Ροδόπη: Στην Κάτω Βυρσίνη η άνοιξη έφερε νέες υποχρεώσεις στους κατοίκους

Στα ορεινά της Ροδόπης η Κάτω Βυρσίνη, ένας όμορφος, πλην όμως λησμονημένος οικισμός. Μετά την τελευταία δεκαήμερη κακοκαιρία όλα μαρτυρούν πως ο χειμώνας αφέθηκε πίσω. Ήδη, οι λιγοστοί παραγωγοί του χωριού ετοιμάζουν τα χωράφια τους, τους μικρούς κλήρους, που έχουν από τους γονείς τους και εκείνοι από τους δικούς τους γονείς, για να φυτεύσουν αρχικά πατάτες και φασόλια.

«Θα ακολουθήσει η σπορά για τα φυτά της Ντομάτας» δήλωσε στην ΕΡΤ Κομοτηνής και στην εκπομπή «Καθημερινές Ιστορίες» ο κος Τζελεμπί Αχμέτ. «Την ντομάτα την φυτεύουμε αργά και αργά την βγάζουμε» εξήγησε προσθέτοντας πως κυνηγώντας την μεγάλη ποσότητα παραγκωνίζονται οι ντόπιες ποικιλίες, όπως συμβαίνει με την πατάτα. «Εργασίες στο χωράφι, τέρμα η χαλάρωση στο σπίτι» σημειώνει χαμογελώντας και προσθέτει « Οι περισσότεροι χαίρονται το καλοκαίρι γιατί πηγαίνουν διακοπές, εμείς χαιρόμαστε το χειμώνα γιατί μας δίνεται η ευκαιρία να ξεκουραστούμε λίγο».

Γέννημα θρέμμα της Κάτω Βυρσίνης δεν εγκαταλείπει τον τόπο του «έχει τις ομορφιές του» όπως λέει. Πριν δύο μέρες ο υδράργυρος τα πρωινά βρισκόταν στους -6 και τώρα κάτω του μηδενός. Ωστόσο, παρά το κρύο, τους παλιούς χειμώνες δεν τους ζουν πια. «Ο πατέρας μου άνοιξε τρύπα στο πάτωμα και κατέβηκε στα ζωντανά που ήταν από κάτω- έτσι ήταν τα παλιά σπίτια τότε- για να βγει έξω και να απομακρύνει το χιόνι από τις πόρτες για να μπορέσουμε να βγούμε κι εμείς. Τόσο ήταν το χιόνι. Τώρα έχουμε να δούμε τέτοιον χειμώνα τριάντα χρόνια». Λέει ξανά έχοντας ζωντανές τις αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια πάντα στον ίδιο τόπο.
«Θα τον αλλάζατε τον τόπο σας;» τον ρωτήσαμε για να μας απαντήσει αρνητικά χωρίς δεύτερη σκέψη «Όχι, αγαπώ το χωριό μου. Σχεδόν έχει αδειάσει, αλλά δεν το εγκαταλείπω”. Στέκεται για λίγο σιωπηλός και ύστερα: “Όσο στέκομαι στα πόδια μου, το χωριό μου δεν το εγκαταλείπω.» λέει ξανά και ακούγεται σαν υπόσχεση που έχει δοθεί χρόνια τώρα.
Φώτο:Ο κος Τζελεμπί Αχμέτ ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία: Μαρία Νικολάου