Μ. Καραγιάννης στο ΕΡΤΝews: Η Δύση δεν παίζει κανένα ρόλο στις εξελίξεις στη Συρία

Στις εξελίξεις στη Συρία και το νέο τοπίο που διαμορφώνεται αναφέρθηκε μιλώντας στο ΕΡΤnews και την εκπομπή «Συνδέσεις» (Χ. Βίδου, Κ. Παπαχλιμίντζος), ο Μάνος Καραγιάννης, καθηγητής Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στο King’s College στο Λονδίνο.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά: «Υπάρχει μια μεγάλη αμηχανία στην πραγματικότητα, γιατί ο Άσαντ δεν ήταν φίλος της Δύσης, αυτό το ξέραμε, ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος θεωρείται ένας πιστός σύμμαχος του Ιράν.
Η οικογένεια Άσαντ από το 1970 που ήρθε στην εξουσία, ήταν μια χώρα η οποία θα λέγαμε αποτελούσε το μαύρο πρόβατο στον αραβικό κόσμο.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-ιράκ ήταν η μοναδική αραβική χώρα που είχε στηρίξει την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Επίσης, ο Άσαντ ήταν εξαιρετικά αντιδημοφιλής στη Δύση, γιατί ως γνωστόν ήταν ένας πάρα πολύ πιστός σύμμαχος της Ρωσίας.

Για δεκαετίες η οικογένεια Άσαντ, δεν μιλάω μόνο για τον Μπασάρ, μιλάω και για τον Χάφέζ, τον πατέρα του.
Επομένως, και δεδομένου ότι όλα αυτά τα χρόνια έχει ακολουθήσει μια πάρα πολύ σκληρή πολιτική καταστολής, η Δύση πανηγυρίζει. Αν θέλετε τη δικιά μου άποψη, θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει λόγος για να πανηγυρίζει κανένας για την πτώση του Άσαντ, γιατί η επόμενη μέρα στη Συρία προμηνύεται πάρα πάρα πάρα πολύ δύσκολη».

Το τοπίο πριν την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ

Ο κ. Καραγιάννης επισήμανε πως: «Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, πιαστήκαμε όλοι εξαπίνης Και όταν λέω όλοι βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Δηλαδή δεν περίμενα ότι ένα τέτοιο σκληρό καθεστώς, το οποίο όλα αυτά τα χρόνια είχε δώσει πολύ πολύ μεγάλη έμφαση στην στρατιωτική ισχύ, στους παρακρατικούς μηχανισμούς, θα μπορούσε να πέσει μέσα σε μια βδομάδα.

Θα σας πω τι γνωρίζουμε και θα σας πω και τι δεν γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι εκτός από αυτά που είπε συνάδελφός σας σχετικά με το Ιράν και τη Ρωσία, το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ δεν ήταν παρούσα και το γεγονός ότι η Βάγκνερ, η οργάνωση αυτή μισθοφόρων που όλα αυτά τα χρόνια έπαιζε ένα ρόλο, έχει διαλυθεί και δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ρωσική στρατιωτική παρουσία στο έδαφος. Μιλάω τώρα για στρατεύματα στο έδαφος. Δεν μιλάω για αεροπορία και ναυτικό που υπάρχει.

Έπαιξαν μεγάλο ρόλο οι της Βάγκνερ τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή έκαναν τη βρώμικη δουλειά για τους Ρώσους.
Λοιπόν, πέρα λοιπόν από αυτούς τους εξωγενείς παράγοντες να δούμε λίγο τι συνέβαινε μέσα στο καθεστώς Άσαντ.
Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι υπήρχαν από τον συριακό τακτικό στρατό, δηλαδή τις καθεστωτικές δυνάμεις, υπήρχαν πάρα πολλές περιπτώσεις όπου οι στρατιώτες αυτομόλησαν.

Οι στρατιώτες εκεί πέρα κάνουν θητεία 18 με 24 μήνες, αλλά πολλοί από αυτούς είχαν αναγκαστεί να μείνουν για 3-4 χρόνια χωρίς μισθό. Υπάρχουν πάρα πολλά φαινόμενα κακοποίησης ξυλοδαρμών μέσα στο συριακό στρατό.
Μιλάω για τον τακτικό στρατό με τους κληρωτούς. Αυτές οι δυνάμεις λοιπόν προφανώς δεν ήταν αρκετά καλά δομημένες.
Δεν υπήρχε η ηγεσία εκεί πέρα για να τις ενεργοποιήσει. Μιλάω για τη στρατιωτική ηγεσία.

Ξέρουμε λοιπόν ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στον τακτικό στρατό. Δεν υπήρχαν πολεμοφόδια, δεν υπήρχε υψηλό ηθικό. Αυτοί λοιπόν φύγανε πολύ γρήγορα. Αυτοί τους βλέπαμε να φεύγουν, μόλις μπήκαν στο Χαλέπι, βλέπαμε ότι ο τακτικός στρατός είχε διαλυθεί εδώ και πάρα πολλούς μήνες, απλά η προέλευση των ανταρτών το πιστοποίησε.
Αυτό που δεν ξέρουμε τώρα, το οποίο έχει προκαλέσει πραγματικά πολύ μεγάλο σοκ, είναι για το δεύτερο στρατό.
Γιατί η Συρία πάντα είχε δύο στρατούς. Είχε τον τακτικό που σας είπα και είχε τις επίλεκτες δυνάμεις στις οποίες πάντα δίνανε οι άνθρωποι του Άσαντ και ο ίδιος Άσαντ πάρα πολύ μεγάλη έμφαση.

Τους πληρώνανε πάρα πολύ καλά, έτσι; Δηλαδή τι έγινε με τη 14η Τεθωρακισμένη Μεραρχία που είχε 14.000 άνδρες, που είχε επικεφαλής τον αδελφό του, τον τρίτο αδελφό, γιατί υπήρχαν μέχρι τη δεκαετία του 90, υπήρχαν τέσσερις γιοι του Άσαντ.
Ο πρώτος πέθανε, ο Μπάσελ σκοτώθηκε το 94, ανέλαβε ο δεύτερος, ο Μπασάρ, ο τρίτος, ο Μάχερ, ο οποίος ήταν ο μεγάλος ισχυρός στρατιωτικός διοικητής μιας επίλεκτης μονάδας, γιατί δεν έδωσε μάχη;

Δεύτερον, υπήρχε η προεδρική φρουρά με 25.000 στρατιώτες. Όλοι αυτοί προσέξτε, είναι Αλαουίτες, δηλαδή προέρχονται από τη θρησκευτική ομάδα της οικογένειας Άσαντ. Αυτοί γιατί δεν δώσανε μάχη; Αυτοί δεν έχουν κανένα λόγο να παραδοθούν γιατί άμα παραδοθούν θα τους σφάξουν όλους. Όλοι αυτοί έχουν παίξει ένα πολύ μεγάλο ρόλο στην καταπίεση του πληθυσμού, στα βασανιστήρια, είχανε ταυτίσει και θεωρώ ότι ακόμα έχουν ταυτίσει τη μοίρα τους με την τύχη της οικογένειας Άσαντ. Αυτοί λοιπόν που πήγανε, αυτό δεν ξέρουμε και κανείς δεν το λέει.

Είναι αρκετά πιθανόν κάποιοι στρατιωτικοί ηγέτες, αλλά δεν είναι απαραίτητα αυτοί που σας ανέφερα προηγουμένως, κάποιοι στρατιωτικοί ηγέτες να έχουν εξαγοραστεί γιατί υπάρχει πολύ μεγάλη διαφθορά στη Συρία.
Να κοιτάξανε να σώσουν το τομάρι τους, να πήρανε μετρητά κυριολεκτικά, βαλίτσες με μετρητά και να έφυγαν για τη Βηρυτό Αυτό είναι πάρα πολύ πιθανόν και θα το μάθουμε γιατί αυτά δεν κρύβονται.
Αλλά σας λέω, υπάρχει ένα κομμάτι του συριακού στρατού που είναι προσωπικά ελεγχόμενο από την οικογένεια Άσαντ, που είναι ένα κομμάτι του στρατού όπου επιλέγονται οι αξιωματικοί με πολύ σκληρά κριτήρια. Είναι όλοι Αλαουίτες.

Επειδή δεν έχουμε αυτή τη στιγμή καμία αξιόπιστη πληροφόρηση από τα μεγάλα μέσα της Βρετανίας, της Αμερικής δηλαδή, φαίνεται ότι υπάρχει μια έλλειψη πληροφοριών, προφανώς οι κυβερνήσεις έχουν πληροφορίες, οι υπόλοιποι δεν τις έχουμε.
Εγώ είδα εχθές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πάρα πολλά βίντεο, όχι από τους αντικαθεστωτικούς.

Αυτά τα έχουμε δει όλοι, αλλά είδα από μονάδες του Άσαντ που είναι εγκλωβισμένες είτε έξω από τη Δαμασκό, είτε στο Χομς, είτε στη Χάμα, οι οποίοι είναι εξοργισμένοι. Το λένε στο βίντεο ότι μας παράτησε η Ρωσία, μας παράτησε το Ιράν μας, μας παράτησε η οικογένεια Άσαντ, αλλά εμείς δεν θα παραδώσουμε τα όπλα. Γιατί αυτοί δεν έχουν το περιθώριο να παραδώσουν τα όπλα και να συλληφθούν από τους τζιχαντιστές. Θα τους κόψουν τα κεφάλια. Δεν υπάρχει περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι να έχουν αντιμετώπιση με βάση το διεθνές δίκαιο, τις συνθήκες της Γενεύης. Μην τρελαθούμε.

Εγώ επειδή έχω πάει στη Συρία το 2008, ήταν βέβαια πασιφανές ότι υπάρχει ένα αυταρχικό καθεστώς, δηλαδή παντού ένιωθες την παρουσία της αστυνομίας, Παντού, παντού, δεν υπήρχε περίπτωση να μην ελεγχθεί. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην νιώσεις την παρουσία αυτού του σκληρού κατασταλτικού μηχανισμού. Αλλά ήταν μια χώρα η οποία δεν θα έλεγα ότι ευημερούσε, αλλά ήταν μια χώρα ειρηνική, μια χώρα η οποία λειτουργούσε, τέλος πάντων.

Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα

Συνέχισε επισημαίνοντας τα εξής: «Η επόμενη μέρα θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ δύσκολη. Το μέλλον είναι δυσοίωνο. Γιατί; Κοιτάξτε, δεν χρειάζεται τώρα να κάνουμε πολλές υποθέσεις εργασίας. Δεν χρειάζεται δηλαδή τώρα να προσπαθήσουμε να να μαντέψουμε.
Μπορούμε να δούμε τι έχει συμβεί σε ανάλογες καταστάσεις στη Σομαλία, στη Λιβύη, στο Ιράκ δηλαδή, όταν έχουμε τόσους πολλούς δρώντες.

Έχουμε τους Κούρδους, έχουμε μια ισλαμιστική αντιπολίτευση, η οποία δεν είναι, ξέρετε, μονολιθική. Μέσα έχουμε την οργάνωση Ταχρίρ αλ Σαμ του αλ Τζουλιάνι, που είναι μια μετεξέλιξη της Αλ Κάιντα.
Έχουμε τον ελεύθερο στρατό της Συρίας που στην πραγματικότητα έχει μέσα Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Έχουμε μικρότερες ομάδες, έχουμε τα υπολείμματα των καθεστωτικών δυνάμεων, έχουμε άλλες πολιτοφυλακές, όπως είναι οι Δρούζοι στο Νότο, έτσι όλοι αυτοί έχουν όπλα.

Ξέρουμε λοιπόν ότι όταν υπάρχουν τέτοιοι δρώντες μέσα σε μια χώρα, δηλαδή ένοπλες πολιτοφυλακές οι οποίες πρέπει να συντηρηθούν, κάποιος πρέπει να τους πληρώσει, κάποιος πρέπει να τους δίνει καύσιμα, κάποιος πρέπει να τους δίνει πολεμοφόδια. Όλοι αυτοί μετά από λίγο τι κάνουν; Κάνουν ληστρικές επιθέσεις, απαγωγές, μπαίνουν σε πρεσβείες.
Μπαίνουν σε τράπεζες για να κλέψουν μετρητά, πουλάνε ναρκωτικά.

Εγώ θεωρώ αδύνατον τώρα να υπάρχει μια τέτοια εξέλιξη, υπό την έννοια ότι δεν θα αναγνωρίσουμε εμείς τώρα τον Αλ Τζουλιάνι, που μέχρι πριν μερικά χρόνια έκοβε κεφάλια Αμερικανών, Βρετανών, Γάλλων. Αυτό δεν γίνεται, είναι μια κόκκινη γραμμή, η ελπίδα μας, γιατί η Δύση δεν παίζει κανένα ρόλο, αυτό είναι το δυστύχημα, δεν παίζουμε εμείς ρόλο.

Η ελπίδα μας είναι να υπάρχει μια μεταβατική κυβέρνηση με κάποιους ανθρώπους του Άσαντ, οι οποίοι όμως δεν έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα τόσο πολύ όσο οι άλλοι. Να υπάρχουν κάποιοι πολιτικοί εξόριστοι που ίσως έρθουν από το εξωτερικό. Αλλά βέβαια και σε αυτό το καλό σενάριο οι πολιτοφυλακέςς θα είναι εκεί και οι πολιτοφυλακές θα είναι έτοιμες να αναλάβουν δράση».

Ποιοι κερδίζουν από τις εξελίξεις

Τέλος ως προς το ποιοι ωφελούνται από τις εξελίξεις αυτές, ο κ. Καραγιάννης σχολίασε πως: «Υπάρχουν κάποιοι νικητές, αλλά αυτοί οι νικητές, είναι οι νικητές της εβδομάδας και του μήνα, δεν ξέρω αν θα είναι νικητές και το επόμενο διάστημα.

Λοιπόν, έχουμε την Τουρκία, η οποία σίγουρα αυτή τη στιγμή παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο γιατί υποστήριξε τους αντάρτες, τους υποστήριξε με στρατηγικές πληροφορίες.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν τις δυνατότητες να ξέρουν πάντα το τι συμβαίνει από την άλλη πλευρά της κατάστασης αυτής.
Άρα κάποιος έχει δώσει πληροφορίες ότι ο συριακός στρατός ήταν υπό διάλυση, ότι υπήρχαν μέσα στο καθεστώς δεύτερες φωνές που έλεγαν μάλλον να κάνουμε ένα βελούδινο πραξικόπημα εναντίον του Άσαντ.
Άρα η Τουρκία έχει υποστηρίξει με στρατιωτικές πληροφορίες, έχει προσφέρει προφανώς και κάποια άλλη υποστήριξη.
Μπορεί να είναι πολεμοφόδια, μπορεί να υπάρχουν αξιωματικοί Τούρκοι που να συντονίζουν επιχειρήσεις.
Αυτό θα το μάθουμε κάποια στιγμή. Αυτά δεν κρύβονται.

Σίγουρα το Ισραήλ έχει κερδίσει υπό την έννοια ότι δεν έχει το Ιράν πια δίπλα από τα σύνορά του. Έτσι δεν έχει τη Χεζμπολάχ δίπλα από τα σύνορά του. Λοιπόν. Αλλά κοιτάξτε να δείτε, έχουμε τους Κούρδους που είναι ο μοναδικός αξιόπιστος, σοβαρός συνομιλητής της Δύσης και ήδη υπάρχουν πάρα πολλές φωνές και στην Αμερική και στο Ισραήλ.
Αλλά για μένα πιο μεγάλη σημασία έχει το Ισραήλ τι θέλει. Αυτές οι φωνές λένε ότι οι Κούρδοι πρέπει να έχουν μια οντότητα, αν όχι δικό τους κράτος, μια οντότητα.

Λοιπόν, αν το Ισραήλ, ο Νετανιάχου γιατί χτες έκανε και μια ξεκάθαρη δήλωση θα αποφασίσει προσωπικά ότι το Ισραήλ πρέπει να βοηθήσει τους Κούρδους, τότε οι Κούρδοι θα πορευτούν προς αυτό το δρόμο, το δρόμο της απόσχισης, της ανεξαρτητοποίησης;

Θα το δούμε. Αν δεν συμβεί αυτό, θα έχουμε έναν πόλεμο μετά τον πόλεμο, όπως εξάλλου συμβαίνει από το 2011, και η Συρία ό, τι έχει απομείνει από τη Συρία θα διαλυθεί, με ό, τι κακό συνεπάγεται θα διαλυθεί πλήρως, θα γίνει μια νέα Λιβύη, μια νέα Σομαλία, μια μαύρη τρύπα στο χάρτη».