Οι πλούσιοι βοηθούν τον εαυτό τους, οι φτωχοί βοηθούν ο ένας τον άλλον

Τον χειμώνα έπιασα δουλειά σε τράπεζα τροφίμων και είδα πόσο δύσκολα περνούν οι άνθρωποι γύρω μας. Όμως, δεν έχουν χάσει την καλοσύνη τους.

Όταν ανακοινώθηκε η απομάκρυνση του βουλευτή των Συντηρητικών Ναντίμ Ζαχάουι από την κυβέρνηση, έπειτα από ελέγχους των φορολογικών του υποθέσεων, βρισκόμουν στην τράπεζα τροφίμων όπου εργάζομαι πέντε ημέρες την εβδομάδα. Με έκανε να σκεφτώ πιο έντονα από ποτέ ότι εκείνοι που έχουν βοηθούν τον εαυτό τους, ενώ εκείνοι που δεν έχουν βοηθούν ο ένας τον άλλον. Για παράδειγμα, μια πολύτεκνη μητέρα, που αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες, μου είπε ότι φιλοξενούσε για ένα διάστημα έναν άστεγο φίλο της.

Από τα ημερολόγια της εφημερίδας The Guardian για την κρίση του κόστους ζωής στη Βρετανία/ Απόδοση Έφη Ζέρβα

Τους κρύους μήνες του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, ο κόσμος περνούσε δύσκολα, έχοντας επιπλέον το άγχος να πληρώσει τους λογαριασμούς ενέργειας. Έρχονταν σ’ εμάς άνθρωποι εμφανώς ταραγμένοι – άνθρωποι που πίστευαν πως δεν θα χρειάζονταν ποτέ τη βοήθεια μιας τράπεζας τροφίμων. Μας έλεγαν πως νόμιζαν ότι θα τα κατάφερναν και ότι προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα όσο περισσότερο μπορούσαν με το φαγητό που είχαν στο σπίτι. Όμως εμείς είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε. Έρχονται άνθρωποι με πεσμένο το ηθικό. Ό,τι και να τους πούμε, το στίγμα παραμένει, αλλά πολλοί από εμάς έχουμε υπάρξει ωφελούμενοι τράπεζας τροφίμων. Τους λέμε ότι έχουμε περάσει τα ίδια.

Παρακολουθώ μαθήματα συμβουλευτικής και παρόλο που δεν μπορώ να προσφέρω επαγγελματική βοήθεια, ελπίζω ότι θα μάθω να λέω κάτι παραπάνω από «Είσαι καλά;». Έμαθα πως το να ακούς βοηθάει. Αυτή η περίοδος είναι πολύ απαιτητική ψυχολογικά, αλλά υπάρχουν και πολλές ανάλαφρες στιγμές. Για παράδειγμα, μια φορά είχε έρθει μια γυναίκα κι έπαιζα με τα παιδιά της όσο εκείνη ενημερωνόταν. Τα μικρά έφυγαν με ένα κουτί σοκολατάκια. Δεν είχαν ιδέα ότι είχαν πάει σε τράπεζα τροφίμων.

Αυτό τον μήνα, λίγους μήνες αφότου ξεκίνησα να δουλεύω, ήταν η πρώτη φορά που το επίδομα στήριξης χαμηλών εισοδημάτων το οποίο έλαβα ήταν ακριβώς όσο περίμενα. Για πρώτη φορά από τον Αύγουστο δεν μου αφαίρεσαν κάποιο ποσό, όμως δεν ξέρω ακόμα πώς θα επηρεάσει τα επιδόματά μου το γεγονός ότι πλέον εργάζομαι. Αυτό σημαίνει πως είμαι πιο προσεκτική από ποτέ. Τις προάλλες πλήρωσα για πρώτη φορά όλο το ποσό των δημοτικών τελών. Το ήξερα ότι θα αυξηθούν τώρα που εργάζομαι: πλήρωνα περίπου 15 λίρες τον μήνα και αυτή τη φορά έδωσα 162 λίρες.

Την προηγούμενη εβδομάδα, ξύπνησα φορώντας το καπέλο μου. Το φοράω μέσα στο σπίτι και δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν το είχα βγάλει. Πρόσφατα χάλασε και το μπόιλερ, κι έτσι φορούσα επιπλέον το κασκόλ και τα γάντια μου. Την περασμένη εβδομάδα, για τα γενέθλιά μου, νοίκιασα να δούμε μία ταινία στο σπίτι. Κόστισε πέντε λίρες. Σκεφτήκαμε να πάμε σινεμά, όμως κάτσαμε σπίτι, φάγαμε πατατάκια και ήπιαμε μπίρες. Και μόνο για να πάω και να γυρίσω από το σινεμά με λεωφορείο, θα μου κόστιζε πέντε λίρες. Περάσαμε υπέροχα, όμως θα ήταν ωραία να βγούμε έξω.

Ξεκίνησα να τρώω ψωμί με μαρμελάδα στη δουλειά, γιατί είναι πιο νόστιμο από τα σάντουιτς με το φτηνό ζαμπόν που αγόραζα. Η ποιότητα δεν ήταν καλή και δεν άξιζε. Αγοράζω λαχανικά β’ διαλογής, που είναι μια χαρά, τα βράζω, και την τρίτη μέρα γίνονται σούπα, επειδή δεν έχουν απομείνει πολλά μέσα. Το θέμα είναι να μας διαρκέσουν τα τρόφιμα όσο περισσότερο γίνεται.

Ακόμα δεν ξέρω αν η οικονομική κατάστασή μου θα βελτιωθεί ή όχι τώρα που έπιασα δουλειά, όμως με έχει επηρεάσει πολύ θετικά. Είπα στη μητέρα μου ότι πήγα με φίλους σε παμπ μετά τη δουλειά και καταχάρηκε· είπε πως είμαι άλλος άνθρωπος. Αποκτώ ταυτότητα, πράγμα που με κάνει πιο αισιόδοξη. Έχω πλήρη αντίληψη της επισφαλούς οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκομαι, όμως δεν γίνεται να το σκέφτομαι συνέχεια.

Μερικές φορές νιώθω ότι απλώς επιβιώνω. Ωστόσο, το σίγουρο είναι πως δεν είμαι η ίδια που ήμουν ένα χρόνο πριν. Είναι τα δικά μου λεφτά, τα έχω κερδίσει μόνη μου και είμαι περήφανη γι’ αυτό. Περπατάω με λίγο πιο ψηλά το κεφάλι, παρόλο που εξακολουθεί να μου αρέσει η «πορτοκαλί ετικέτα» στο σούπερ μάρκετ. Τις προάλλες, ο καταστηματάρχης μου είπε πως έπρεπε να «ξεφορτωθεί» προϊόντα για να παραλάβει νέο εμπόρευμα. «Περίμενε εδώ», μου είπε και έβαλε στη βιτρίνα ωραίο ζαμπόν με μειωμένη τιμή. Πήρα δύο πακέτα. Γέλασα και σκέφτηκα ότι με ξέρει πολύ καλά. Αυτή την εβδομάδα θα φάω νόστιμα σάντουιτς.

Όπως τα διηγήθηκε στην Εμίν Σανέρ η Σόφι, η οποία διανύει τη δεκαετία των 40 και ζει στη βόρεια Αγγλία. Το «Σόφι» δεν είναι το πραγματικό της όνομα.