Γερμανοί μαθητές στο Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού Διστόμου

Η ιστορική μνήμη περνάει και προς την πλευρά των χωρών που με το ρόλο τους στην ιστορία, είχαν την ευθύνη για τα όσα συνέβησαν και δημιουργεί στις νέες γενιές που έρχονται, ισχυρά αντισώματα, ώστε να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα ποτέ ξανά.

Πηγές από το χώρο του Διστόμου, μας ενημέρωσαν για τα ακόλουθα:
“Ήταν κυριολεκτικά μια αιφνιδιαστική επίσκεψη στο Μουσειο Θυμάτων Ναζισμού Διστόμου! Χωρίς ειδοποίηση, κάτι παράξενο για τους τυπολάτρες Γερμανούς, έφθασαν σήμερα έξω από το Μουσειο, 20 μαθητές και μαθήτριες με τους δυο καθηγητές τους.

Οι συστάσεις έγιναν αμέσως, χάρις στην Σοφία, μια Γερμανίδα μαθήτρια που πριν χρόνια είχε ζήσει για 9 χρόνια στον Βόλο και μιλούσε άριστα ελληνικά: Ήταν μια ομάδα από το – ιδρυθέν το 1604 – Γυμνάσιο Suso-Gymnasium, της γερμανικής πόλης Konstanz, που βρίσκεται στις όχθες της ομώνυμης μεγάλης λίμνης στα σύνορα Γερμανίας, Ελβετίας και Αυστρίας. Οι μαθητές κανουν εκπαιδευτική εκδρομή στην Αθήνα και στα πέριξ – και στο προγραμμα τους έβαλαν και το Διστομο, με το Μουσειο Θυμάτων Ναζισμού.

Ο επικεφαλής τους καθηγητής δεν ήθελε- επίκαλούμενος την έλλειψη πολύ χρόνου- την κλασσική ενημέρωση με την προβολή του ντοκιμαντέρ και την ξενάγηση καθώς , όπως μας μετέφρασε η Σοφία, “είχε ενημερώσει πλήρως τους μαθητές για το χρονικό”.

Γερμανοί μαθητές στο Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού ΔιστόμουΈτσι περιηγήθηκαν τις αίθουσες, είδαν τις φωτογραφίες των θυμάτων και οι διάβασαν προσεκτικά όλο το κείμενο στα Γερμανικά και Αγγλικά που υπάρχει σε ειδική θέση. Οι καθηγητές τους έλεγαν διάφορα- προφανώς ήταν ένα μάθημα που είχε προετοιμαστει και επιτόπου δίνονταν κάποιες εξηγήσεις-διευκρινήσεις. Σιγά-σιγά πάντως έσπασε η αμηχανία και έγιναν καποιες ερωτήσεις στους εθελοντές μέλη της διοίκησης του Μουσείου Χρήστο Παπανικολάου και Λουκά Δημάκα που τους εξήγησαν με δυο λόγια την δικαστική διεκδίκηση των αποζημιώσεων που οφείλει η Γερμανία στα θύματα, ενώ εντυπωσιάστηκαν όταν έμαθαν ότι ανάμεσα στα 228 θύματα ήταν 57 παιδιά μέχρι 17 ετών, ανάμεσά τους και μωρά… Όπως εντυπωσιαστηκαν όταν έμαθαν ότι πολλά από θύματα εκτός από πυροβολισμό, είχαν σφαχτεί και με ξιφολόγχες στην κοιλιά – κάτι που ήδη είχε προσέξει η καθηγήτρια τους σε μια γκραβούρα – και έδειξαν ενδιαφέρον όταν έμαθαν ότι κανένας από τους δράστες δεν δικάστηκε…
Ενδιαφέρον έδειξαν για την ιστορία της επιβιώσασας Μαρίας Παντίσκα που εγινε εξώφυλλο στο αμερικανικό περιοδικό LIFE τρεις μήνες μετά την Σφαγή του 1944. Πολύ μεγάλη εντύπωση τους έκανε ο πίνακας ”Μάνες του Διστόμου” του Κ. Μουστάκα που θύμιζε,όπως ειπε μια μαθήτρια, τεχνοτροπία Πικάσο.

Στους εθελοντές του Μουσείου έκανε εντύπωση μια μαθήτρια – με χαρακτηριστικά που θύμιζαν αραβική καταγωγή- που έμεινε τελευταία και μόνη στη αίθουσα με τις φωτογραφίες των θυμάτων και των κρανίων τους για 2-3 λεπτά – σε μια στάση απόλυτης ακινησίας και σιωπής.

Γερμανοί μαθητές στο Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού ΔιστόμουΟ καθηγητής ζήτησε την βοήθεια της Σοφίας να καταλάβει ένα ποίημα του Ανδρέα Τσούρα και το επίγραμμα του Ρίτσου για το Δίστομο, καθώς φάνηκε ότι ήξερε λίγα Αρχαία Ελληνικά- στο Suso-Gymnasium διδάσκονται πάντως προαιρετικά. Άλλωστε από το συγκεκριμένο Σχολείο – που έχει ονομαστή βιβλιοθήκη- έχει αποφοιτήσει ο πολύ γνωστός καθηγητής Κλασσικής Φιλοσοφίας Bernhard Zimmermann που ειναι μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Χαϊδελβέργης, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας , ενώ το 2014 έγινε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 2016 ανακηρύχτηκε από το Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης , επίτιμος διδάκτωρ, έχοντας γράψει πολλά βιβλία με ελληνικά θέματα.

Τα παιδιά συνέχισαν το μάθημά τους και στο προαύλιο του Μουσείου, ενώ έκαναν και μια μεγάλη βόλτα στην πόλη του Διστόμου”.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος