Μια ιδιαίτερη χλωρίδα και πανίδα χαρακτηρίζει τους αρχαιολογικούς χώρους, λόγω των υφιστάμενων απαγορεύσεων, που λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας και για αυτόν τον λόγο αποτελούν πλέον πεδίο μελέτης των επιστημόνων.
Ένα πολύ σημαντικό έργο που συνδέει τον πολιτισμό και το περιβάλλον Ξεκινά με την καταγραφή της βιοποικιλότητας σε είκοσι από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας.
Η Διονυσία Xατζηλάκου, προϊσταμένη διεύθυνσης διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών τομέα Α΄ Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α., εξηγεί πως η διερεύνηση ξεκινά με 48 εξειδικευμένους επιστήμονες, οι οποίοι θα διαπιστώσουν ποια και πόσα ενδημικά είδη κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτούς τους προστατευόμενους χώρους, ακριβώς γιατί προστατεύονται από ένα αυστηρό πλαίσιο κανόνων.
Οι αρχαιολογικοί χώροι έχουν λειτουργήσει ως θύλακες προστασίας και καταφύγια για την τοπική χλωρίδα και πανίδα, διότι έχουν τεθεί περιορισμοί σε δραστηριότητες που λειτουργούν εις βάρος της βιοποικιλότητας, όπως η αυθαίρετη δόμηση, το κυνήγι, η υπεράντληση υδάτων ή η ρύπανση του εδάφους από την γεωργία κ.ά..
Το υπ. Πολιτισμού θα προσδιορίσει τους χώρους ερεύνης και το υπουργείο Περιβάλλοντος θα θέσει τους όρους.
Δεν είναι τυχαίο σημειώνει η κ. Xατζηλάκου, ότι στους Δελφούς ή στην Επίδαυρο, διαβιούν ενδημικά σπάνια είδη πουλιών και ερπετών.