Αν μάθαμε κάτι από την εντυπωσιακή πορεία του Κάρλος Αλκαράθ προς τον τίτλο του US Open, είναι ότι ένας σπάνια αρκεί για να τον σταματήσει. Συχνά δύο ή τρεις δεν μπορούν να το κάνουν. Για δύο εβδομάδες στη Νέα Υόρκη, ο καλύτερος έφηβος στο τένις από την εποχή που ο Ραφαέλ Ναδάλ μεγαλουργούσε πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες, με την ασύγκριτη κίνησή του και την «εκρηκτικότητά» του σε όλα τα γήπεδα, ξεσήκωσε τον ενθουσιασμό. Είναι ένας παίκτης-«φωτιά».
Η ιστορία έγραψε ότι ο Alcaraz έγινε επίσημα το νεότερο Νο 1 στην ιστορία της παγκόσμιας κατάταξης του ATP με τη νίκη της Κυριακής σε τέσσερα σετ επί του Νορβηγού Casper Ruud για να κατακτήσει τον πρώτο του τίτλο Grand Slam.
Αλλά ο 19χρονος από το μικρό χωριό El Palmar στη νοτιοανατολική ακτή της Ισπανίας κέρδισε ουσιαστικά το τρόπαιό του από τους πρώτους αγώνες, μένοντας «όρθιος» από τρεις συνεχόμενες πολύ δύσκολες και αγχωτικές νίκες που κρίθηκαν στα πέντε σετ για να φτάσει στον τελικό, κάτι που κανένας παίκτης δεν είχε καταφέρει εδώ και 30 χρόνια σε αυτή την ηλικία.
Στον τέταρτο γύρο επικράτησε σε μια «ομηρική» μάχη εναντίον του πρωταθλητή του US Open του 2014, Marin Cilic, που έληξε στις 2.23 π.μ. της Τρίτης (!)
Στη συνέχεια πέτυχε μια συγκλονιστική νίκη στον προημιτελικό διάρκειας 5 ωρών και 15 λεπτών κόντρα στον Jannik Sinner που τελείωσε ενώπιον μερικών εκατοντάδων οπαδών στις 2.50 π.μ. Και όλα αυτά, προτού αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τον Αμερικανό Φράνσις Τιαφόε στους ημιτελικούς, «δαμάζοντας» τόσο έναν αντίπαλο με ισχυρή αυτοπεποίθηση, όσο και τον κόσμο που κατέκλυσε το Arthur Ashe Stadium για να υποστηρίξουν τον ομοεθνή τους.
Καθώς έφτανε προς τη νίκη στον τελικό το απόγευμα της Κυριακής, έχοντας κερδίσει το αποφασιστικό break στο τέταρτο σετ, ο Αλκαράζ είχε στην πλάτη του περισσότερες ώρες αγωνιζόμενος στο US Open από κάθε άλλον αντίπαλο, κάτι που αποδείχθηκε πλεονέκτημα: Είχε συμπληρώσει 23 ώρες και 40 λεπτά μέχρι το τέλος, που ήταν ρεκόρ σε αγώνα Grand Slam!
«Γεννήθηκε για να παίζει αυτού του είδους τα τουρνουά, γεννήθηκε για να παίζει τέτοιου είδους αγώνες», είπε ο προπονητής του, Χουάν Κάρλος Φερέρο, ο πρώην παγκόσμιος Νο 1 και πρωταθλητής του Γαλλικού Όπεν το 2003. «Από τη στιγμή που ξεκίνησα μαζί του, είδα κάποια πράγματα που ήταν διαφορετικά από τα άλλα παιδιά στην ηλικία του.
«Είναι μεγάλος ανταγωνιστής. Είναι εκεί. Προσπαθεί όλη την ώρα».
Από τη μια πλευρά, όλη αυτή η συζήτηση για νέο «βασιλιά» στον χώρο του τένις είναι πρόωρη.
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος δεν μπόρεσε να ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη επειδή δεν είναι εμβολιασμένος κατά του Covid-19, θα μετάσχει στο Αυστραλιανό Όπεν και θα υπερασπιστεί τον τίτλο του στο Wimbledon την επόμενη χρονιά. Ο Ναδάλ, θα είναι ένα ακόμη φαβορί στο Ρολάν Γκαρός. Αλλά από την άλλη, υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η εποχή των Big Three θα μπορούσε να δώσει τη θέση του στον Big One νωρίτερα παρά αργότερα.
Το εντυπωσιακό είναι ότι διανύει μόλις τη δεύτερη πλήρη χρονιά του σε μεγάλα τουρνουά και υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης. Όταν το σερβίς του φτάσει σε επίπεδο που είναι τα άλλα πλήρως ανεπτυγμένα στοιχεία του παιχνιδιού του, μπορεί να μην υπάρξει στο μέλλον κανένα εμπόδιο στο δρόμο του.
«Είναι ένα από αυτά τα λίγα σπάνια ταλέντα που εμφανίζονται κάθε τόσο στον αθλητισμό», είπε ο Ρουντ μετά τον αγώνα της Κυριακής. «Έτσι φαίνεται. Ας δούμε πώς θα εξελιχθεί η καριέρα του, αλλά όλα πηγαίνουν προς τη σωστή κατεύθυνση».
Η τελευταία φορά που εντυπωσιαστήκαμε από το US Open και μείναμε άναυδοι από ένα υπέροχο ταλέντο ήταν το 2009, όταν ένας 20χρονος Αργεντινός ονόματι Χουάν Μαρτίν ντελ Πότρο ήρθε από το πουθενά για να νικήσει έναν Ρότζερ Φέντερερ στις δόξες του σε ένα παιχνίδι-θρίλερ με πέντε σετ, «φρενάροντας»
την προσπάθεια του Ελβετού για έναν έκτο συνεχόμενο τίτλο US Open. Τελικά, ακολούθησε η διάψευση από μια σειρά από ατυχίες και τραυματισμούς στον καρπό και στο γόνατο. Και τα σκαμπανεβάσματα του τελευταίου εφήβου που κέρδισε το US Open – Emma Raducanu – πρέπει επίσης να σημειωθούν.
Αλλά αφού έγινε ο πρώτος νεότερος άνδρας που κέρδισε το US Open μετά τον Πιτ Σάμπρας το 1990, ο πρώτος που κέρδισε σε οποιοδήποτε σημαντικό από τον Ναδάλ στο Γαλλικό Όπεν του 2005 και ο πρώτος που έφτασε ποτέ στο Νο 1 στον κόσμο, η διαφημιστική εκστρατεία που προηγήθηκε του τίτλου του έχει σε μεγάλο βαθμό δικαιολογηθεί. Αν παραμείνει υγιής, ο ουρανός είναι το όριο για αυτόν!
«Τώρα απολαμβάνω τη στιγμή», είπε. «Απολαμβάνω να έχω το τρόπαιο στα χέρια μου. Μα φυσικά πεινάω για περισσότερα. Θέλω να είμαι στην κορυφή για πολλές, πολλές εβδομάδες. Ελπίζω πολλά χρόνια. Θα δουλέψω ξανά σκληρά μετά από αυτές τις καταπληκτικές δύο εβδομάδες. Θα παλέψω για να κερδίσω περισσότερα από αυτά».
Πηγή: The Guardian
Επιμέλεια-μετάφραση: Σπύρος Αμπελάκης
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος