Οι ταινίες της εβδομάδας: Γοργόνες, μπάσταρδα, εργατική τάξη και σουρεαλισμός

Τι μας επιφυλάσσει η νέα κινηματογραφική εβδομάδα, από την Πέμπτη 25/05; Γαλλικές εκπλήξεις, απίστευτες και όμως αληθινές… Γοργόνες και λοιπούς χαρακτήρες σε αχαρτογράφητα νερά… Την Πενέλοπε Κρουθ να ξεπερνά τα Άκρα… Επανέκδοση της τελευταίας ταινίας του Βισκόντι… “Μπάσταρδα” στερημένα από απόλαυση, αγάπη και παιδική ηλικία… Και μια τρυφερή ματιά στο πως κανείς μπορεί να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες ως ευλογίες.

Η μικρή γοργόνα (The Little mermaid)

Η ιστορία της Άριελ, της «Μικρής Γοργόνας», όπως μεταφέρθηκε το 1989 στην ταινία κινουμένων σχεδίων (καμία σχέση δηλαδή με το πρωτότυπο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν) δείχνει πως ξεπλένει -συγγνώμη- πως ξεμένει από ιδέες ένα στούντιο που πλέον τροφοδοτείται σχεδόν αποκλειστικά από το παλιότερο μεγαλείο του και τα ξαναμαγειρεμένα ψαρικά. Το πείραμα δεν πέτυχε καθώς παραμένει επιδερμικά δικαιολογημένο το φυλετικό μπέρδεμα χωρίς να προσφέρει κάτι στην ιστορία. Οι δεύτεροι χαρακτήρες δεν προλαβαίνουν να μας δείξουν τα συναισθήματα και τους στόχους τους και πέφτουν στα βαθιά. Η Άριελ δεν αισθάνεσαι ότι είναι ερωτευμένη. Οι ψηφιακοί της φίλοι στερούνται ενσυναίσθησης λόγω κατασκευής. Το “διπλό”, δε, τέλος, στερεί το μεγαλείο της θάλασσας από ένα ωστικό κύμα συγκίνησης. Παρ’ όλα αυτά, η «Μικρή Γοργόνα» είναι από τις πιο έντιμες προσπάθειες του μεγαθηρίου να πιάσει κοράλλια στη στεριά βάζοντας όλες τις φυλές του κόσμου σε ζυγισμένες θέσεις κλειδιά, όχι επειδή ήταν απαραίτητο αλλά επειδή οι εμπορικές έρευνες ορίζουν την ανάγκη της αλλαγης. Θα επανέλθουμε με αναλυτικές κριτικές για τη μεταγλωττισμένη αλλά και την πρωτότυπη έκδοση.  

Kandahar: Σημείο Διαφυγής

Τον κυνηγούν οι μυστικές δυνάμεις του Αφγανιστάν, πρέπει να κρατήσει όμως μυστική την ταυτότητά του και να ολοκληρώσει την αποστολή του. Για να τα καταφέρει, θα χρειαστεί τη βοήθεια του διερμηνέα του που αλλαξοπιστεί γιατί οι εχθροπραξίες του έχουν στερήσει οικογενειακή απονομή δικαιοσύνης. Ισάξια μέτριο, ίσως και ελαφρώς χειρότερο, από την προγενέστερη και με κοινή θεματική ταινία του Γκάι Ρίτσι «Άρρηκτος Δεσμός».

Η Μέθοδος Κομπρομάτ

Ο διπλωμάτης Ματιέ (Gilles Lellouche) βρίσκεται με απόσπαση στη Σιβηρία, όταν θα πέσει θύμα πλεκτάνης αντιμέτωπος μιας κατασκευασμένης κατηγορίας της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσίας. Χωρίς υποστήριξη από τη γαλλική κυβέρνηση βρίσκεται φυλακισμένος και απομονωμένος, με κατηγορίες του κώδικα 242 (σχετικά με παιδοφιλία και παιδική κακοποίηση), κάτι που δεν ισχύει. Για να γλιτώσει, πρέπει να αποδράσει.

Το πρώτο μέρος της ταινίας σε απορροφά. Μεθοδικά αποφεύγει τα κλισέ -ή τα χρησιμοποιεί προς όφελος της αφήγησης-. Αισθάνεσαι την αγάπη στον αμερικανοποιημένο γαλλικό κινηματογράφο [με σαφή αναφορά στη σκηνή που χορεύει με την κόρη του «Οι δεσποινίδες του Ροσφόρ»]. Βλέπεις παράλληλα και τη σύγκρουση της θεατρικής κουλτούρας Ρωσίας και Γαλλίας. Η τρίτη πράξη όμως σε «ξενερώνει», καθώς οι δύο πρώτες έχουν ανεβάσει τον πήχη των προσδοκιών. Στο τέλος λες ένα c’est la vie και επιστρέφεις σπίτι σου.

Ο Αθώος (L’ Innocente)

Η επανέκδοση του «Αθώου» του Λουκίνο Βισκόντι μας πηγαίνει στη Ρώμη του 1891. Ο αριστοκρατικής καταγωγής Τούλιο, αγνοώντας τις φορές που έχει απατήσει τη γυναίκα του, θα βρεθεί στο ίδιο αδιέξοδο, όταν και εκείνη θα ακολουθήσει το αχαρτογράφητο μονοπάτι του που ίσως κρύβει μια κρυφή έξοδο στο αδιέξοδο του καταπιεσμένου πάθους. Η εγκυμοσύνη της από τον εραστή της θα είναι φραγμός ή χείμαρρος της σχέση τους;

Πρόκειται για την τελευταία ταινία του σπουδαίου σκηνοθέτη, που βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Ντ’ Ανούντσιο.

Μπάσταρδα (Bastards)

Το μουσικό θέμα έναρξης της ταινίας «Μπάσταρδα» από το The Carnival of the Animals, το Aquarium του Καμίγ Σεν Σανς, συνδεδεμένο στη μνήμη των σινεφίλ μουσικό σήμα έναρξης του Φεστιβάλ των Καννών [ίσως και με ειρωνική διάθεση στον θεσμό] εξηγεί από τον τίτλο του τί θα δούμε στην ταινία. Εκεί ήρωες/αντιήρωες καταθέτουν τη διάθεση τους να καταργήσουν το κατεστημένο, να δημιουργήσουν καινούριο και να το καταστρέψουν και αυτό· παιδιάστικο, ξέρω, αλλά ο απώτερος σκοπός τους είναι να μην εγκαταλείψουν την ασφάλεια που τους προσφέρει η παιδικότητα. Αργότερα οι στίχοι ενός τραγουδιού θα τους δικαιολογήσουν το δικό τους αδικαιολόγητο: «Όλα τα ρίγη που νοιώθουμε είναι για λάθος λόγους». Όλα αυτά σε ένα εξοχικό [σύμβολο οικογενειακής ασφάλειας και ξεκούρασης] με 10 άτομα, 5 αγόρια και 5 κορίτσια, που προκαλούν την προσοχή σας αλλά δηλώνουν και ζαμανφού. Η συμβολική έκτρωση ενός μέλους -σύμβολο μιας γενιάς που δεν πρέπει να γεννηθεί- και ο κίνδυνος για τη ζωή της, θα είναι η απότομη ενηλικίωση όλων τους, καθώς θα πρέπει να πάρουν αποφάσεις για το αν θα επιστρέψουν στην κοινωνία που απέρριψαν λίγο καιρό πριν.

Τα «Μπάσταρδα», τιμώντας τον τίτλο τους, προδίδουν τους γονείς τους: Κάπου ανάμεσα στον «Κυνόδοντα» του Γιώργου Λάνθιμου αλλά και τους «Ηλίθιους» του Λαρς Φον Τρίερ (και όταν ξεφεύγουν τα πράγματα με όρους «Dogville»), ίσως και με ελαφριά επιρροή από το «Play» του Βαγγέλη Λυμπερόπουλου, φτιάχνουν κανόνες σε ένα παιχνίδι που αρνείται να τους υποδεχτεί. Καλών προθέσεων αλλά ιδιαίτερα άτακτα σε αυτά που θέλουν να πουν, τα «Μπάσταρδα» τιμωρούν τους θεατές που περιμένουν περισσότερα από τους ίδιους και τους βάζουν να στέκονται στο ένα πόδι -προσοχή και τιμωρία. Κάτι δεν σε πείθει στην ιστορία τους αλλά και κάτι σε γοητεύει, σαν παιδική ζωγραφιά που ενώ το κακότεχνο είναι το γοητευτικό της, εκείνη προσπαθεί με γονική βοήθεια να βελτιωθεί.

Η τελευταία σεκάνς προδίδει ότι το υλικό θα μπορούσε να μας χαρίσει μια υπέροχη μικρού ή μεσαίου μήκους ταινία για την τιμωρητική δικαιοσύνη και την επαναστατική ασυδοσία, που, δυστυχώς, χάθηκε στην από πρόθεση φιλοσοφική φλυαρία. Ωραία η μουσική επένδυση btw.

Συνοψίζοντας αναγνωρίζουμε ότι είναι μια τολμηρή προσπάθεια που βάζει στον κινηματογραφικό χάρτη της νέας γενιάς τον ταλαντούχο Νίκο Πάστρα.

Η Ζωγραφιά του Θεού

Βασισμένη στο ομότιλο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Μυλωνά η κωμωδία «η ζωγραφιά του Θεού» μιλά για ένα κορίτσι ΑμεΑ που άλλαξε τον κόσμο. Μία πολύ τρυφερή, ορισμένες στιγμές προκλητική, κωμωδία όπου όλα μπλέκονται με απρόσμενο τρόπο. Ο αιφνίδιος θάνατος της μητέρας τους ξαναφέρνει τον Δημήτρη στην Ελλάδα. Σκοπός του να βάλει την ανάπηρη αδελφή του σε ίδρυμα και να ζήσει ευτυχισμένος με τη σύντροφό του στο πατρικό. Μέσα από συνεχόμενες κωμικές ανατροπές η κοσμοθεωρία του αλλάζει.

Τα Άνθη στα Άνθη (Blossoms to Blossoms)

Την τελευταία του μέρα στην Αθήνα προτού μετακομίσει στο εξωτερικό, ο Κωνσταντίνος συναντά τη Σοφία στο πάρκο. Σε ένα παιχνίδι λέξεων και αναμνήσεων θα σχολιάσουν παιχνιδιάρικα τον πόνο του αποχωρισμού.

«Μια πολύ καλή φίλη μου είπε ότι τα αντανακλαστικά μας είναι τα τραύματα μας», θα πουν οι χαρακτήρες σε ύφος αυτό-ανάλυσης, θέλοντας να μας θυμίζουν πως εκείνοι και οι συνειρμοί τους είναι οι πρωταγωνιστές. Στην ανθοκομική όμως προσπάθεια φιλοσοφικής κατάθεσης του Γιώργου Αθανασίου, «Ο κόσμος τους», όπως διατυπώνεται και στην ταινία είναι «ιπτάμενα όλα». Η υπερβολική -στα όρια της αυταρέσκειας- επιβολή των φιλοσοφικών συζητήσεων [που κάποιες έχουν διαλογικό και λογοτεχνικό ενδιαφέρον] θα σταθεί κόντρα στην κινηματογραφική αφήγηση, αποσυντονίζοντας τον θεατή και αντί να τον στείλει «στα σύννεφα», τον αφήνει στον κήπο να μυρίζει τα άνθη. Με περιπαικτική και όχι χιουμοριστική διάθεση όμως θα αναρωτηθούν αν «μερικές φορές» μιλάνε «και λέμε μόνο μαλακίες;». Στην ταινία τα ΦΕΚ ψυχολογικών δυσλειτουργιών δροσίζονται στιγμές από το «Παγωτό Κισλόφσκι». Αν δεν καταλαβαίνετε τι λέω, δείτε την ταινία, και κάπου στα πολλά της λόγια, θα βρείτε κάτι να πάρετε μαζί σας. Εγώ κρατώ αυτό το παγωτό μέχρι να λιώσει.

Στα Άκρα (On the Fringe)

Ο ηθοποιός Χουαν Ντιέγκο Μπότο, με την ταινία «Στα Άκρα» (που έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν) αναλαμβάνει για πρώτη φορά να σκηνοθετήσει μια εμπορική ταινία. Γνωρίζοντας τη γλώσσα των ηθοποιών καθοδηγεί τους ιδιαίτερα έμπειρους Λουίς Τοσάρ και Πενέλοπε Κρουθ σε εξωστρεφείς και με απεύθυνση ερμηνείες. Η ταινία καταφέρνει να υμνήσει την αλληλεγγύη, να εξερευνήσει -επιδερμικά- την επίδραση του οικονομικού στρες στις προσωπικές σχέσεις, να μιλήσει για τους ανθρώπους στο περιθώριο υπό συνθήκες πίεσης… όχι όμως και να συρράψει ισορροπημένα μια χαρτογράφηση που χρειάζεται περισσότερη εμπειρία.

Απίστευτο και όμως Αληθινό (Incredible but true)

Στο καινούριο τους σπίτι, μια σκάλα σε οδηγεί σε έναn κόσμο νεότητας που ισοδυναμεί με μισή μέρα. Όσες φορές επιλέγεις αυτές τις σκάλες, τόσο η εξωτερική σου εμφάνιση αποκτά σφρίγος, νιάτα, ομορφιά. Με κριτική ματιά και άτακτο χιούμορ, σε αυτό το κινηματογραφικό χρονικό λαγούμι, ο Κουεντίν Ντουπιέ, ίσως ο αγαπημένος μου νέος γάλλος σκηνοθέτης, εμπνέεται από το «Φάντασμα της Ελευθερίας»  και συναντά την «Κατσαρίδα» του Κάφκα στην πιο πρωτότυπη και ουσιαστικά σουρεαλιστική ταινία του σύγχρονου Γαλλικού κινηματογράφου.

Αν ο Μίκαελ Χάνεκε ήταν μετεμψύχωση του Μπουνιουέλ, θα έκανε ταινίες σαν και αυτή.

Με δεδομένο το ότι «Είναι φριχτό να γερνάς» παρατίθεται κινηματογραφικά όχι με τον αναμενόμενο τρόπο, ερωτήματα σχετικά με το «Τί αναζητούμε από τη χαμένη νεότητα»; «Τί μας τρομάζει στο καλοδεχούμενο γήρας»; «Πώς η επεμβατική παρέμβαση ισοδυναμεί με ακρωτηριασμό της ωριμότητας»;

Με την ορχηστρική σουίτα του Bach σε B minor σε computerized ήχο, μπαίνουμε σε ένα videogame που μοιάζει με ιατρικό πείραμα της Μαντάμ Κιουρί στην πιο εύστοχη πρόσφατη καταγραφή της ιστορίας της ματαιοδοξίας. Η αλληγορία του κερωμένου γυαλιστερού μήλου που φέρει την απόλυτη σαπίλα στη σάρκα του, είναι από τις εξυπνότερες σεναριακές προσφορές του σύγχρονου κινηματογράφου στην περιπαικτική αιχμηρή φιλοσοφία της αφήγησης και της εικόνας. 

Διαβάστε επίσης: Η πρωταγωνίστρια του «Απίστευτο και όμως αληθινό» Αναΐς Ντεμουστιέ μιλάει στο ertnews.gr

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος