«Να μη γυρίσει το πένθος σε μίσος» τόνισε ο φιλόσοφος και συγγραφέας Στέλιος Ράμφος, μιλώντας για την τραγωδία των Τεμπών, με τον Θάνο Σιαφάκα, στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας».
«Το γεγονός ότι το πένθος έχει μεταβληθεί σε πεδίο μάχης καθημερινών συγκεντρώσεων από ανθρώπους οι οποίοι διαμαρτύρονται για το περιβάλλον της εργασίας αλλά είναι όλοι εναντίον της αξιολογήσεως, καταλαβαίνει κανείς ότι τα μυαλά γυρίζουν προς τα εκεί καμιά φορά χωρίς να καλοσκέφτεται κανείς. Υπάρχει δηλαδή ας πούμε ένας διάχυτος αρνητισμός, ο οποίος όμως ξεκινάει από μέσα μας. Συνήθως οι άνθρωποι είναι πολύ εχθρικοί στους απέναντί τους, επειδή δεν είναι συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους, επειδή είναι κάπου δύσκολα μέσα τους, κάπου ενδεχομένως αποτυχημένοι μέσα τους, χωρίς να το συνειδητοποιούν, γιατί μπορεί να είναι πετυχημένοι κοινωνικά. Οπότε, αυτό το πράγμα αυτομάτως στρέφει τον θυμό σου απέναντι, γιατί αν τον γυρίσεις μέσα σου θα υποστείς την πολύ δύσκολη διαδικασία της αυτογνωσίας, του αυτογνωρισμού, πράγμα το οποίο απεύχονται οι άνθρωποι που δεν έχουν την ετοιμότητα την ψυχική ή την κουλτούρα της αυτογνωσίας είτε ο μηχανισμός των ενοχών που υπάρχει μέσα τους αποκρούει αυτή τη διάθεση να κοιταχτούν, να πούνε οι ίδιοι, “ποια είναι η συμμετοχή μου σε αυτό το γενικό πρόβλημα”» συνέχισε ο κ. Ράμφος.
Η πολιτική καπηλεία του πένθους, σημείωσε ο κ. Ράμφος, οφείλεται συνήθως στο ότι υπάρχει παρανόηση της πολιτικής. Σε χώρες που δεν είναι ώριμες πολιτικά, ανέφερε «όπως σε κάποιο βαθμό είναι και η δική μας, η πολιτική έχει πάψει να έχει την έννοια της διαχειρίσεως των κοινών προβλημάτων εις τρόπον ώστε τα πράγματα να προχωράνε με μια σύνθεση και έχει γίνει ανταγωνισμός εξουσίας, ποιος θα έχει την εξουσία». Αυτό δεν είναι πολιτική εξήγησε ο κ. Ράμφος, καθώς «η φύση της πολιτικής είναι η ρύθμιση των πραγμάτων της πόλεως. Άλλο ότι αυτό μπορεί να έχει συντελεστές, διαφορετικές αντιλήψεις».
«Γι’ αυτό λέω ότι είναι ψυχικό το πρόβλημα και συνήθως οι κακοί διαχειριστές της πολιτικής, δεν αναφέρομαι σε όλους, αλλά οι κακοί διαχειριστές, οι διχαστικοί, οι πολωτικοί διαχειριστές της πολιτικής, ακριβώς λειτουργούν με αυτό τον τρόπο» συμπλήρωσε.
Ερωτηθείς κατά πόσο όταν κυριαρχεί μια αρνητική ή μια θετική ψυχική διάθεση, είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει μια ορθολογική κατανόηση ενός ζητήματος, ο κ. Ράμφος εξήγησε πως, γίνεται πολύ δύσκολο «από τη στιγμή που το συναίσθημα είναι όλο στραμμένο στο πώς θα αποκτήσω την εξουσία και πώς θα φθείρω τον αντίπαλο».
«Αυτομάτως ο αντίπαλος πρέπει να ισοπεδωθεί. Πρέπει να του βρούμε και αυτά που δεν έχει. Πρέπει να τον μειώσουμε στην εικόνα, τα μάτια των άλλων και επομένως διαμορφώνεται και μία εικόνα δημοσίου διαλόγου ή δημόσιας ζωής η οποία έχει τον χαρακτήρα πολλές φορές εξοντώσεως από τους μεν στους δε και το αποτέλεσμα είναι μία ατελείωτη πικρία και αποτυχία, η οποία αν γενικευθεί, έχουμε μεγάλες περιόδους παρακμής και διχασμών, τις οποίες στη χώρα μας τις έχουμε γνωρίσει κατ’ επανάληψη. Ήδη το 21 είχαμε τρεις εμφυλίους πολέμους. Ο εμφύλιος ο τρομερός, τέσσερα χρόνια και είναι ενδιαφέρον βεβαίως ότι άνθρωποι που ήταν από τους πρωταγωνιστές του εμφυλίου, σήμερα βγαίνουν στα Τέμπη και λένε είναι έγκλημα και να πληρώσουν οι εγκληματίες» ανέφερε ο κ. Ράμφος.
Αυτό που είναι έγκλημα, υποστήριξε ο κ. Ράμφος, είναι ότι «κάποιος μυστηριώδης αδιάφορος και ενδιαφερόμενος για χρήματα αλλά αδιάφορος για οτιδήποτε άλλο, λειτουργεί έτσι ώστε οι σιδηρόδρομοι να συγκρούονται». «Αλλά εδώ είναι αυτό που λέμε καραμπινάτο πρόβλημα ενός ανθρώπου, ο οποίος δεν μπορούσε να διαχειριστεί» .
Απαντώντας στο ερώτημα, στην περίπτωση που είχαμε ένα τέλειο κράτος με τέλειο σιδηρόδρομο και τον ίδιο σταθμάρχη εάν πάλι θα είχαμε το δυστύχημα, ο κ. Ράμφος ήταν κατηγορηματικός. «Απολύτως. Όπως έχουμε στη Γερμανία τέλειους σιδηροδρόμους είχαμε νομίζω πέρυσι τέτοιο πρόβλημα. Τελικός παρονομαστής όλων είναι ο ανθρώπινος παράγων, αυτός που διαχειρίζεται τις μηχανές».
Απαντώντας στο ερώτημα, εάν ένα κοντινό ενδεχόμενο, ένας νέος διχασμός στον τόπο μας, ο κ. Ράμφος, είπε πως «ψυχικά είμαστε συνεχώς έτοιμοι, διότι στην ψυχική μας ζωή όλο τσακωνόμαστε». Επομένως, προσέθεσε «και να μην είναι γενικευμένοι οι διχασμοί, η ατμόσφαιρα, το κλίμα μιας κοινωνίας όπου δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, καλλιεργείται η δυσπιστία, στην ιδιωτική μας ζωή είμαστε όλοι δύσπιστοι, αλλά όταν αυτό γίνεται και πολιτικό καθεστώς τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα». «Διότι υπό το κράτος σύγχυσης, τρόμου, φόβου και αμφιβολίας καλούνται να σκεφτούν πολιτικά οι πολίτες. Δηλαδή όλος αυτός ο τρόπος πολιτικού σκέπτεσθαι είναι για να μην σκεπτόμαστε πολιτικά. Αυτό δεν είναι το καλύτερο» τόνισε.
Μιλώντας για τον πρωθυπουργό «άγνωστο Χ», «θέλει μεγάλη προσοχή» επισήμανε ο κ. Ράμφος, τονίζοντας ότι «στην πολιτική πρέπει να προτείνεις σχέδια και να μην προτείνεις σταυρόλεξα». «Δεν νομίζω ότι αυτά δείχνουν πολιτική ωριμότητα. Ο σκοπός της πολιτικής δεν είναι να διαιρεί. Είναι μεγάλες συναινέσεις και συνθέσεις, γιατί από τη στιγμή που ο ένας αποκλείει τον άλλον, μοιραία δημιουργεί καταστάσεις οι οποίες δεν ευνοούν μια θετική έκβαση των πραγμάτων, μια προκοπή της κοινωνίας» ανέφερε ακόμα ο κ. Ράμφος.
Μας θρέφει η δυστυχία, σαν λαός, επισήμανε ο κ. Ράμφος. «Δεν ξέρω πολλούς λαούς, φαντάζομαι υπάρχουν κι άλλοι, οι οποίοι να διασκεδάζουν με τον πόνο. Σκεφτείτε τι γίνεται με τα τραγούδια μας, τα οποία είναι η διασκέδαση μας, όλα τα τραγούδια μας βασίζονται στον πόνο, έχουν χωρισμούς που σημαίνει ότι και ένας μουσικός ρυθμός είναι τέτοιος ο οποίος μας γυρίζει επαναληπτικά, μας τρώει μέσα μας. Αφήστε που όταν σπάμε τα πιάτα στα μπουζούκια είναι τα πιάτα που σπάμε όταν πεθαίνει ο δικός μας, για να διώξουμε το χάρο. Μιλάμε για τραγέλαφους τους οποίους πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά για το βάθος τους αλλά και για τα προβλήματα που δημιουργούν».
«Η θρησκεία είναι πολύ σημαντικό πράγμα για την παράδοσή μας και για την κοινωνία μας» σημείωσε ακόμα ο κ. Ράμφος, προσθέτοντας όμως ότι η θρησκεία είναι βυθισμένη στην επανάληψη του λειτουργικού χρόνου και επαναλαμβάνοντας τον λειτουργικό χρόνο, περνώντας στο χρόνο της καθημερινότητας, αυτό έχει ένα αποτέλεσμα, ότι μισούμε το μέλλον και βολευόμαστε σε αυτό που επαναλαμβάνεται.
«Το μέλλον μας είναι νέες μορφές του παρελθόντος. Γιατί δεν αλλάζουν τα πράγματα; Και οι πιο θρήσκοι σε αυτά τα πράγματα, είναι οι συνδικαλιστές και τα λεγόμενα προοδευτικά κόμματα, εκείνα που δεν θέλουν καμία αλλαγή. Γιατί δεν έχουν πρόγραμμα για το μέλλον και όταν δεν έχεις πρόγραμμα ψάχνεις να βρεις αγνώστους Χ για πρωθυπουργούς. Έχει μεγάλη σημασία αυτό να το καταλάβουμε όχι ως υπαιτιότητα ανθρώπων αλλά ως εσωτερίκευση μιας κουλτούρας η οποία δεν έχει διεξόδους για το μετά» συμπλήρωσε ο κ. Ράμφος, ενώ υποστήριξε πως η Αριστερά είναι ένα καθαρά θρησκευτικό μόρφωμα, με την έννοια ότι «λογικά βασίζεται στη θρησκευτική κατηγορία μιας καταστάσεως η οποία είναι ανεπαρκής και ενός τελικού μέλλοντος το οποίο θα φέρει η ίδια και το οποίο θα είναι παραδείσιο. Αυτό είναι θρησκευτική δομή πραγμάτων και έχει να κάνει με νόμους της κοινωνίας και όχι με δράση ανθρώπου».
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος