Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Personality δείχνει ότι άνθρωποι που είναι μόνοι τους για πολλά χρόνια μπορεί να είναι ευτυχισμένοι και να αντλούν ικανοποίηση από τη ζωή. Ωστόσο, σύμφωνα με την έρευνα, το εάν θα ευτυχήσει κάποιος ως εργένης έχει να κάνει με τη θεωρία της προσκόλλησης και κατά πόσο ικανοποιήθηκαν οι ανάγκες του όταν ήταν μωρό.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Η θεωρία της προσκόλλησης
Η θεωρία της προσκόλλησης αφορά στον συναισθηματικό δεσμό ανάμεσα στο βρέφος και τον άνθρωπο που το φροντίζει (συνήθως τη μητέρα).
Ο τρόπος που ανταποκρίνεται η μητέρα στις ανάγκες του μωρού, διαμορφώνει τις προσδοκίες που θα έχει το παιδί από τις σχέσεις της ζωής του. Το είδος της προσκόλλησης που θα αναπτύξει το παιδί με τον άνθρωπο που το φροντίζει, θα του δώσει ένα σχέδιο, ένα χάρτη, που θα χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει και τις άλλες σχέσεις του. Οι προσδοκίες του από τους σημαντικούς άλλους στη ζωή του, θα έχουν άμεση σχέση με αυτό που πήρε όταν ήταν μωρό.
Η θεωρία της προσκόλλησης διατυπώθηκε από τον Βρετανό ψυχίατρο Τζον Μπόουλμπι (John Bowlby) και περιγράφει τον τρόπο που το μωρό προσκολλάται στη μητέρα του. Διακρίνεται σε τρείς μορφές:
Ασφαλής προσκόλληση: Η μητέρα κατανοεί και ικανοποιεί τις ανάγκες του μωρού και είναι σταθερά διαθέσιμη για εκείνο. Έτσι το παιδί νιώθει εμπιστοσύνη και προστασία. Στην ενήλικη ζωή του νιώθει άξιο αγάπης και φροντίδας.
Ανασφαλής προσκόλληση: Η μητέρα δεν ικανοποιεί τις ανάγκες του παιδιού και δεν είναι σταθερά διαθέσιμη. Η ανασφαλής προσκόλληση χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:
- τον απορριπτικό / αποφευκτικό δεσμό
- τον αγχώδη / αμφιθυμικό δεσμό
Στον απορριπτικό δεσμό, η μητέρα είναι επικριτική με τις ανάγκες του μωρού και αντιδρά με θυμό ή τιμωρία όταν εκείνο επιμένει. Για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του, λοιπόν, προσπαθεί να μη δείχνει αρνητικά συναισθήματα και προσποιείται.
Στον αγχώδη δεσμό, η μητέρα αγνοεί τις ανάγκες του μωρού είναι απρόβλεπτη και ασταθής. Το παιδί για να τραβήξει την προσοχή της μητέρας του και να καλυφθούν οι ανάγκες του γίνεται επιθετικό.
Και στις δύο περιπτώσεις, το παιδί νιώθει πως δεν αξίζει να το αγαπούν και να το φροντίζουν και δεν μπορεί να αναπτύξει σχέσεις εμπιστοσύνης.
Αποδιοργανωμένη / αδιαφοροποίητη προσκόλληση: όπου η μητέρα είναι είτε αμελής ή κακοποιητική είτε και τα δύο. Μεγαλώνοντας το παιδί θεωρεί το περιβάλλον του εχθρικό και επικίνδυνο, νιώθει ανάξιο αγάπης και βιώνει έντονο άγχος.
Οι ειδικοί συνδέουν τις σχέσεις που κάνουμε στην ενήλικη ζωή μας με το είδος της προσκόλλησης που είχαμε με τη μητέρα μας.
Οι εργένηδες και οι τύποι προσκόλλησης
Έτσι κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται άγχος στη σχέση και ανησυχούν για την εγκατάλειψη. Κάποιοι άλλοι αισθάνονται άβολα με την οικειότητα και την εγγύτητα. Και οι πιο τυχεροί που βίωσαν την ασφαλή προσκόλληση, νιώθουν εμπιστοσύνη και αγάπη για τον εαυτό τους και τους άλλους, με αποτέλεσμα να μπορούν να δημιουργούν υγιείς και μακροχρόνιες σχέσεις.
Και ενώ μέχρι τώρα οι εργένηδες και οι εργένισσες θεωρητικά ζούσαν καλύτερη ζωή από τους παντρεμένους, πρόσφατη έρευνα επεξεργάζεται τον τύπο προσκόλλησης εργένηδων και πώς σχετίζεται με την ευτυχία τους.
Οι εργένηδες πληθαίνουν
Η εργένικη ζωή σημειώνει άνοδο σε όλο τον κόσμο. Στον Καναδά, οι άνδρες και οι γυναίκες χωρίς σύντροφο στην ηλικία από 25 έως 29 ετών, έχουν αυξηθεί από 32% που ήταν 1981 σε 61% το 2021. Παράλληλα ο αριθμός των ανθρώπων που ζούνε μόνοι τους έχει αυξηθεί από 1,7 εκατομμύρια ανθρώπους το 1981 σε 4,4 εκατομμύρια το 2021.
Γιατί μένουν μόνοι
- από επιλογή
- είναι εργασιομανείς και εστιάζουν σε προσωπικούς στόχους και φιλοδοξίες
- είναι συνέχεια χωρισμένοι αφού οι σχέσεις και οι γνωριμίες τους δεν κρατάνε πολύ
Παρόλο που οι εργένηδες στερεοτυπικά χαρακτηρίζονται ως άνθρωποι που δεν αγαπούν τις δεσμεύσεις, οι έρευνες δείχνουν ότι οι ανύπαντροι άνθρωποι έχουν υψηλότερα επίπεδα ανασφαλούς προσκόλλησης σε σύγκριση με τους ανθρώπους που βρίσκονται σε σχέση.
Οι εργένηδες που βίωσαν την ασφαλή προσκόλληση, είναι σχετικά άνετοι με την οικειότητα και την εγγύτητα στις σχέσεις. Έχουν μεγαλύτερο αριθμό σχέσεων και καλύτερες σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους τους. Ανταποκρίνονται στις σεξουαλικές τους ανάγκες εκτός ρομαντικών σχέσεων και αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι με τη ζωή τους συνολικά. Δεν τους ενδιαφέρει να αποκτήσουν σύντροφο στο μέλλον.
Οι εργένηδες με τον τον αγχώδη / αμφιθυμικό δεσμό αμφισβητούν την αγάπη των άλλων και ανησυχούν μήπως τους απορρίψουν. Δεν αισθάνονται άνετα να έρθουν κοντά με άλλους και δίνουν προτεραιότητα στην ανεξαρτησία τους.Τείνουν να ανησυχούν περισσότερο για το γεγονός ότι είναι εργένηδες, έχουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση, αισθάνονται λιγότερη υποστήριξη από τους κοντινούς τους ανθρώπους και διαμορφώνουν κάποια από τα χαμηλότερα επίπεδα ικανοποίησης από τη ζωή.
Οι εργένηδες που βίωσαν την αποδιοργανωμένη προσκόλληση, έχουν αυξημένο άγχος για την εγκατάλειψη, αλλά ταυτόχρονα νιώθουν άβολα με την οικειότητα και την εγγύτητα. Αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες στις στενές σχέσεις και δεν μπορούν να ρυθμίσουν τα συναισθήματά τους.
Οι εργένηδες που βίωσαν τον αποφευκτικό δεσμό: δείχνουν το λιγότερο ενδιαφέρον για μια ρομαντική σχέση και από πολλές απόψεις φαίνονται ικανοποιημένοι με την εργένικη ζωή. Ωστόσο, έχουν τους λιγότερους φίλους και τις λιγότερες στενές σχέσεις.
Με πληροφορίες από: Τhe conversation, Verywellmind, GoodTherapy
Σχετικό άρθρο: «Single shaming»:Το στίγμα του να είναι κάποιος μόνος
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος