Γιώργος Σεραφείμ: «Έπρεπε να ζήσω τη δική μου Οδύσσεια, να ξεβολευτώ»

Το «σύνδρομο του Οδυσσέα», η επιθυμία να ζήσει τη δική του, προσωπική Οδύσσεια όπως έκαναν κάποτε οι «Ιθάκες» Έλληνες που αναζητούσαν την τύχη τους σε κάθε γωνιά της γης, ήταν το βασικό κίνητρο που έκανε τον Γιώργο Σεραφείμ, τη σύζυγό του και τα τρία μικρά παιδιά τους να εγκαταλείψουν τις Σέρρες για να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς και να εγκατασταθούν στο μακρινό Γουίνιπεγκ του Καναδά. Όπως λέει ο ίδιος μιλώντας στην εκπομπή «Η Παγκόσμια Φωνή μας» στον Πέτρο Δίπλα και τον Δημήτρη Κοντογιάννη, η ευρύτερη οικογένεια ήταν αρνητική, δεν κατανοούσε τους λόγους για την αναχώρηση, αλλά ο ίδιος όπως λέει δεν ήθελε να βγάλει ρίζες σαν δέντρο «έπρεπε να ζήσω τη δική μου Οδύσσεια».

Ο Γιώργος Σεραφείμ έφυγε από την Ελλάδα την εποχή της κρίσης. Γραφίστας, με δική του επιτυχημένη εκτυπωτική και εκδοτική επιχείρηση στις Σέρρες για 26 χρόνια, η οποία ακόμη και σήμερα λειτουργεί, με τον υπάλληλο που απασχολούσε ο ίδιος την εποχή που έφυγε. Όπως λέει ο ίδιος, οι λόγοι δεν ήταν οικονομικοί, μολονότι η δουλειά σίγουρα είχε πέσει σε σχέση με το παρελθόν. «Τώρα έχουν γίνει όλοι του βολέματος…Που είναι οι Έλληνες που ξενιτεύονταν, που δοκιμάζονταν, που δεν φοβόταν-τι γίνανε όλοι αυτοί οι Έλληνες; Έχουμε γίνει όλοι φοβικοί, είμαστε όλοι της σταθερότητας και της σιγουριάς. Όμως με σταθερότητα και σιγουριά, δεν υπάρχει ζωή… Εγώ αυτό ήθελα να δώσω στα παιδιά μου, που τα καμαρώνω πως έχουν γίνει τώρα, να μπορούν να έχουν γίνει ευπροσάρμοστα, να κάνουν φιλίες – αυτό είναι το πιο μεγάλο κεφάλαιο που μπορείς να έχεις.”
Πάντως, αυτή την αρχή της προσαρμογής του «ξεβολέματος» δεν την εφαρμόζει μόνο στα παιδιά του, την ακολουθεί και ο ίδιος. Χαρακτηριστικά, αυτή την εποχή ίδιος και η γυναίκα του κάνουν μαθήματα γαλλικών (ο Καναδάς είναι και γαλλόφωνη χώρα), όχι μόνον γιατί τους ενδιαφέρει να αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες γνώσεις, αλλά και για να αντιμετωπίσουν καινούριες προκλήσεις.
«Αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε σοβαρά το καλοκαίρι του ’15, με όλα αυτά που γίνανε τότε, με την κατάρρευση της αγοράς και των τραπεζών, εμείς υποστήκαμε μια τεράστια ζημιά και κλονίστηκε η εμπιστοσύνη μας στο ελληνικό κράτος. Οπότε, λες, δεν μπορώ να ξεκινήσω να επενδύω ξανά σε αυτή τη χώρα αφού έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου. Θέλω να πάω σε μια σοβαρή χώρα…» Γιατί Καναδάς; Δεν ήθελε να σπουδάσουν τα παιδιά για να δουλεύουν ανασφάλιστα για 400 ευρώ. Και, αν είναι να φύγουν έξω για να βρουν δουλειά, καλύτερα αυτό να γίνει όσο είναι μικρά, ώστε να είναι πιο εύκολη η προσαρμογή «Ήθελα να τους ανοίξω μια πόρτα, μια πόρτα που εγώ δεν την είχα, τα παιδιά μπορούν μεγαλώνοντας να αποφασίσουν μόνα τους αν θέλουν να μείνουν στον Καναδά, να γυρίσουν στην Ελλάδα, να πάνε στην Αμερική – ότι θέλουν».
Στόχος για το Γιώργο και τη γυναίκα του ήταν να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους και, μάλιστα, όπως λέει χαρακτηριστικά, έφυγαν «για να σώσουν τα παιδιά τους από την ελληνική εκπαίδευση». Η οικογένεια έφυγε το καλοκαίρι του 2019, όταν τα παιδιά ήταν 11, 7 και 3 ετών και τα έξοδα ήδη έτρεχαν για ξένες γλώσσες, δραστηριότητες, φροντιστήριο… «Αν τα παιδιά πέρναγαν στο πανεπιστήμιο το ένα στη Θεσσαλονίκη, το άλλο στην Αθήνα και το τρίτο στην Κρήτη, εγώ και η γυναίκα μου θα έπρεπε να πουλήσουμε και τα δύο νεφρά μας για να καλύψουμε τα έξοδα» λέει χαριτολογώντας.
Τα παιδιά, λόγω ηλικίας, δεν αντιμετώπισαν μεγάλα προβλήματα με την αναχώρηση από το οικείο περιβάλλον. Ωστόσο, όπως λέει, ήδη τα παιδιά του, ενώ όταν βρεθούν στην Ελλάδα λένε «τι ωραία που είναι, να μείνουμε εδώ», μόλις τους πει ότι θα πρέπει να πάνε εδώ στο σχολείο, φεύγουν τρέχοντας. Πώς το εξηγεί; Εκεί το σχολείο δεν είναι τιμωρία όπως στην Ελλάδα, λέει, συνδυάζει τη γνώση με τη διασκέδαση, την κοινωνικοποίηση.
«Όταν λέω ότι πήρα τα παιδιά μου στο εξωτερικό για να τα σώσω από την ελληνική εκπαίδευση, εννοώ κάτι συγκεκριμένο – δεν μιλάω για την ελληνική παιδεία. Ήδη, όσο προχωρούσε σε μεγαλύτερη τάξη η κόρη μου είχα αρχίσει να διαπιστώνω το πρόβλημα, ότι πρόκειται για ένα οπισθοδρομικό σύστημα, σχεδιασμένο πριν από 70 χρόνια και συνεχίζουμε με αυτό – δεν αλλάζει τίποτα, δεν εκσυγχρονίζεται… Ο κόσμος τρέχει με χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα και εμείς έχουμε στηλώσει τα πόδια, να μην αλλάξει τίπoτα, πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί… Είναι ένα σύστημα που εξουθενώνει τα παιδιά και εξοντώνει οικονομικά τους γονείς. Το σύστημα δεν εξυπηρετεί αυτούς που θα έπρεπε να εξυπηρετεί…’Όλα επικεντρώνονται στις Πανελλήνιες, με τα παιδιά να παίρνουν το λάθος μήνυμα ότι άμα περάσεις εκεί η ζωή σου είναι πιά στρωμένη, ο δρόμος σου ανοιχτός, δεν έχει εκσυγχρονιστεί, δεν έχει καμία σχέση με την αγορά εργασίας στην Ελλάδα“.

Περισσότερα για την επιλογή της χώρας, την εγκατάσταση και τη ζωή στον Καναδά, αλλά και η εξήγηση γιατί όπως λέει ο Γιώργος Σεραφείμ «Αν δεν ξαναδώ ποτέ χιόνι, δε θα με στεναχωρήσει καθόλου» μπορείτε να ακούσετε παρακάτω.

Επιμέλεια: Χρυσάνθη Φραντζεσκάκη