Η.Π.Α.: Αποτελέσματα εκλογών

Πριν τις εκλογές σχολιάζαμε ότι η ψήφος διαμαρτυρίας των Αμερικανών ψηφοφόρων, το περίφημο «γαλάζιο κύμα» που θα εξέφραζε την εικαζόμενη αγανάκτησή τους με τις πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ δεν θα γινόταν πραγματικότητα: Οι Δημοκρατικοί θα κέρδιζαν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων, αλλά οι Ρεπουμπλικανοί ήταν πιθανό να διευρύνουν την πλειοψηφία τους στη Γερουσία. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις που ήταν και η βασική τάση στις σχετικές αναλύσεις, διαμορφώνοντας μια καινούρια ισορροπία στο Κογκρέσο, το οποίο, όπως σχολίασε και η επικεφαλής των Δημοκρατικών βουλευτών, Νάνσι Πελόζι, θα ασκεί πλέον τον έλεγχό του ως ελεγκτής της εκτελεστικής εξουσίας. Πολύ απλά, αυτό σημαίνει ότι οι διάφορες Επιτροπές της Βουλής των Αντιπροσώπων θα χτυπούν την πόρτα του Λευκού Οίκου συχνά και… με δύναμη. Είναι σχεδόν σίγουρο πως η αρχή θα γίνει με την κλήτευση των φορολογικών δηλώσεων του προέδρου Τραμπ, αλλά οι πιθανές μελλοντικές ενέργειες της καινούριας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας δεν έχουν συγκεκριμένο όριο. Από τα ονόματα που σύμφωνα και με το CNN ακούγονται, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, ως επικεφαλής των επιτροπών, υπό την σχεδόν βέβαιη προεδρία της Πελόζι στην καινούρια Βουλή, συγκρατείστε τουλάχιστον αυτά του Άνταμ Σιφ και του Ρίτσαρντ Νιλ. Ο Σιφ είναι και αυτός σχεδόν βέβαιος για πρόεδρος της Επιτροπής Πληροφοριών, η οποία και επιβλέπει, ανάμεσα σε άλλα, το State Department, το FBI, τη CIA, την NSA, και του υπουργείο Δικαιοσύνης, με σαφείς συνέπειες για την άσκηση πολιτικής. Ο Ρίτσαρντ Νιλ, από την άλλη, φαίνεται πως είναι ο εισερχόμενος πρόεδρος της Επιτροπής Πόρων και Μεθόδων, η οποία ασχολείται με ζητήματα εθνικής οικονομίας, και έχει την εξουσία να ζητήσει τις φορολογικές δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου. Στο παιχνίδι θα πρέπει να συνυπολογίζονται και οι ενέργειες του Ρόμπερτ Μιούλερ, του ειδικού κατηγόρου που ερευνά την προεκλογική (και πρώιμη προεδρική) συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ για πιθανές παραβιάσεις της αμερικανικής νομοθεσίας. Ο Μιούλερ δεν έχει προχωρήσει σε καμία δίωξη ή ανακοίνωση το προηγούμενο διάστημα, σεβόμενος τον κανόνα που ζητά από την Δικαιοσύνη να μην επηρεάζει την ψήφο των Αμερικανών κατά την προεκλογική περίοδο. Από σήμερα, έπειτα από δύο μήνες σιωπής, ο ειδικός κατήγορος είναι και πάλι ελεύθερος να προχωρήσει τις έρευνές του φανερά.

Πώς αισθάνεται ο Ντόναλντ Τραμπ για όλα αυτά; Λίγο καλά. Λίγο άσχημα. Η αλήθεια είναι πως τα αποτελέσματα των εκλογών τού δίνουν το δικαίωμα να υπερηφανευτεί. Μπορεί το tweet του, με το οποίο σχολίαζε ότι η βραδιά ήταν «τεράστια επιτυχία», να μην ισχύει για όλους τους Ρεπουμπλικανούς, όμως οι περισσότεροι υποψήφιοι του κόμματός του για τη Γερουσία, για τους οποίους έκανε και προεκλογικό αγώνα, κατάφεραν να κερδίσουν. Και ο ίδιος ο πρόεδρος Τραμπ είχε προλάβει να τονίσει ότι η Γερουσία ήταν το μόνο που τον ενδιέφερε, μια και δεν είχε τον χρόνο να ασχοληθεί με το πλήθος των προκλήσεων για τους Ρεπουμπλικανούς στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Ασφαλώς, αυτή η παρατήρηση ήταν και κίνηση τακτικής, αλλά αυτό δεν αφαιρεί από το αποτέλεσμα. Όσο για τη Βουλή, η απαξίωση του Αμερικανού προέδρου έφτανε την αρχή της εκλογικής βραδιάς μέχρι και στην δήλωση πως, αν οι Δημοκρατικοί κέρδιζαν τον έλεγχό της, δεν θα τηλεφωνούσε στην Νάνσι Πελόζι για να τη συγχαρεί, μια και η νυν επικεφαλής της κοινοβουλευτικής μειοψηφίας έχει εχθρούς που θα προτιμούσαν να μην ανέβει στο προεδρείο του Σώματος χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση. Το μέγεθος της Δημοκρατικής νίκης, όμως, η συνειδητοποίηση της εχθρικότητας του καινούριου του περιβάλλοντος, και η ηγετική εμφάνιση της Πελόζι, μιας αντιπροσώπου με μακρόχρονη πείρα και εξαιρετικές οργανωτικές δυνατότητες, ακόμα και αν αντιμετωπίζει επικοινωνιακές προκλήσεις, τον έκαναν να επικοινωνήσει μαζί της για να τη συγχαρεί.

Τα αποτελέσματα δεν έχουν ακόμα κλειδώσει. Ο Δημοκρατικός έλεγχος της Βουλής των Αντιπροσώπων και ο Ρεπουμπλικανικός έλεγχος της Γερουσίας είναι δεδομένες συνθήκες, όμως το μέγεθος των πλειοψηφιών δεν είναι βέβαιο. Περισσότερο σαφής είναι ο διχασμός ανάμεσα στους ψηφοφόρους σε αστικές και μη-αστικές περιοχές, ο οποίος και είναι βασικό χαρακτηριστικό της πόλωσης των αντιμαχόμενων ιδεολογιών και πολιτικών. Ανοιχτό είναι σε κάποιο βαθμό και το μέτωπο των εκλογών για Κυβερνήτες, όπου οι Δημοκρατικοί απέχουν ακόμα και από τις πιο συγκρατημένες τους προβλέψεις, καταγράφοντας ελάχιστα κέρδη, και σημαντικές ήττες, όπως στην Φλόριντα, μια πολιτεία που πολλές φορές αποδείχθηκε ικανή να καθορίσει εθνικές εκλογές.