Γ. Μαρούσης: Ένας αποχαιρετισμός σε μία σημαντική προσωπικότητα με μία συνέντευξη αρχείου

του Νάσου Μπράτσου

Φτωχότερη είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση μετά το θάνατο του Δημάρχου Φούρνων Κορσεών Γιάννη Μαρούση και ήδη αρκετοί φορείς και στελέχη του αυτοδιοικητικού χώρου, με μηνύματά τους αναφέρονται στη σημαντική προσωπικότητά του και τη μεγάλη του προσφορά. Σαν ελάχιστο φόρο τιμής αναδημοσιεύουμε μία συνέντευξη που μας είχε δώσει το 2017.

Φουρνιώτες πρόσφυγες πολέμου – O Ι. Μαρούσης στο ert.gr
25 Μαρτίου 2017

Γ. Μαρούσης: Ένας αποχαιρετισμός σε μία σημαντική προσωπικότητα με μία συνέντευξη αρχείουΤη δικιά τους σημαντική συμβολή είχαν οι Φουρνιώτες στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο με τη διαφυγή τους που εξασφάλισε την επιβίωσή τους, όσο και με τη δράση τους στις συμμαχικές δυνάμεις.Το ert.gr συνομίλησε με το Δήμαρχο Φούρνων Κορσεών και απόγονο προσφυγικής οικογένειας Ιωάννη Μαρούση, όσο και με την αδελφή του Μαρίτσα Μαρούση.

-Πώς βίωσαν οι Φούρνοι την κατοχική περίοδο;

Γ. Μαρούσης: Ένας αποχαιρετισμός σε μία σημαντική προσωπικότητα με μία συνέντευξη αρχείου
Το Αλατσονήσι στο αριστερό άκρο του χάρτη

Δήμαρχος Φούρνων Κορσεών Ιωάννης Μαρούσης: Oι Ιταλοί έδιναν περιορισμένο αριθμό αδειών αλιείας, με την προϋπόθεση να είναι πίσω οι βάρκες το απόγευμα. Βεβαίως είχαν τον κεντρικό έλεγχο και τη διανομή των αλιευμάτων, συνεπώς η αλιεία δεν ήταν ικανή να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της πείνας. Οι Φουρνιώτες σώθηκαν από το «Αλατσονήσι» ένα μικρό νησάκι στη συστάδα των Φούρνων Κορσεών, στο οποίο φώλιαζαν κατά χιλιάδες στις σπηλιές του θαλασσοπούλια που εμείς τα λέμε «κέφους» ή «μύχους».

Γ. Μαρούσης: Ένας αποχαιρετισμός σε μία σημαντική προσωπικότητα με μία συνέντευξη αρχείου
Κέφος

Από αυτά επιβίωσαν οι Φουρνιώτες και μάλιστα εκτός από αυτά που τρώγαμε, παστώναμε αρκετά και τα πηγαίναμε στη Σάμο, από όπου παίρναμε λάδι ή άλλα προϊόντα. Επίσης στο νησάκι έβγαιναν και χόρτα, ενώ μαζεύαμε και αλάτι.

Γ. Μαρούσης: Ένας αποχαιρετισμός σε μία σημαντική προσωπικότητα με μία συνέντευξη αρχείου-Ποιός ήταν ο βασικός λόγος που οδήγησε στις αποφάσεις για να γίνει το προσφυγικό ταξίδι;

-Θα λέγαμε ότι ο βασικός λόγος της απόφασης για το προσφυγικό ταξίδι ήταν η πείνα, επίσης όσοι είχαν κορίτσια φοβόντουσαν και για άλλου είδους προβλήματα από τις κατοχικές δυνάμεις.

Όταν συνθηκολόγησαν οι Ιταλοί, οι Γερμανοί δεν είχαν σταθερή παρουσία στους Φούρνους, αλλά όπως έκαναν και σε άλλα νησιά, έρχονταν – επέδραμαν για λίγες ημέρες και μετά έφευγαν.

-Μιλήστε μας για το ταξίδι της οικογένειάς σας.

-Η δικιά μου οικογένεια έφυγε με μία βάρκα στην οποία μπήκαν μέσα 20 άτομα και πήγε με τη βάρκα και κουπιά και πανιά, μέχρι την Κύπρο.

Μάλιστα ο πατέρας μου παρουσίασε σαν καπετάνιο της βάρκας στους Εγγλέζους έναν 16χρονο για να σιγουρευτεί ότι θα τύχει καλής μεταχείρισης και έτσι έγινε αφού οι Εγγλέζοι θαύμασαν τις ναυτικές του ικανότητες, να μπορέσει δηλαδή ένας νεαρός να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες.

Εκεί είχαμε καλή αντιμετώπιση και στην Κύπρο αλλά και στην Τουρκία όσοι Φουρνιώτες πήγαν αυτό μαρτυρούν, και ο πατέρας (Γεώργιος Μαρούσης) υπηρέτησε σε στολίσκο καϊκιών που έκανε δολιοφθορές, μετέφερε συνδέσμους, τρόφιμα στους κατοίκους των νησιών κλπ.

Τα παιδιά πήγαν σε κυπριακά σχολεία.

Πρέπει να πούμε ότι το φαινόμενο της φυγής των Φουρνιωτών στην προσφυγιά ήταν μαζικό και έφυγε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Γ. Μαρούσης: Ένας αποχαιρετισμός σε μία σημαντική προσωπικότητα με μία συνέντευξη αρχείουΜαρίτσα Μαρούση: Κάναμε 17 μέρες ταξίδι χωρίς άγκυρα γιατί την είχαν πάρει οι Ιταλοί. Φύγαμε εμείς η οικογένειά μου και άλλες μία – δύο οικογένειες.

Γ. Μαρούσης: Ένας αποχαιρετισμός σε μία σημαντική προσωπικότητα με μία συνέντευξη αρχείου
η πρώτη στάση στο Αγαθονήσι

Κάναμε στάση στο Αγαθονήσι και μετά στην Τουρκία, ακολούθως στο Μποντρούμ και γενικά κατεβήκαμε με πορεία πλάι στα παράλια της Τουρκίας. Όπου συναντούσαμε Τούρκους, όταν πλησιάζαμε τις ακτές είχαν πολύ καλή συμπεριφορά απέναντί μας, μας έδιναν φρούτα, τρόφιμα, προμήθειες για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Στην Κύπρο περάσαμε και μείναμε στον Καραβά (εκεί για καραντίνα), ακολούθως στο χωριό Ζύγι, στην Κερύνεια, στο Βαρώσι και στο Μαυροβούνι.

Φύγαμε το 1941 και γυρίσαμε το 1945 με το υπερωκεάνιο «Βασίλισσα Φρειδερίκη», μετά το τέλος του πολέμου, που μας άφησε στη Χίο, όπως και άλλους πρόσφυγες και από εκεί με καΐκι επιστρέψαμε στους Φούρνους.

Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος