Τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας, ο Μονέ Γκόλντμαν σύμβουλος γάμου στη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνιας, δοκίμασε διάφορες στρατηγικές για να αντιμετωπίσει το άγχος του, όπως γυμναστική, διαλογισμό και γιόγκα. Ωστόσο άρχισε να αισθάνεται καλύτερα όταν στράφηκε σε μια γνώριμη ενασχόληση του: τα βιντεοπαιχνίδια. Ο Γκόλντμαν βρήκε παρηγοριά στον καθηλωτικό κόσμο των διαδικτυακών παιχνιδιών και άρχισε να διασκεδάζει ξανά. Κάπως έτσι αποφάσισε να δει εάν τα βιντεοπαιχνίδια θα μπορούσαν να βοηθήσουν και τους ασθενείς του.
Ο Γκόλντμαν άρχισε να εκπαιδεύει άλλους κλινικούς γιατρούς να χρησιμοποιούν τα διαδικτυακά παιχνίδια στη δουλειά τους, ξεκινώντας με το Roblox, μια πλατφόρμα με εκατομμύρια παιχνίδια που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στα παιδιά ηλικίας 5 έως 12 ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε μια συνεδρία Zoom με δύο αγόρια δημοτικού, ο Γκόλντμαν ζήτησε από τα παιδιά να ονομάσουν το αγαπημένο τους παιχνίδι στο Roblox. Ένα αγόρι ανέφερε το Brookhaven, ένα παιχνίδι ρόλων που διαδραματίζεται σε μια πολυσύχναστη πόλη. Σύντομα τα παιδιά οδηγούσαν με ενθουσιασμό το ένα το άλλο στο χώρο του παιχνιδιού, ξεχνώντας τη συστολή τους.
Όπως η συμβατική παιγνιοθεραπεία, η οποία χρησιμοποιεί παιχνίδια για να βοηθήσει τους ασθενείς να εκφράσουν σκέψεις και συναισθήματα, έτσι και το διαδικτυακό παιχνίδι προσφέρει έναν άλλο τρόπο επικοινωνίας. Ορισμένα άτομα που αισθάνονται ανασφάλεια για την εμφάνιση ή την ομιλία τους, μπορούν να ανακαλύψουν μια διαφορετική «φωνή» τους είτε μέσω avatars, έργων τέχνης ή άλλων ψηφιακών δημιουργιών, εξηγεί ο Γκόλντμαν σε συνέντευξή του στο Wired. Παρατήρησε επίσης, ότι τα παιδιά που δυσκολεύονταν με την ατομική θεραπεία, άρχισαν να χαλαρώνουν και να αναπτύσσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σε ένα εικονικό περιβάλλον.
«Αυτό ήταν το μεγαλύτερο όφελος», είπε ο σύμβουλος. Σήμερα, ο Γκόλντμαν συμβουλεύει παιδιά, εφήβους και ενήλικες, ενσωματώνοντας βιντεοπαιχνίδια και ομιλητική θεραπεία.
Αν και η χρήση βιντεοπαιχνιδιών για θεραπευτική χρήση δεν είναι κάτι καινούργιο, όλο και περισσότεροι κλινικοί γιατροί φαίνεται να ενδιαφέρονται για αυτή τη μορφή, εξαιτίας της αυξημένης χρήσης της τηλεϊατρικής κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Πώς μπορούν να βοηθήσουν τα βιντεοπαιχνίδια
«Τα βιντεοπαιχνίδια αποσπούν την προσοχή και τη διατηρούν. Αυτό μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να ελέγξουν τις αρνητικές σκέψεις τους», εξήγησε η Έιμι Ντάραμους, κλινική ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Understanding Bipolar Disorder». Στη δουλειά της με ενήλικες που πάσχουν από χρόνιες ψυχικές ασθένειες, όπως άγχος, κατάθλιψη και σχιζοφρένεια, η ψυχολόγος χρησιμοποιεί τα βιντεοπαιχνίδια ως γέφυρα προς άλλους τρόπους αντιμετώπισης.
Ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι τα βιντεοπαιχνίδια μπορούν να είναι εξίσου αποτελεσματικά -και ενδεχομένως πιο αποτελεσματικά- με άλλες μεθόδους. Μια μελέτη του 2017 που δημοσιεύθηκε στο «Prevention Science» διαπίστωσε ότι το παιχνίδι MindLight ήταν εξίσου αποτελεσματικό με ένα πρόγραμμα γνωστικής συμπεριφορικής θεραπείας στη μείωση του άγχους των παιδιών. Σε μια άλλη μελέτη, η συνταγογράφηση βιντεοπαιχνιδιών επίσης μείωσε το άγχος των ασθενών.
Oρισμένα παιχνίδια μάλιστα, έχουν σχεδιαστεί για να αναδείξουν τα προβλήματα ψυχικής υγείας όπως για παράδειγμα, το Sea of Solitude,το οποίο απεικονίζει έναν χαρακτήρα που νιώθει μοναξιά και πάσχει από κατάθλιψη.
Σε μια μελέτη του 2009 που δημοσιεύθηκε στο «PLOS One», οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μια παρτίδα Tetris μετά την προβολή μιας τρομακτικής ταινίας, μπορεί να μειώσει τις αναδρομές σε τραυματικές εμπειρίες, καθώς και τον κίνδυνο εμφάνισης διαταραχής μετατραυματικού στρες. Το παιχνίδι στην πραγματικότητα «χακάρει την προσοχή και τη μνήμη ώστε να σταματήσει κάποιος να αναβιώνει αυτές τις αναμνήσεις, καθώς τις διαμορφώνει ο εγκέφαλος», είπε η Ντάραμους.
Μερικές φορές, μέσα στα ψηφιακά όρια του κόσμου του παιχνιδιού, οι ασθενείς μπορεί να αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια και ελευθερία για να επεξεργαστούν τα έντονα συναισθήματά τους. Η Κιμ Γουίλερ-Πουατεβιέν, κλινική κοινωνική λειτουργός στην Πενσυλβάνια που συμβουλεύει παιδιά και εφήβους, είδε πολλούς νεαρούς μαύρους ασθενείς να στρέφονται σε παιχνίδια όπως το Fortnite για να αντιμετωπίσουν το θέμα της φυλετικής βίας.
«Τα παιδιά είχαν τρομοκρατηθεί από την αστυνομία και ήθελαν να προστατεύσουν τον εαυτό τους», ανέφερε η κοινωνική λειτουργός.
Τα παιχνίδια μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην ανάπτυξη τρόπων αντιμετώπισης των συναισθημάτων. Η Πουατεβιέν έπαιζε Atari από μικρό παιδί. Σήμερα παίζει συχνά βιντεοπαιχνίδια με τους ασθενείς της κατά τη διάρκεια των συνεδριών, αλλά δεν τους αφήνει να κερδίσουν. Έτσι τα παιδιά μαθαίνουν να αποδέχονται την απογοήτευση. Η αντιμετώπιση των αναπόφευκτων δυσλειτουργιών, όπως όταν ένα παιχνίδι καθυστερεί ή διώχνει τον παίκτη, βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν υπομονή.
Τα διαδικτυακά παιχνίδια αποτέλεσαν ένα σημαντικό συμπληρωματικό εργαλείο κατά τη διάρκεια της πανδημίας. «Όλοι οι θεραπευτές που ξέρω είναι υπερβολικά απασχολημένοι αυτή τη στιγμή», είπε η Ντάραμους. Όταν οι ασθενείς της δεν μπορούν να την δουν αμέσως ή θέλουν να εξασκηθούν σε τεχνικές αντιμετώπισης μεταξύ των συνεδριών, η ψυχολόγος τους συνταγογραφεί βιντεοπαιχνίδια που εστιάζουν στην ψυχική υγεία, όπως το Sea of Solitude, το Night in the Woods και το Gris.
Πόσο εθιστικά είναι τα βιντεοπαιχνίδια
Ορισμένοι ειδικοί έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με τον χρόνο που αφιερώνουν τα παιδιά και οι έφηβοι στις οθόνες καθώς και τον εθισμό στα διαδικτυακά παιχνίδια. Πρόσφατα, η Κίνα αυστηροποίησε τους ήδη αυστηρούς κανονισμούς της για παιδιά κάτω των 18 ετών. Αν και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγνωρίζει τη διαταραχή των βιντεοπαιχνιδιών ως πάθηση (Gaming Disorder), οι εκτιμήσεις για τον επιπολασμό της ποικίλλουν. Μια ανασκόπηση 53 μελετών του 2020 προσδιόρισε τον παγκόσμιο επιπολασμό της διαταραχής στο 3% των παικτών.
Ο Λάρι Ρόζεν, ομότιμος καθηγητής και πρώην πρόεδρος του Τμήματος Ψυχολογίας στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, δήλωσε ότι το βιντεοπαιχνίδι μπορεί να διευκολύνει μια συμπεριφορά η οποία μπορεί ενδεχομένως να εξελιχθεί σε εθισμό.
Τελικά, τα διαδικτυακά παιχνίδια είναι τόσο ελκυστικά επειδή η επιτυχία τους εξαρτάται από το να κερδίσουν την προσοχή μας. Όσο περισσότερο παίζουμε, τόσο πιο πιθανό είναι να αγοράσουμε κάτι και τόσο περισσότερα χρήματα κερδίζουν οι εταιρείες παιχνιδιών. «Ο τελικός στόχος τους είναι να σας κρατήσουν εκεί», δήλωσε ο Ρόζεν.
Ωστόσο, οι θεραπευτές φροντίζουν να αποφεύγουν τον στιγματισμό της δραστηριότητας. Αντί να πει σε έναν ασθενή της να σταματήσει να παίζει βιντεοπαιχνίδια, η Πουατεβιέν υιοθετεί μια πιο αποτελεσματική προσέγγιση, μιλώντας του για ισορροπία. Μπορεί για παράδειγμα να τον ρωτήσει πώς αισθάνεται όταν παίζει βιντεοπαιχνίδια μέχρι τις 4 το πρωί και ποιες είναι οι φυσικές συνέπειες αυτού.
Πολλοί κλινικοί γιατροί θέλουν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα διαδικτυακά βιντεοπαιχνίδια στην θεραπεία των ασθενών τους, ακόμη και μετά τη λήξη της πανδημίας. Ωστόσο, απαιτούνται αυστηρότερες ηθικές κατευθυντήριες γραμμές γύρω από τη χρήση τους, τόνισε η Πουατεβιέν.
ΠΗΓΗ: Wired
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος