Η εν εξελίξει πολύμηνη αμερικανο-ρωσική κρίση στην Ουκρανία έχει πολλά στάδια και μορφές ασύμμετρης και κανονική ισχύος στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης Ανατολής-Δύσης στην Αν. Ευρώπη. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται η προσφυγική κρίση στα σύνορα Λευκορωσίας-Πολωνίας, το ενεργειακό καταχείμωνο της Ευρώπης, η απειλή στρατιωτικής εμπλοκής στην Ουκρανία κλπ. Το τέλος της κρίσης δεν είναι βέβαιο, αν και αρχίζουν να γίνονται ευδιάκριτα τα όρια μεταξύ της υπομονής και του θυμού, του στρατοπέδου και της στρατιωτικής εμπλοκής.
Δρ. Ευάγγελος Βενέτης – Ειδικός σε θέματα Ισλάμ και Μέσης Ανατολής
Στον Ρουβίκωνα της Ουκρανίας αντιπαρατίθενται η Νέα Τάξη Πραγμάτων κι ο ρωσικός αναθεωρητισμός του Πούτιν, ο οποίος επιθυμεί να επιστρέψει στο status quo ante του 2007 στην Ουκρανία και κυρίως του 1990 παγκοσμίως.
Βλέποντας την ανασυγκροτημένη Ρωσία του Πούτιν να ανοίγει διαρκώς νέα μέτωπα σε όλες τις ηπείρους οι στρατηγικά υποχωρούσες ΗΠΑ επιθυμούν να σταματήσουν τον ρωσικό αναθεωρητισμό προσφέροντας ανταλλάγματα και παγιώνοντας μία νέα ψυχροπολεμική γραμμή. Γι’ αυτό αποφάσισαν να προκαλέσουν την Μόσχα διαβαίνοντας το τελευταίο ανάχωμα της εύθραυστης συνύπαρξης των δύο πλευρών, δηλ. την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Μέσω αυτής της πρόκλησης οι ΗΠΑ θέλουν να διαπραγματευτούν με τον Πούτιν την παγίωση μιας πολυετούς ειρήνης μετριάζοντας τις ρωσικές φιλοδοξίες στην Μ. Ανατολή, την Αφρική, τη Ν. Αμερική, τον Αρκτικό Κύκλο κ.α. Είναι οι ΗΠΑ που επιθυμούν τη Νέα Γιάλτα περισσότερο από την Ρωσία, διότι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα τον ρωσικό και τον σινικό αναθεωρητισμό.
Από την πλευρά της η Μόσχα δεν βιάζεται και δεν μπλοφάρει. Ο Πούτιν ανέπτυξε τον στρατό του στα ουκρανικά σύνορα για να μην ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Ο Πούτιν δεν θα αποσύρει τον στρατό του εάν δεν πάρει αυτό που θέλει: την στρατηγική υποχώρηση των ΗΠΑ από την Ουκρανία και την Αν. Ευρώπη. Θέλει να επαναφέρει την Ουκρανία πολιτικά στην σφαίρα επιρροής της, αίροντας το αμερικανικό βελούδινο πραξικόπημα κατά το Ρωσόφιλου Γιανουκόβιτς το 2007.
Οι ρωσικές φιλοδοξίες όμως δεν σταματούν στην Ουκρανία, η οποία είναι το κλειδί για τα ανατολικά Βαλκάνια. Στις διαπραγματεύσεις που γίνονται αυτή την στιγμή οι Ρώσοι έχουν ζητήσει την νατοϊκή απόσυρση από την Ρουμανία και την Βουλγαρία, απόδειξη των προθέσεών τους να επιστρέψουν δυναμικά στην Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ακόμη κι αν οι ΗΠΑ δεν αποσυρθούν από τα Αν. Βαλκάνια επί της παρούσης είναι προφανές ότι μετά την Ουκρανία τα Βαλκάνια θα αποτελέσουν το επόμενο πεδίο σύγκρουσης Αμερικανών και Ρώσων.
Τηρουμένων των αναλογιών η κρίση στην Ουκρανία μπορεί να γίνει το πεδίο διευθέτησης των αμερικανορωσικών διαφορών σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό θα εξαρτηθεί όμως από την πρόθεση και των δύο πλευρών να συμβιβασθούν: οι μεν συρρικνούμενες ΗΠΑ να αποδεχθούν ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι παρωχημένη και να προβούν σε γενναίες παραχωρήσεις, η δε αυξανόμενη Ρωσία να συμβιβασθεί με λιγότερα από όσα της προσφέρει η παρούσα θετική για εκείνη συγκυρία του τακτικού αναθεωρητικού πλεονεκτήματος που διαθέτει στην Ουκρανία κι αλλού.
Ο Πούτιν ξέρει που να σταματήσει. Όταν πάρει αυτό που θέλει στη Νέα Γιάλτα, τότε θα έχει καταστεί κύριος της σφαίρας επιρροής του κι Επιτήδειος Ουδέτερος στον αμερικανο-σινικό ανταγωνισμό για παγκόσμια κυριαρχία. Αυτό άλλωστε θέλουν κι οι ΗΠΑ.
Διαβάστε εδώ όλες τις εξελίξεις για την κρίση στην Ουκρανία
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος