Ένα ζήτημα που ελάχιστα έχει ακουστεί μέσα από τον ορυμαγδό των αποκαλύψεων για παιδιά που διαβιούν σε δομές, το ζήτημα της πρόληψης, επισήμανε στην συζήτηση που είχε ο παιδοψυχίατρος Παναγιώτης Βουτυράκος, μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας, με τον Φώτη Παπούλια στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Με τούτα και μ’ εκείνα».
«Ουσιαστικά το σύστημα της πρόληψης είναι ανύπαρκτο ή για την ακρίβεια, υπαρκτό αλλά κατακερματισμένο» υπογράμμισε ο κ. Βουτυράκος. Στην κοινότητα υπάρχει έλλειμμα σε δομές οι οποίες θα προλάβουν, θα εντοπίσουν έγκαιρα τις ύποπτες περιπτώσεις οικογενειών που έχουν υψηλό ρίσκο να έχουν κακοποιητικές συμπεριφορές και θα παρέμβουν προληπτικά και όχι κατασταλτικά, σημείωσε. Άρα αφενός σε επίπεδο κοινότητας ελλείπει ένα συνεκτικό σύστημα εντοπισμού και πρόληψης αφετέρου ελλείπει ένα συνεκτικό σύστημα παρέμβασης, προσέθεσε ο κ. Βουτυράκος.
Υπάρχουν κάποιες δομές στα σπάργανα, οι οποίες όμως δεν είναι δικτυωμένες και δεν έχουν ένα συμπληρωματικό τρόπο λειτουργίας, εξήγησε. Σύμφωνα με όσα ανέφερε, σε εισαγγελίες ανηλίκων, στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας, στους επιμελητές ανηλίκων, στις κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων, υπάρχουν κάποιες υπηρεσίες οι οποίες οι πιο πολλές δουλεύουν με έναν απαρχαιωμένο τρόπο, είναι υποστελεχωμένες και δεν έχουν ένα ικανοποιητικό σύστημα δικτύωσης μέσω πρωτοκόλλων και μέσω ανάληψης συγκεκριμένων ρόλων. «Είναι δύο πολύ σοβαρά ελλείμματα πριν φτάσουμε στην εισαγγελική παραγγελία για απομάκρυνση από την οικογένεια» προσέθεσε.
Πριν την συζήτηση για το εάν ο ιδιωτικός, μη κερδοσκοπικός φορέας ή ο δημόσιος φορέας θα έχει την ευθύνη των ιδρυμάτων, θα έπρεπε πρώτα να διερευνηθεί κατά πόσο πρέπει να υπάρχουν τα ιδρύματα και ποιοι είναι οι εναλλακτικοί τρόποι φροντίδας παιδιών, που όντως παρά τις όποιες παρεμβάσεις, η οικογένεια δεν μπορεί να είναι υποστηρικτική για αυτά.
«Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες πια χώρες της Ευρώπης, ακόμα και αν αναφερόμαστε σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που έχει σε τέτοια έκταση ιδρύματα. Η ιδρυματική περίθαλψη είναι εδώ και δεκαετίες παρωχημένη και σύμφωνα με όλες τις οδηγίες και της Ε.Ε. και της UNICEF, πρέπει να συρρικνωθούν και να καταργηθούν» επισήμανε. Ως εκ τούτου θα πρέπει να εξεταστεί το γιατί έχει παραμείνει αυτός ο απαρχαιωμένος και επαναθυματοποιητικός θεσμός για τα παιδιά σε τόσο μεγάλη έκταση στη χώρα μας.Ο κ. Βουτυράκος, ανέφερε την παράμετρο της κουλτούρας, στους λόγους διατήρησης των αναχρονιστικών πρακτικών, καθώς η κοινωνία δεν έχει συνειδητοποιήσει πως τα ιδρύματα δεν είναι οικογένειες και δεν έχει κατανοήσει τη θυματοποιητική διάσταση αυτού του θεσμού. Επιπλέον, υπάρχουν τα διάφορα μικροσυμφέροντα πάνω σε τοπικές κοινωνίες που είναι εφαλτήρια για καριέρες, για ανάδειξη σε τοπικό επίπεδο, προσέθεσε ο κ. Βουτυράκος και υπάρχει, είπε, ένα τεράστιο ζήτημα με την αδιαφάνεια των χορηγιών. «Το βλέπουμε και με την «Κιβωτό» πως πάρα πολλά εκατομμύρια διακινούνται. Δεν θέλω να προδικάσω βέβαια μια δικαστική έρευνα, αλλά είναι ένα σύστημα που παράγει τοπικές εξουσίες, διακινεί πάρα πολλά χρήματα με τις όποιες εξουσίες που συνεπάγεται αυτό. Υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις και αυτό φάνηκε και όταν προ τετραετίας έγινε μια προσπάθεια από την τότε κυβέρνηση για ενοποίηση των εταιρειών προστασίας ανηλίκων, πόσες αντιδράσεις εγέρθηκαν από όλα τα επίπεδα» ανέφερε ο κ. Βουτυράκος.
«Υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις στο να γίνει μια μεταρρύθμιση. Θα έλεγα πως δεν υπήρξε ποτέ ισχυρή πολιτική βούληση. Δεν έχει προχωρήσει η αναδοχή, παρότι το 2018 ψηφίστηκε ο νόμος, ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει» συμπλήρωσε, ενώ σημείωσε ότι μετά την κρίση έχουν συρρικνωθεί απελπιστικά όλες οι δημόσιες δομές και οι δομές ψυχικής υγείας.
«Υπάρχει μια συνολική κατάρρευση λόγω των μνημονίων, λόγω πολιτικών επιλογών όλης της δημόσιας αντίληψης συστήματος ψυχικής υγείας. Εν προκειμένω για το προνοιακό σύστημα, αν μιλάμε για πλαίσια κλειστής φροντίδας, η άποψή μου είναι πως δεν θα δεν θα είναι απώλεια εάν χαθούν, αρκεί να υπάρχει ένα συντεταγμένο με σαφή χρονοδιαγράμματα, πλαίσιο και πρόγραμμα αποϊδρυματοποίησης. Δηλαδή, δημόσιες και ιδιωτικές δομές θα πρέπει να κλείσουν, μέσα όμως από ένα συγκροτημένο σχέδιο αναδόχων υποστηριζόμενης διαβίωσης για τους μεγαλύτερους εφήβους, αναδοχής, επανασύνδεσης με τις οικογένειες» υποστήριξε ο κ. Βουτυράκος. Μάλιστα, όσο αφορά στην επανένωση παιδιών με τις οικογένειές τους, υπάρχει και εδώ θέμα. Όπως ανέφερε, με μια δικαστική απόφαση κρίνεται ακατάλληλη μια οικογένεια και αυτό είναι διαπαντός. Ωστόσο, μια οικογένεια παρότι όντως σε μια κρίση μπορεί να είναι παροδικά ακατάλληλη, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί σε μια επόμενη φάση της να είναι πάλι κατάλληλη, αρκεί να υποστηριχθεί, να βοηθηθεί, να παρακολουθηθεί.
«Θα έλεγα λοιπόν πως ένα σχέδιο, με δεσμευτικό χαρακτήρα, του τέλους της ιδρυματικής φροντίδας, που θα εμπεριείχε, πρώτον, υποστήριξη στις ευάλωτες οικογένειες να επανενωθούν με το μέλος, δεύτερον, αναδοχής, τρίτον υποστηριζόμενης διαβίωσης και τέταρτον, για τους ανηλίκους που δεν υπάρχει καμία από αυτές τις διεξόδους, μικρών δομών που θα μοιάζουν με οικογένεια των τριών-τεσσάρων ατόμων θα ήταν η βέλτιστη δυνατή λύση» είπε συνοψίζοντας ο κ. Βουτυράκος.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος