Στην Νέδουσα Μεσσηνίας ή Μεγάλη Αναστασίτσα όπως την αποκαλούσαν έμελλε να γεννηθεί ένα μεγάλος άνδρας. Εκεί στο σπίτι του, που σήμερα είναι μουσείο, φυλάσσεται η μνήμη του Νικήτα Σταματελόπουλου, περισσότερο γνωστού ως Νικηταρά. Με σεβασμό στην ιστορία, η τοπική κοινωνία ιδίοις εξόδοις και φροντίδας αποκατέστησε τον χώρο που κατέρρεε, κυρίως λόγω αδιαφορίας, σύμφωνα με τον Βασίλη Βεργινάδη, μέλος του τοπικού συλλόγου.
Το προσωνύμιο τουρκοφάγος ο Νικηταράς το απέκτησε μετά την νίκη που πέτυχε στην Μάχη στα Δερβενάκια. «Από ένδεκα χρόνων, μαζί με τον πατέρα μου, έσερνα άρματα», ανέφερε ο ίδιος στα απομνημονεύματα του, όπως τα κατέγραψε ο Τερτσέτης. Γιός ανυπότακτου πατέρα και σφαγμένου από τους Τούρκους, ανεδείχθη στον πιο σημαντικό στρατιωτικό ηγέτη της Επαναστάσεως, μαζί με τον Κολοκοτρώνη. Οι τούρκοι προσπάθησαν να τον συλλάβουν, αλλά δραπέτευσε και ακολούθησε τον θείο του Κολοκοτρώνη στα Επτάνησα. Εκεί πολέμησε με τους Ρώσους, έπειτα με τους Γάλλους και τέλος έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση στον Αγγλικό στρατό. Με την έναρξη του αγώνα επέστρεψε στην Πελοπόννησο και υπό την διοίκηση του Κολοκοτρώνη, έλαβε μέρος στην πολιορκία της Τρίπολης. Όταν ο τούρκος διοικητής και οι άντρες του προσπάθησαν να ξεφύγουν από την πόλη, ο Νικηταράς και τα στρατεύματά του ανέκοψαν τη διαφυγή τους. Η πολιορκία θα εξελισσόταν διαφορετικά αν ο Νικηταράς δεν έφερνε μόλυβδο από την Άρτα, όπου κατατρόπωσε τους Τούρκους που κατείχαν την πόλη. Ο υπερήφανος απόγονός του Στέφανος – Νικήτας Σταματελόπουλος, μιλά για την ευφυΐα του και αφηγείται πως «οι Τούρκοι ορκίζονταν στο σπαθί του Νικηταρά: «να με κόψει το σπαθί του αν λέω ψέματα». Αδιανόητο να αποδίδεται τέτοια τιμή σε έναν εχθρό.
Πατριώτης, από τους πλέον ανιδιοτελείς βρέθηκε μαζί με τον Κολοκοτρώνη απέναντι στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και έτσι άρχισαν τα δεινά του. Όταν ο Ιωάννης Κωλλέτης του ζήτησε να σκοτώσει τον αντίπαλο του Οδυσσέα Ανδρούτσο, προσφέροντας του ως αντάλλαγμα μια κυβερνητική θέση ο Νικηταράς «αρνήθηκε να χύσει αδελφικόν αίμα». Έμεινε πιστός στην υπόσχεση που έδωσε «να μη επαναθέσει αυτήν [την σπάθην του] εις την θήκην πριν ή ολοτελώς ελευθερωθεί η πατρίς». Ουδέποτε ζήτησε την ελάχιστη αποζημίωση για την συμμετοχή του στον αγώνα, όπως πολλοί άλλοι. Επέζησε τόσων μαχών, αλλά μαζί με τον Κολοκοτρώνη κλείστηκαν στην φυλακή, κατηγορούμενοι για συνωμοσία εναντίον της αντιβασιλείας. Θεωρούντο μη φιλικά κείμενοι στην κυβέρνηση Άρμανσπεργκ. Απελευθερώθηκε, αλλά κατέληξε ασθενής και πένης. Αντί πλούτου κέρδισε μια θέση στο πάνθεο των αθανάτων, κάτι που στερούνται οι πολέμιοί του, οι οποίοι συναγελάζονταν με εκπροσώπους των μεγάλων δυνάμεων και διήγαν βίο πολυτελή.[1]
[1] Αγαπητός Σ. Αγαπητού, Οι ένδοξοι Έλληνες του 1821 Vol. 1, 1877, σσ. 208-216
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος