«Ανέγγιχτη»: ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος γράφει για την ερωτική ζωή του Νίκου Καζαντζάκη

ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Ένα μυθιστόρημα για την ερωτική ζωή του Νίκου Καζαντζάκη

Θέμα του νέου μου μυθιστορήματος, «Ανέγγιχτη» (εκδόσεις Κέδρος), είναι η ερωτική ζωή του Νίκου Καζαντζάκη μέσα από τα μάτια της πρώτης του γυναίκας, που τον κατηγορούσε ότι ο γάμος τους ήταν λευκός.

Η ερωτική ζωή τού περισσότερο μεταφρασμένου παγκοσμίως Νεοέλληνα συγγραφέα, ο οποίος πρέσβευε τον ερωτικό ασκητισμό, τουλάχιστον για ένα διάστημα της ζωής του.

Ο σκοπός του συγκεκριμένου ασκητισμού δεν ήταν άλλος από τη «θέωση», και πρόκειται για μία στάση που συναντάται σε πολλές θρησκευτικές παραδόσεις.

Για την ακρίβεια, ο ίδιος ο Καζαντζάκης μιλούσε για «εκούσια και προγραµµατισµένη υπέρβαση του ερωτικού ενστίκτου, προκειµένου να εξυπηρετηθούν ανώτερες και πνευµατικότερες ορµές και επιδιώξεις».

Όλο αυτό μου έκανε τερατώδη εντύπωση όταν, στη διάρκεια της εφηβείας μου, πρωτοήρθα σε επαφή με το έργο του στοχαστή της «Ασκητικής». Εκείνος µιλούσε για ασκητισµό, και μάλιστα ερωτικό, την εποχή που εγώ µόλις ανακάλυπτα το σεξ.

Από την άλλη, πάντα µου φαινόταν πολύ ερωτικό το γράψιµό του, μου φαινόταν ότι ήταν και παραμένει ο πιο ερωτικός, ο πιο αισθησιακός συγγραφέας της νεότερης Ελλάδας.

Ο Καζαντζάκης υπήρξε καθοριστικό πρότυπο στην εφηβεία μου και ήταν ο συγγραφέας που με ώθησε αποφασιστικά να γράψω λογοτεχνία. Γι’ αυτό και η σύνθεση της «Ανέγγιχτης» μού προσέφερε βαθιά απόλαυση και αποδείχθηκε για μένα πολύτιμο μάθημα και σχολείο.

Εάν σκεφτεί κανείς ότι ο συγγραφέας των περίφημων «Ταξιδεύοντας» (από την «Ιαπωνία-Κίνα» μέχρι την «Ισπανία» και την «Αγγλία») µε έχει στοιχειώσει από μικρό, ελπίζω ότι, όπως θα έλεγε κι εκείνος, «έκαµα το χρέος µου».

Στην «Ανέγγιχτη» τα ονόματα είναι παραλλαγμένα και οι τίτλοι των βιβλίων του Καζαντζάκη έχουν αντικατασταθεί με επινοημένους. Όχι, όμως, και το περιεχόμενο των έργων του, καθώς κι ένα σωρό άλλα πραγματολογικά στοιχεία.

Με άλλα λόγια, παρά τις αλλοιώσεις και τις πλαστογραφήσεις, τα αληθινά γεγονότα καταλαμβάνουν το εκτενέστερο κομμάτι της «Ανέγγιχτης».

Και την ίδια στιγµή πήρα αποστάσεις από την πραγµατικότητα, αλλάζοντας ονόµατα, χαρακτήρες, τοποθεσίες, χρονολογίες, σκηνές και γεγονότα, επειδή στόχος µου δεν ήταν η βιογραφία του µεγάλου συγγραφέα µας.

Ως συνήθως έγραψα µια µυθοπλασία, κι ας περιέχει αυτή τη φορά τόσο πολλή αλήθεια. Όπως θα το έθετε και ο δηµιουργός του «Ζορμπά», έπλασα «ένα παραµύθι πιο αληθινό από την αλήθεια».

Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν η προσπάθειά μου να συνδυάσω αρμονικά τα κατ’ ουσίαν ασυνδύαστα μεταξύ τους, όπως είναι τα επινοημένα με τα πραγματικά μέρη του βιβλίου μου. Η προσπάθεια να παντρέψω τη φαντασία μου με τα ντοκουμέντα.

Ακόμη και η προσπάθειά μου να τα εκφράσω όλα μαζί, υιοθετώντας μια κοινή γλώσσα, μια γλώσσα ταιριαστή σε ένα κείμενο-μωσαϊκό.

Στην «Ανέγγιχτη» συνυπάρχουν θραύσματα από το έργο του Καζαντζάκη, με κομμάτια από το σχετικό βιβλίο της Γαλάτειας, αλλά και δικές μου κρίσεις και παρατηρήσεις, μεταμφιεσμένες σε απόψεις της πρώτης γυναίκας του Αλέξανδρου Καστρινάκη ― όπως έχει μετονομαστεί στο γραπτό μου ο Καζαντζάκης.

Κυρίως όμως με δυσκόλεψε η απόπειρά μου να συστεγάσω όλο αυτό το ανόμοιο, ετερόκλητο και καλειδοσκοπικά εκτεθειμένο υλικό, μέσα σε μια ενιαία (δήθεν συμβατική, και στην πραγματικότητα πειραματική) μυθιστορηματική αφήγηση, που να ρέει όσο το δυνατόν πιο απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα.

Συνοψίζοντας, η «Ανέγγιχτη» είναι εµπνευσµένη από την (ερωτική) ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη, συχνά πιστό αντίγραφό τους. Υλικό όμως άντλησα, και από το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της πρώτης του γυναίκας, αλλά και από διάφορες άλλες πηγές.

Δηλαδή, σε μεγάλο βαθμό έχουμε να κάνουμε με ένα έργο τεκμηριωτικής λογοτεχνίας, όπως ονομάζεται αλλιώς η λογοτεχνία-ντοκουμέντο. Παρούσα ωστόσο δεν παύει να είναι και η μυθοπλασία.

Τα επινοημένα μέρη σχετίζονται περισσότερο με την απάντηση στο (μάλλον αναπάντητο) ερώτημα κατά πόσο ο συγγραφέας τού «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», του «Καπετάν Μιχάλη» και του «Τελευταίου πειρασμού» ήταν ενεργός και δραστήριος ερωτικά, είτε από φυσικού του είτε από επιλογή του.

Τι ακριβώς συνέβαινε στην ερωτική ζωή του Καζαντζάκη, κανείς ποτέ δεν θα το μάθει. Γι’ αυτό κι έγραψα το μυθιστόρημα. Το πέπλο της άγνοιας και του μυστικού επέτρεψε, για να μην πω ότι επέβαλε τη μυθοπλασία.

Ώρες ώρες φοβάμαι ότι ήταν, όπως τον κατηγορούσαν, ανίκανος. Κάτι τέτοιο όμως δεν το άντεχα. Ζωντάνεψα λοιπόν μια άλλη εκδοχή. Παρηγοριέμαι ότι έκανα πιο ενεργό σεξουαλικά, από ό,τι πραγματικά ήταν, τον (και ερωτικό) ασκητή της λογοτεχνίας μας.

Στο βάθος, πρόκειται για μία ακόμη εξερεύνηση του προσφιλούς μου θέματος, που με απασχολεί εμμονικά εδώ και πολλά χρόνια, σε μια σειρά από μυθοπλαστικά έργα μου, όχι μόνο σύγχρονα, αλλά και ιστορικά ― βλέπε και το μυθιστόρημά μου «Η απίστευτη ιστορία της πάπισσας Ιωάννας». Το θέμα αυτό δεν είναι άλλο από τον παράδεισο και την κόλαση της λαγνείας.

Ταυτόχρονα, η «Ανέγγιχτη» συνιστά μία αναζήτηση όχι του Θεού, όπως το έθετε ο δημιουργός του «Φτωχούλη του Θεού», αλλά ενός στοιχείου φαινομενικά αναχρονιστικού, και στην πραγματικότητα άκρως επίκαιρου και ζωτικού. Αν κρίνουμε από το πόσο απομαγεμένη είναι η σύγχρονη πραγματικότητα και πόσο στερημένη από πνευματικότητα, εννοώ τη χαμένη σήμερα πια αίσθηση του ιερού.

Τη λέξη «ιερό» θα πρέπει να την αντιληφθεί κανείς εδώ με την ευρύτερη δυνατή έννοια, όπου χωρούν όλα όσα ατροφούν όταν γίνονται αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής. Από τον Έρωτα, τη Φιλία, τη Δικαιοσύνη και την Τέχνη μέχρι τη Μητέρα Φύση. Τη χαμένη αυτή αίσθηση του ιερού πιστεύω ότι είναι χρέος μας κι επιτακτική ανάγκη να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την ανακτήσουμε στις κοινωνίες και στις ζωές μας.

Επιπλέον, στην Ελλάδα των ηµερών µας, όπου κυριαρχεί η συλλογική αυτοαπέχθεια, θέλησα να µιλήσω για έναν «οικουµενικό Έλληνα», παράδειγµα προς µίµηση.

Βαγγέλης Ραπτόπουλος

❧

Το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου Ανέγγιχτη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος (σελ.: 344, τιμή: €16,60).

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος (Αθήνα, 1959) έχει δημοσιεύσει περισσότερους από είκοσι τίτλους μυθοπλασίας, πέντε βιβλία μεταξύ χρονικού και αυτοβιογραφίας και μία συλλογή-σύνθεση με μεταφρασμένα αποσπάσματα από αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Έργα του εκδόθηκαν σε ξένες γλώσσες και διασκευάστηκαν για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Το προσωπικό αρχείο του βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.