Εντολή για «άμυνα» στο μνημόνιο και πολιτική ανασυγκρότηση

Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου

Το δύσκολο έργο να απαλύνει κατά το δυνατόν τις συνέπειες των μέτρων του μνημονίου αναλαμβάνει η νέα κυβέρνηση, καθώς το βασικό μήνυμα που φαίνεται να βγαίνει από την κάλπη είναι ότι οι δεσμεύσεις προς την ευρωζώνη είναι μεν αναπόδραστες, αλλά και ότι χρειάζεται συνέχιση της διαπραγμάτευσης στα ανοικτά θέματα και δικαιότερη κατανομή των βαρών.

Οι ψηφοφόροι έδωσαν εντολή στα κόμματα που κυβερνούσαν τους τελευταίους μήνες να συνεχίσουν, παρά την υποχώρηση της προηγούμενης κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση και τις δυσκολίες που δημιούργησαν τα capital controls.

Αυτό δείχνει ότι το εκλογικό σώμα κατανοεί ότι για όσα έγιναν τους τελευταίους μήνες κατά μεγάλο μέρος ευθύνεται η «πολιτική παγίδα» που έστησαν οι συντηρητικοί της ευρωζώνης και ότι η κυβέρνηση Τσίπρα παρότι τελικά υποχώρησε, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει.

Με λίγα λόγια, η όλη υπόθεση της διαπραγμάτευσης φαίνεται ότι ενίσχυσε την εμπιστοσύνη προς τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του, αντί να τη διαρρήξει.

Οι πολίτες έκριναν ότι θα χρειαστεί και πάλι μια κυβέρνηση που θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί στην εποχή του τρίτου μνημονίου, διαπραγματευόμενη και παίζοντας «άμυνα» απέναντι στις απαιτήσεις των δανειστών και προωθώντας μεγάλες τομές για τη διαφάνεια, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαπλοκής. Τα ποσοστά των εκλογών δείχνουν δε ότι οι πολίτες απορρίπτουν τα παλιά συστήματα διακυβέρνησης και δίνουν μια -δεύτερη- ευκαιρία στο καινούριο να δείξει τις δυνατότητές του.

Το δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά, δεν στηρίζονταν μόνο στην αντιμνημονιακή ρητορική των τελευταίων ετών, αλλά εκφράζουν βαθύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυναμικές.

Τα μεγάλα εκλογικά ποσοστά που κράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, δείχνουν ότι όχι απλώς δεν ήταν μια «αντιμνημονιακή φούσκα», όπως ορισμένοι ισχυρίζονταν, αλλά αντίθετα καλείται να εκπροσωπήσει και να εκφράσει ένα ευρύτερο φάσμα κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, που περιλαμβάνουν τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα αλλά και τη μεσαία τάξη και καλύπτουν το χώρο από το Κέντρο μέχρι και την Αριστερά.

Στην ουσία πρόκειται για την ανασυγκρότηση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, ένα δύσκολο πολιτικό σχέδιο, το οποίο γίνεται ακόμα πιο δύσκολο λόγω των συνθηκών που υπάρχουν στην οικονομία, αλλά και τις πιέσεις που πιθανότατα θα αρχίσουν να εκδηλώνονται από το εξωτερικό για σκληρά μέτρα.

Πολύ σύντομα η χώρα θα μπει και πάλι στο ρυθμό των αξιολογήσεων, των ασφυκτικών προθεσμιών και της ψήφισης νομοσχεδίων για να καλυφθούν οι μνημονιακές υποχρεώσεις.

Στην εξίσωση θα μπουν τα επώδυνα οικονομικά μέτρα που προβλέπονται και ο μόνος τρόπος για να ισορροπηθούν αυτά είναι οι εναλλακτικές και παράλληλες πολιτικές τις οποίες υποσχέθηκε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ.