Όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν κήρυξε τον πόλεμο νωρίς το πρωί της Πέμπτης, δεν έθεσε την Ουκρανία ως τον τελικό του στόχο. Ο Ρώσος ηγέτης εστίασε αντ’ αυτού στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, τοποθετώντας τους στο επίκεντρο του τηλεοπτικού του διαγγέλματος που έδωσε το σύνθημα για τη νυχτερινή εισβολή. Ήταν η Δύση, είπε, που δημιούργησε τις «θεμελιώδεις απειλές» για τη Ρωσία γεγονός που τον παρακίνησε να επιτεθεί στην Ουκρανία, και είναι η Δύση, είπε, που η Ρωσία θα επιδιώξει να ταπεινώσει στον πόλεμο που ακολούθησε.
Όλο το λεγόμενο δυτικό μπλοκ, το οποίο οι ΗΠΑ σχημάτισαν κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους, είναι γνωστό ως η αυτοκρατορία του ψεύδους», είπε ο Πούτιν. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, πρόσθεσε, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους «προσπάθησαν να μας συντρίψουν, να μας χτυπήσουν και να μας τελειώσουν… Το θυμόμαστε και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ».
Μόλις μια μέρα νωρίτερα, υπήρχε ακόμα περιθώριο να ελπίζουμε ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν μέρος μιας τοπικής σύγκρουσης, επικεντρωμένης σε παραμεθόριες περιοχές που ο Πούτιν από καιρό περιέγραφε ως ιστορικές κτήσεις της Μόσχας που είχαν άδικα αφαιρεθεί. Η ωριαία ομιλία του στο έθνος τη Δευτέρα – η οποία ήταν, μέχρι εκείνο το σημείο, η πιο επιθετική από τα 21 χρόνια του στην εξουσία – έληξε με μια υπόσχεση να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία αυτών των αυτονομιστικών περιοχών. Η κίνηση ήταν παράνομη, μια κατάφωρη παραβίαση της ουκρανικής κυριαρχίας. Αλλά αυτό από μόνο του δεν έκανε έναν ευρύτερο πόλεμο να φαίνεται αναπόφευκτος.
Πράγματι, όταν η Δύση έδωσε την απάντησή της την Τρίτη, επιβάλλοντας κυρώσεις σε λίγες ρωσικές τράπεζες και σταματώντας την έγκριση ενός ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου προς τη Γερμανία, θέλησαν να αφήσουν χώρο για διπλωματία, για κάποια διευθέτηση κατόπιν διαπραγματεύσεων που θα αποθάρρυνε τον Πούτιν από περαιτέρω κλιμάκωση. «Εάν αλλάξει η προσέγγιση της Μόσχας, είμαστε πολύ προετοιμασμένοι να το συζητήσουμε », είπε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν στους δημοσιογράφους την Τρίτη.
Αλλά από τη στιγμή που οι πύραυλοι άρχισαν να πέφτουν την Πέμπτη, χτυπώντας τόσο στρατιωτικούς όσο και πολιτικούς στόχους σε ολόκληρη την Ουκρανία, ήταν απολύτως σαφές ότι η προσέγγιση της Μόσχας δεν θα άλλαζε – ότι ο Πούτιν κάνει αυτόν τον πόλεμο ως εκδίκηση εναντίον της Δύσης και των Ηνωμένων Πολιτειών συγκεκριμένα.
Μεταξύ των πολλών απειλών που εξέπεμψε στην κήρυξη του πολέμου, την πιο ανατριχιαστική την επεφύλαξε όχι για την Ουκρανία αλλά για τις «εξωτερικές δυνάμεις» που θα μπορούσαν να την υπερασπιστούν, μια λεπτή συγκαλυμμένη αναφορά στους συμμάχους του Κιέβου στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Απευθυνόμενος σε αυτούς προς το τέλος της ομιλίας του, ο Πούτιν είπε: «Όποιος προσπαθεί να μπει εμπόδιο στο δρόμο μας, πόσο μάλλον να προσπαθήσει να απειλήσει εμάς και τον λαό μας, θα πρέπει να γνωρίζει ότι η απάντηση της Ρωσίας θα είναι άμεση και θα έχει συνέπειες αυτού του είδους που δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ στην ιστορία του».
Η απειλή ήταν σοβαρή εν μέρει λόγω της ασάφειάς της. Ο Πούτιν δεν διευκρίνισε τι είδους υποστήριξη για την Ουκρανία θα μπορούσε να θεωρήσει απειλή για τη Ρωσία σε περίοδο πολέμου. Τον περασμένο χρόνο, οι ΗΠΑ παρείχαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια για να βοηθήσουν την Ουκρανία να αμυνθεί και ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν κατέστησε σαφές ότι αυτή η υποστήριξη θα συνεχιστεί σε περίπτωση ρωσικής εισβολής.
Καθώς ξεκίνησε αυτή η εισβολή, η ουκρανική ηγεσία κάλεσε τη Δύση να προχωρήσει πολύ περισσότερο στην υποστήριξή της. Ο Πρόεδρος Ζελένσκι είπε το πρωί της Πέμπτης στο Κίεβο ότι μίλησε με τον Πρόεδρο Μπάιντεν και αρκετούς από τους κορυφαίους πολιτικούς της Ευρώπης με στόχο να οικοδομηθεί αυτό που αποκάλεσε «συνασπισμό κατά του Πούτιν». Μεταξύ των στόχων αυτού του συνασπισμού, είπε σε μια δήλωση, θα είναι να παράσχει στην Ουκρανία αμυντική και οικονομική υποστήριξη και, όπως το έθεσε, να «κλείσει τον εναέριο χώρο» πάνω από τη χώρα του για να σταματήσει τις ρωσικές αεροπορικές επιθέσεις.
Θα το αντιμετώπιζε, όμως, ο Πούτιν ως πράξη δυτικής επιθετικότητας; Η ομιλία του κατέστησε δύσκολο να το πει κάποιος με βεβαιότητα, και αυτό μπορεί να ήταν το ζητούμενο. Ξεκινώντας αυτόν τον πόλεμο, ο Πούτιν έθεσε στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους ένα οδυνηρό δίλημμα. Μπορούν είτε να αθετήσουν τις υποσχέσεις τους για υποστήριξη προς την Ουκρανία και να την εγκαταλείψουν, είτε να διακινδυνεύσουν να συρθούν σε έναν πόλεμο με μια πυρηνική υπερδύναμη με σκοπό την ταπείνωσή τους.
Για τον Πούτιν, αυτό μπορεί να είναι μέρος της ουσίας. Το μεγαλύτερο μέρος της μισάωρης ομιλίας του το πρωί της Πέμπτης στη Μόσχα, το αφιέρωσε στο να παραθέσει μια λίστα με τις πολλές «μνησικακίες» του εναντίον της Δύσης, από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έως τους πολέμους στη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράκ και αλλού. «Έχει κανείς την αίσθηση ότι σχεδόν παντού, σε πολλές περιοχές του κόσμου όπου η Δύση έρχεται να εγκαθιδρύσει την τάξη της, αυτές καταλήγουν να μετατρέπονται σε ματωμένα τραύματα που δεν επουλώνονται, πηγές διεθνούς τρομοκρατίας και εξτρεμισμού».
Αυτά δεν ήταν τα λόγια ενός επιτιθέμενου που καλούσε τη Δύση να ασχοληθεί με τις δουλειές της ενώ εκείνος ξεκαθαρίζει λογαριασμούς με τον γείτονά του. Αυτή ήταν μια πολεμική κραυγή που προοριζόταν για τα αυτιά όλων των δυτικών ηγετών. Με τις βόμβες του να πέφτουν τώρα στην Ουκρανία, ο Πούτιν τους ανάγκασε να ακούσουν και τους προκαλεί να απαντήσουν.
Πηγή: TIME
Μετάφραση: Γρηγόρης Τάτσης
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος