«Το προσοντολόγιο, αντιμετωπίζεται είτε ως υποχρέωση διότι όταν προσλαμβάνεις έναν δημόσιο υπάλληλο πρέπει να τον ορίσεις κατά κλάδο και ειδικότητα, αυτές είναι οι προϋποθέσεις που έχει θέσει το αστικό μας Σύνταγμα. Αν αυτό το αντιμετωπίζεις ως ένα βάρος, ως μια περιττή γραφειοκρατία, διότι στο τέλος δεν σε ενδιαφέρει παρά μόνο να διορίσεις κόσμο στο Δημόσιο και καλύτερα να είναι εκεί και να σιτίζονται από το Πρυτανείο από το να είναι άνεργοι. Αν αυτή είναι η λογική σου, τότε οι κλάδοι και οι ειδικότητες σου είναι παντελώς αδιάφοροι», τόνισε ο Παναγιώτης Καρκατσούλης, εμπειρογνώμονας της Δημόσιας Διοίκησης και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Καθρέφτης» με τον Χρήστο Μιχαηλίδη, αναφορικά με το νέο προσοντολόγιο – Κλαδολόγιο για τον Δημόσιο Τομέα, που βάζει τέλος σε ειδικότητες, οι οποίες θεωρούνται παρωχημένες.
Όπως είπε, οι άνθρωποι αυτοί θα πάνε σε μια άλλη «υπηρεσία – κουβά», δηλαδή θα είναι διαφορετικές ειδικότητες, με διαφορετικά πτυχία και θα κάνουν μια δουλειά γραφείου. Έκανε ιδιαίτερη αναφορά σε ειδικότητες που υπήρχαν όπως συνοδός ασανσέρ και βοηθός μαιτρ. «Αυτά είναι απομεινάρια διάφορων προσπαθειών κατά καιρούς να εξορθολογίσουν ένα σύστημα το οποίο είχε τελείως άλλη λογική. Αν η λογική είναι “δεν με ενδιαφέρει τι θα κάνεις αλλά πρέπει κατά τον τύπο να σε καλύψω”, τότε προκύπτει η γραφειοκρατία. Είναι τα απόνερα μιας ανορθολογικής κατάστασης», δήλωσε.
«Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα θα έπρεπε να αναρωτηθούμε. “Πόσους ανθρώπους χρειάζομαι για να κάνω ποια δουλειά;”. Αυτό το ερώτημα είναι αναπάντητο. Δηλαδή “τι θέλω;”. Να κάνει το κράτος τα πάντα; Μας δεν μπορεί να κάνει τα πάντα. Ξέρετε από τις 23.000 αρμοδιότητες , το κεντρικό Κράτος – από τις 600.000 περίπου που είναι οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, πέρα από τους περίπου 200.000 συμβασιούχους – οι 400.000 και παραπάνω είναι στο λεγόμενο κεντρικό , υπουργοκεντρικό Κράτος των Αθηνών. Και αυτό το κράτος έχει στα χαρτιά να ασκήσει 23.000 αρμοδιότητες», εξήγησε.
«Έχουμε μια πολύ εύκολη οδό διαφυγής όταν πιέζεται το πολιτικό μας σύστημα, να λέμε “ναι θα το κάνω και αυτό”. Όταν η κοινωνία σε εγκαλεί “γιατί δεν έφτιαξες αυτό”, “γιατί η γέφυρα αυτή είναι έτσι;”. “Γιατί το δέντρο αυτό δεν κόπηκε σωστά;” Η πολιτική τάξη έχει μια μεγάλη ευκολία να λέει “θα το ρυθμίσω και αυτό. Θα το κάνω”. “Γκόρτζος” δηλαδή. Στη συνέχεια έρχεται μια υπηρεσία και λέει. “Αυτή την αρμοδιότητα ποιος θα την ασκήσει; Βοηθός συνοδού σε ασανσέρ. Άρα εγώ πρέπει να περιγράψω έναν κλάδο που λέγεται βοηθός ασανσέρ”, για να εξυπηρετηθούν άλλες λογικές πελατειακού τύπου και μάλιστα κοντά σε εκλογές. Τα τελευταία 100 χρόνια επαναλαμβάνεται ένας κύκλος όπου έχουμε ένα πικ προσλήψεων με διάφορες μορφές, λίγο πριν τις εκλογές. Εκεί θα προσλάβουμε και τον βοηθό ασανσέρ», διευκρίνισε.
Ερωτηθείς για το τι θα γίνει με τους ανθρώπους που είναι άνω των 55 ετών και έχουν τις ειδικότητες που καταργούνται, ο κ. Καρκατσούλης είπε ότι αυτοί, είτε μείνουν στο ασανσέρ, είτε φύγουν από το ασανσέρ, πάλι θα πληρώνονται, «διότι από τη στιγμή που υπάρχει η θέση του υπάρχει και η δέσμευση αντίστοιχου ποσού του προϋπολογισμού για τα επόμενα 35 χρόνια». «Αυτό το τρομερό που έγινε είναι ότι έχουμε τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που υπηρετούν στο κράτος μας, μόνιμους. Αυτό σημαίνει αυτόματα 2 πράγματα: ότι θα πληρώνεται και δεν θα απολύεται, όσο κακά και αν κάνει τη δουλειά του, αν δεν περιπέσει σε αδίκημα ποινικού ή πειθαρχικού χαρακτήρα. Αυτό ήταν συνειδητή επιλογή της κοινωνίας και των πολιτικών μας δυνάμεων. Από την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό φτιάχναμε κλάδους και ούτε και οι ίδιοι δεν θυμούνται σε ποιο κλάδο ανήκουν. Από τη στιγμή που θα μπεις, δεν σε ενδιαφέρει σε ποιον κλάδο είσαι», επισήμανε.
«Αν είσαι μόνιμος, είσαι μόνιμος», ξεκαθάρισε, λέγοντας ότι στο πρώτο μνημόνιο, που υπήρχε απαίτηση για δημοσιονομικούς λόγους να παραιτηθούν 150.000 υπάλληλοι, συνταξιοδοτήθηκαν 160.000 άνθρωποι.
«Ο κόσμος θα πάει στο “υπουργείο του κουβά”. Δεν γίνεται να λέτε από τη μια ότι θα εξορθολογίσουμε το σύστημα, το οποίο είναι σωστό, από την άλλη δεν μπορεί από τη στιγμή που θα μπει κάποιος στο Δημόσιο να μην τον παρακολουθείς και να μην τον αξιολογείς με βάση το έργο του. Το δημόσιο είναι μια τεράστια επιχείρηση που απασχολεί 700.000 ανθρώπους με ένα διοικητικό συμβούλιο 55 – 60 άνθρωποι, έχουμε τεράστια υπουργικά συμβούλια, και όλο αυτό καταναλώνει απίστευτους πόρους από το ΑΕΠ προκειμένου να δώσει υπηρεσίες και προϊόντα. Αν είναι να πάμε σε εξορθολογισμό, πρέπει να το κάνουμε σωστά», διεμήνυσε ο κ. Καρκατσούλης.
«Οι τρεις κρίσεις επανέφερε τον βασικό ρόλο του Κράτους»
Επιπλέον, ο κ. Καρκατσούλης ξεκαθάρισε ότι το κράτος είναι κομμάτι της κοινωνίας, δεν έχει ξεχωριστή διαδρομή.
«Η παραδοχή των κοινωνικών επιστημόνων, είναι ότι μπαίνουμε σε μια καινούργια φάση όπου πλέον οι διακινδυνεύσεις, τα ρίσκα, οι απειλές, οι διαδοχικές κρίσεις, θα αποτελούν μια φυσιολογική κατάσταση στην οποία θα ζουν οι κοινωνίες, θα είναι μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη και συνεχής. Αν αυτό λοιπόν ισχύει για τις κοινωνίες λόγω των πολλών παραγόντων που συγκλίνουν σε αυτό, από το μεταναστευτικό μέχρι τα θέματα του επισιτισμού τα οποία τα βλέπουμε πολύ έντονα μπροστά μας, ισχύει και για το κράτος. Θα πρέπει και το κράτος το οποίο θα δοκιμαστεί από αυτές τις αλλεπάλληλες κρίσεις να βρει τη δυνατότητα να αλλάξει ή να μετασχηματιστεί αναλόγως, ούτως ώστε να μπορεί να κάνει αυτό που κάνει πάντοτε με τις κοινωνίες, δηλαδή να είναι ένας μηχανισμός σταθεροποίησης των κοινωνιών- αυτός είναι ο βασικός ρόλος του Κράτους. Να μην εκτραχυνθεί μια κοινωνία σε μια κατάσταση αναρχίας και διάλυσης», υπογράμμισε.
«Ο ρόλος αυτός για το Κράτος – το πώς θα συγκρατήσει την κοινωνία – φάνηκε πολύ έντονα από τη μεγάλη οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαπενταετίας. Εκεί λοιπόν που ενώ για πάνω από 20-30 χρόνια επικρατούσαν θεωρίες του μικρού κράτους, ξαφνικά εμφανίστηκε ως από μηχανής το ίδιο το Κράτος. Δηλαδή όλοι οι πολίτες, οι πολιτικοί και η Οικονομία, οι οικονομικοί παράγοντες, ζητούσαν την παρέμβαση των κυβερνήσεων προκειμένου να σταθεροποιηθεί η οικονομία, να φύγουμε από τον κίνδυνο που είχε προκαλέσει τότε η χρεωκοπία. Εκεί ήταν η πρώτη επανεμφάνιση του Κράτους και μάλιστα με μια μορφή που θύμιζε το Κράτος, το αμέσως μετά τον πόλεμο στις ΗΠΑ, δηλαδή το λεγόμενο μεγάλο Κράτος. Αυτό επανεμφανίστηκε με μεγάλη ένταση και στην Ευρώπη η οποία είχε άλλη ιστορική παράδοση και ετέθη το θέμα ότι ξαναγυρνά το Κράτος και ζητάμε πάλι από το Κράτος να δράσει, αλλά πώς πρέπει να είναι αυτό το Κράτος», ανάφερε χαρακτηριστικά.
«Πριν προλάβει να τελειώσει εκείνη η συζήτηση επήλθε η υγειονομική κρίση- η δεύτερη μεγάλη κρίση – ξανά τα ίδια, επίκληση του Κράτους, του δημόσιου Συστήματος Υγείας, είδαμε υπηρεσίες Πολιτικής Προστασίας να δραστηριοποιούνται, δηλαδή το Κράτος να παίρνει πάνω του την ιστορία και να θεωρείται φυσιολογικό αυτό», πρόσθεσε.
«Και η τρίτη κρίση, έχουμε ένα κράτος, τη Ρωσία, να εισβάλλει παρανόμως και αδίκως και καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, σε μια τρίτη χώρα. Δηλαδή έχουμε μια επιστροφή του Κράτους χωρίς να έχουμε προλάβει ουσιαστικά να λύσουμε ζητήματα που σχετίζονται με την οργάνωση και τη λειτουργία του και στη δική μας χώρας», συμπλήρωσε.
Ο εμπειρογνώμονας για θέματα δημόσιας Διοίκησης μίλησε για ένα δίπολο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. «Θα πρέπει ως ευρωπαίοι να ζούμε με δυο ταυτότητες, μια εθνική –τοπική και μια υπερεθνική- ευρωπαϊκή, αυτό για εμάς ήταν πολύ δυσκολότερο από ότι για τις χώρες του στενού πυρήνα της Ευρώπης. Είναι μια πρόσθετη δυσκολία, πρέπει να είσαι Ευρωπαίος, πρέπει να είσαι Έλληνας με τη σύγχρονη αντίληψη του Έλληνα πολίτη, αλλά έχεις να αντιμετωπίσεις από πίσω και μια μεγάλη παράδοση η οποία τα ακυρώνει όλα αυτά. Είναι η παράδοση του πελατειασμού. Η παράδοση που έχουν ως κοινό τόπο αναφοράς όλες οι χώρες που ήταν γύρω από την Οθωμανική Αυτοκρατορία», είπε.
«Δηλαδή ένας διαφορετικός τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους που δεν στηρίζεται σε θεσμούς – στο βασικό εργαλείο που μαθαίνουμε από τη Δύση – αλλά στηρίζεται στις προσωπικές σχέσεις, στις αλληλοεξυπηρετήσεις, τα ρουσφέτια. Αυτό είναι μια μεγάλη παράδοση η οποία συνοδεύει το ελληνικό κράτος από τη γέννηση του. εξελίσσεται και αυτό μαζί με το Κράτος μας. Το οποίο Κράτος παλεύει εν τω μεταξύ να εξυπηρετήσει αυτές τις πιέσεις τις πελατειακές, παλεύει να ανταποκριθεί σε τοπικού χαρακτήρα αιτήματα, εθνικά ή τοπικά, παλεύει ταυτόχρονα να ανταποκριθεί και σε έναν υπερεθνικό ρόλο. Αυτά σε περιβάλλον κρίσης, δεν τα πετυχαίνει πάντα και δεν γίνονται όλα καλά», ανέφερε.
«Το κράτος βρίσκεται σε μια διαρκή κίνηση προκειμένου να μπορέσει να τα αντιμετωπίσει, χωρίς να σημαίνει. Το Κράτος είμαστε εμείς, η δική μας αντανάκλαση, αν εμείς όταν μας κόβει πρόστιμο ένας τροχονόμος η πρώτη σκέψη που κάνουμε είναι το πώς θα το σβήσουμε, τότε δεν θα έχουμε άλλο κράτος παρά μόνο αυτό που θα λειτουργεί στη βάση της λογικής των εξυπηρετήσεων», τόνισε ο κ. Καρκατσούλης.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος