Χρ. Μπούρας στο Πρώτο για διαγραφή «αιωνίων» φοιτητών: Τολμηρή πρωτοβουλία – Πολύ σημαντικό να ξέρουμε ότι όποιος μπαίνει, θα τελειώνει (audio)

Το θέμα της διαγραφής των αιωνίων φοιτητών από τον Σεπτέμβριο, ακόμα και αυτών που είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα από τη δεκαετία του ΄50 και του ΄60, κλήθηκε να σχολιάσει στο ενημερωτικό ραδιόφωνο του Πρώτου Προγράμματος 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Πρωινές Διαδρομές» με τον Βασίλη Αδαμόπουλο, ο Χρήστος Μπούρας, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πάτρας.

Όπως και υπογράμμισε αρχικά ο κ. Μπούρας «Εμείς σε ανύποπτο χρόνο στο Πανεπιστήμιο Πατρών κάναμε μια μεγάλη έρευνα για να εντοπίσουμε ποια είναι τα προβλήματα τα οποία οδηγούν τους φοιτητές μας να μην τελειώνουν. Διαπιστώσαμε λοιπόν το εξής: Στείλαμε 20.000 ερωτηματολόγια και απάντησαν περίπου 900. Είδαμε πού φταίμε εμείς ως πανεπιστήμιο, που φταίει η οικογένεια, που φταίει το Λύκειο, πού φταίει η πολιτεία. Το ενδιαφέρον είναι το εξής: Αν ισχύσει ο νόμος όπως είναι, θα διαγραφούν από το Πανεπιστήμιο Πατρών 20.000 φοιτητές. Προσέξτε όμως: αυτοί οι οποίοι από το ΄21 που ψηφίστηκε ο νόμος Κεραμέως κάνουν κάτι, δηλώνουν ή κατεβαίνουν, είναι ο ίδιος αριθμός με αυτόν που απάντησαν, γύρω στους 900, δηλαδή, ένα 5%. Άρα, νομίζω ότι συζητάμε για κάποιους οι οποίοι έχουν ξεχάσει το πανεπιστήμιο, το αγνοούν και νομίζω ότι τα μέτρα για μια δεύτερη ευκαιρία σε αυτούς που προσπαθούν και κοντεύουν να τελειώσουν είναι προς τη θετική κατεύθυνση. Περιμένω βέβαια να δω τις λεπτομέρειες τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά σας αναφέρω αυτό το παράδειγμα για να καταλάβετε: 20.000 θα διαγράφονταν το Σεπτέμβριο στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Μόνο οι 900 τα τελευταία 3 χρόνια έχουν εμφανιστεί».

Ως προς σε τι ακριβώς θα διευκολύνει η διαγραφή των λεγομένων αιωνίων φοιτητών τα ελληνικά πανεπιστήμια, επισήμανε «Πέρα από το γεγονός ότι θα βελτιωθούν κάποιες επιδόσεις των πανεπιστημίων, το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτοί οι φοιτητές, αν εμφανιστούν, θα αντιμετωπίσουν ένα πρόγραμμα σπουδών εντελώς διαφορετικό από αυτό το οποίο ήταν εκεί όταν ήταν φοιτητές. Δηλαδή, θα υπάρχει ένα πρόβλημα σε ποιο μάθημα να εξεταστώ κτλ. Αλλά η ερώτηση είναι ανάποδη: Γιατί άνθρωποι που μπήκαν σε καλές σχολές δεν τελειώνουν; Αυτή είναι η απάντηση που πρέπει να δώσουμε».

Και πρόσθεσε «Ο κύριος λόγος αυτών των περιπτώσεων, οι οποίοι δεν τελειώνουν ποτέ από την έρευνα που κάναμε, γιατί αυτά είναι με στοιχεία, είναι ότι μπαίνουν σε σχολές που οι ίδιοι δεν ήθελαν ή είτε η οικογένεια, είτε το περιβάλλον, είτε και η τύχη τους οδήγησαν κάπου που είτε δεν τους αρέσει ή δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Να σας πω δύο παραδείγματα: Είναι δυνατόν από το ΕΠΑΛ να μπαίνουν στο Πολυτεχνείο, όπου η ύλη των μαθηματικών που διδάσκονται στο ΕΠΑΛ δεν καλύπτει τις ανάγκες του πρώτου έτους του Πολυτεχνείου; Αυτά τα παιδιά τα βλέπω, προσπαθούν αλλά δύσκολα θα τελειώσουν όπως το αντίστοιχο από νυχτερινά να μπαίνουν στο Πολυτεχνείο και στην Ιατρική και να μην έχουν γνώση της χημείας; Είναι αδύνατο να τελειώσουν. Δεν έχουν τις γνώσεις. Πρέπει να καταβάλλουν υπερπροσπάθεια. Εμείς τους βοηθούμε. Και αναφέρω επίσης, ένα παράδειγμα: Η οικογένεια τώρα δεν είναι δυνατόν επειδή ο μπαμπάς και η μαμά ήταν γιατροί και δικηγόροι να θέλουν τα παιδιά να σπουδάσουν το ίδιο, αν τα παιδιά δεν το θέλουν».

Τέλος, δεν παρέλειψε επίσης, να τονίσει «Νομίζω ότι η κατεύθυνση του νομοσχεδίου θα δώσει μια δεύτερη ευκαιρία και θα λύσει ένα θέμα (…). Να δούμε λοιπόν, τις λεπτομέρειες. Αν δεν υπήρχε αυτό το νομοσχέδιο θα διαγράφονταν όλοι (…). Εγώ θεωρώ ότι είναι μια τολμηρή πρωτοβουλία και θα δώσει τη δεύτερη ευκαιρία σε κάποιους. Από την άλλη μεριά, αυτοί που λένε καμιά διαγραφή δεν είναι σωστό (…). Όπως επίσης, είναι πάρα πολύ σημαντικό να ξέρουμε ότι όποιος μπαίνει τελειώνει. Να βάλουμε ένα τέτοιο πλαίσιο (…)».