Τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε συμφωνία για το αμερικανικό χρέος και η σημασία της εισόδου της Γερμανίας σε ύφεση

Το θρίλερ που επαναλήφθηκε στην Ουάσιγκτον, με πρωταγωνιστές τον Λ. Οίκο και τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία της Βουλής για το θέμα της αύξησης του ορίου του ομοσπονδιακού χρέους, ώστε να μην υπάρξει στάση πληρωμών στις ΗΠΑ, έληξε κι αυτή τη φορά αισίως, αν και σχεδόν την τελευταία στιγμή. Ωστόσο, το τι θα σήμαινε η αποτυχία μιας συμφωνίας  για την οικονομία στο εσωτερικό των ΗΠΑ και διεθνώς εξετάζεται στην εκπομπή του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου «Με το Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο» (Α’ Πρόγραμμα Σάββατα και Κυριακές 12.00-13.00), με προσκεκλημένο τον Παναγιώτη Πετράκη, Ομ. Καθηγητή Διεθνούς Οικονομίας στο ΕΚΠΑ. 

Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό, η στάση πληρωμών θα είχε ως συνέπεια τη διακοπή των πληρωμών μισθών, συντάξεων, επιδομάτων σε δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανούς που σχετίζονται με το δημόσιο των ΗΠΑ και προς εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που συναλλάσσονται μαζί του. Επίσης, οι αναλυτές υπολογίζουν πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί  ύφεση της τάξης του 6% και να προκληθούν πάνω από 8 εκατ. απολύσεις. Επιπλέον, ένα τέτοιο γεγονός θα ερχόταν να προστεθεί στην ακόμη ταραγμένη κατάσταση από τη χρεοκοπία τριών μικρομεσαίων αμερικανικών τραπεζών και την ευαλωτότητα αρκετών άλλων. Επίσης, θα υπήρχε πτώση των αξιών στα αμερικανικά χρηματιστήρια, που υπολογίζεται πως θα μπορούσε να τα απομειώσει έως και 6 τρις δολάρια. Σε διεθνές επίπεδο, οι τριγμοί θα μεταφέρονταν στα περισσότερα χρηματιστήρια άλλων χωρών, ενώ θα διαταράσσονταν οι ισορροπίες από ένα εξασθενημένο δολάριο, αλλά και την μη πληρωμή τόκων για τα αξίας 24 τρις. ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, πολλά εκ των οποίων διακρατούνται εκτός ΗΠΑ. 

Να σημειωθεί, πάντως, ότι το αμερικανικό χρέος στις αρχές της δεκαετίας του 70’ ήταν περίπου 31.5 δις. δολ. και 50 χρόνια μετά είναι 31.5 τρις. δολ. (δηλαδή 1000 φορές μεγαλύτερο !),  ανερχόμενο στο 123.4% του ΑΕΠ της χώρας  που φτάνει τα 25,5 τρις. Βεβαίως, στον μισό αιώνα που πέρασε υπήρξε και μεγάλη ανάπτυξη  για την πιο ισχυρή οικονομία του κόσμου. Ωστόσο, αυτή η υπερχρέωση κάνει κάθε Αμερικανό, από τις πρώτες μέρες της ζωής του, να χρωστά 94.200 δολ. μόνον για τις δημόσιες οφειλές.   

Και μέσα σ’ όλα τούτα, επανέρχονται συζητήσεις για το ότι ίσως να μην έχει κλείσει ο κύκλος των επιτοκιακών αυξήσεων στις ΗΠΑ, λόγω επιμονής του πληθωρισμού. Στην ευρωζώνη πάλι η περαιτέρω άνοδος των επιτοκίων παραμένει επισήμως στο πρόγραμμα της ΕΚΤ.  

Τέλος, τις προηγούμενες μέρες η είδηση ότι η γερμανική οικονομία  γύρισε σε συνθήκες ύφεσης, πέρασε χαμηλά στα ΜΜΕ, ειδικά στην Ελλάδα λόγω και της εκλογικής επικαιρότητας. Ωστόσο, το ότι η μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης εισέρχεται σε ύφεση με την τεχνική έννοια του όρου (καθώς το ΑΕΠ της σημείωσε πτώση κατά 0,3% το α’ τρίμηνο του 2023, η οποία ακολούθησε μιας πτώσης κατά 0,5% που είχε καταγραφεί το τέταρτο τρίμηνο του 2022, με την ύφεση να ορίζεται ως δύο διαδοχικά τρίμηνα πτώσης του ΑΕΠ) είναι ένα γεγονός με ιδιαίτερη σημασία. Κι  αυτό συμβαίνει καθώς η ευρωπαϊκή οικονομία, ταλανίζεται ακόμη από την ενεργειακή κρίση και τον υψηλό πληθωρισμό.  Ταυτοχρόνως έχει ξεκινήσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ορισμένα κράτη μέλη η συζήτηση για την επάνοδο των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας, κάτι που αφορά ιδιαιτέρως τη χώρα μας.