Το Συριανό λουκούμι είναι πολιτιστική μνήμη

Ζυμωμένο με την ιστορία, το Συριανό λουκούμι αντέχει στον χρόνο και είναι ένα γλυκό που συνεχίζει να παράγεται με παραδοσιακό τρόπο επί 200 χρόνια.

Στην Σύρο έφτασε με τους πρώτους Χιώτες και Ψαριανούς πρόσφυγες μετά την καταστροφή των νησιών τους το 1822-24 και από τότε συνδέθηκε άρρηκτα με τη ζωή των κατοίκων του νησιού, υπενθυμίζει η Ντίνα Συκουτρή, λουκουμοποιός.

Τα πρώτα εργαστήρια λουκουμιών στήθηκαν από τους Χιώτες και Ψαριανούς στις αυλές των σπιτιών τους. Αργότερα, όταν η Ερμούπολη αναπτύχθηκε σε εμπορικό  διαμετακομιστικό κέντρο, τα εργαστήρια εγκαταστάθηκαν στο λιμάνι, προκειμένου να διευκολύνεται το εμπόριο και η λιανική πώληση στους ταξιδιώτες.

Απλό στην παρασκευή από νερό πηγής, ζάχαρη και άμυλο, το λουκούμι Σύρου ξυπνά τις παιδικές αναμνήσεις και είναι πάντα ευπρόσδεκτο.

Το λουκούμι είναι συνδεδεμένο με κοινωνικές πρακτικές, τελετουργίες, εορταστικές εκδηλώσεις, αρραβώνες, γάμους, αλλά και μεγάλες λύπες. Εκείνο που φροντίζουν οι ντόπιοι παραγωγοί είναι να παραμείνει ένα χειροποίητο έδεσμα και να μην εξελιχθεί σε βιομηχανοποιημένο προϊόν, αναφέρει η κ. Συκουτρή.

Κανένα νεότερο γλύκισμα δεν κατάφερε να το αντικαταστήσει στις προτιμήσεις τόσο των Συριανών όσο και των επισκεπτών, οι οποίοι φεύγοντας από το νησί παίρνουν  μαζί τους ένα κουτί. Πασπαλισμένα με λουκουμόσκονη και αρωματισμένα με φυσικά αιθέρια έλαια, όπως τριαντάφυλλο, αποκτούν ξεχωριστό άρωμα και η γεύση συμπληρώνεται με ξηρούς καρπούς, αμύγδαλο, καρύδι με μέλι, φρούτα, ινδική καρύδα, σοκολάτα, ανθολέμονο. Μια γευστική πανδεσία που κερδίζει βραβεία  ποιότητας, αλλά και τις καρδιές των Συριανών, ενώ αποτελεί σήμα κατατεθέν του νησιού.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος