«Χρησιμοποίησα τις φωτογραφίες με μεγάλη φειδώ και όπου μπορούσα να το στοιχειοθετήσω και κυρίως να δικαιώσω τους ανθρώπους που έχουν κάνει τη δουλειά», δήλωσε η φιλόλογος επιμελήτρια εκδόσεων, Τζένη Κατσαρή – Βαφειάδη, μιλώντας για την τελευταία της δουλειά, ένα λεύκωμα, ένα ωραίο ταξίδι σε τρία μνημεία τα οποία υπήρχαν όταν η Κομοτηνή αποδόθηκε στον εθνικό κορμό το 1920, και με αυτά τα μνημεία του τόπου, του χώρου εξακολουθούν να ζουν και οι κάτοικοί της σήμερα.
«Η πλατεία της Κομοτηνής, το Πάρκο της Αγίας Παρασκευής, το οποίο έγινε μετά το 1922 μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, προηγούμενα ήταν μουσουλμανικό νεκροταφείο, και ο ποταμός Μπουκλουντζάς, το brand name της πόλης», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής.
Όπως εξήγησε η κα Κατσαρή «πρόκειται για τρία μνημεία που υπάρχουν από τότε με όλες τις αλλαγές στο χρόνο, οι οποίες είναι πολύ όμορφες», όπως είπε, « γιατί μαρτυρούν τις αλλαγές του πολιτισμού: Πώς περάσαμε από το παϊτόνι στο λεωφορείο, στο ταξί, από τη λάμπα του πετρελαίου, στη λάμπα με τον ηλεκτρισμό. Η κάθε φωτογραφία αφηγείται την ιστορία της εποχής της και του πολιτισμού της».
Το 2ο μέρος του Λευκώματος είναι κάποιες ψηφίδες από την Πολυ-πολιτισμικότητα της περιοχής. «Είναι σύντομο λεύκωμα δεν έχεις τις δυνατότητες να κάνεις πάρα πολλά, αναφέρεται στο Γενί Τζαμί από τα παλαιότερα κι ομορφότερα της πόλης, τον Άγιο Γρηγόριο, τον Φωτιστή των Αρμενίων και στην Εβραϊκή Συναγωγή», σημείωσε η κα Κατσαρή και πρόσθεσε ότι το 3ο μέρος είναι αφιερωμένο σε έναν άνθρωπο που αγαπά πολύ. «Τον σέβομαι, τον εκτιμώ και αισθάνομαι ότι του οφείλω», είπε χαρακτηριστικά, μιλώντας για «τον Μελίρυτο, ο οποίος ήταν γιατρός και κατ έλειπε μια εξαιρετική περιγραφή της εποχής μας, της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας το 1881».
Μάλιστα σε αυτό το σημείο σημείωσε ότι χάρη σε αυτόν γνωρίζουμε σήμερα πώς ήταν η Κομοτηνή τότε, αλλά και πώς ήταν η Μαρώνεια και όλη την ιστορία της Μαρώνειας και της παλιάς και της νέας. «Κυρίως αυτό το λεύκωμα αξιοποιεί τη ματιά του, το πώς βλέπει κι αναγνωρίζει τους προηγούμενους πολιτισμούς, πώς θέλει να τους διασώσει, πώς θέλει να διασώσει τον αρχαίο πολιτισμό, δεν ξέρει τι θα απογίνει η περιοχή, εάν θα αποδοθεί στην ελληνική πολιτεία , διασώζει και καταγράφει για να ξέρουμε ότι εδώ κάποια στιγμή ακούστηκε η ελληνική γλώσσα», ανέφερε.
Μιλώντας για τον Μελίρυτο η κα Κατσαρή σημείωσε: «Ήταν παιδί του κινήματος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, έστω κι όψιμο, που πίστευε στο ελληνικό χρέος, γράφει και κατανοεί ότι η Δυτική Θράκη θα γίνει το αντικείμενο δύο αντίπαλων εθνικισμών της Βουλγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ξέρει, παρακολουθεί, καταλαβαίνει ότι το Πατριαρχείο πρέπει να είναι σε εγρήγορση και γράφει αυτό το βιβλίο και για να κάνει το χρέος του, αλλά κυρίως για να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη χαρά μου, διαβάζουμε τον Μελίρυτο και η περίπτωσή του δείχνει πώς μια δουλειά του 1881 μπορεί να έχει και παρόν και μέλλον. Από το πώς διαβάζουν τις δουλειές του Μελίρυτου οι αρχαιολόγοι της εποχής μας και πώς τελικά αποδίδουν με το δικό τους επιστημονικό τρόπο βασιζόμενοι σε αυτό το έργο, ενός γιατρού, τις επιγραφές της Θράκης και του Αιγαίου. Ένα έργο το οποίο συγκεντρώνει τελικά το διεθνές ενδιαφέρον».
Αναφερόμενη στη σφραγίδα της Διασυμμαχικής περιόδου, που είχε αποτυπώσει πρώτη η Καλλιόπη Παπαθανάση – Μουσιοπούλου και στο πρωτόκολλο παραλαβής της γέφυρας των Γάλλων, μεταξύ του Δημάρχου Κομοτηνής, Αλή Χαφουζ Γκαλήπ και του Σαρπύ, πρωτόκολλο της έναρξης κατασκευής της γέφυρας των Γάλλων, σημειώνει πώς το Λεύκωμα έχει συμπεριλάβει «τη σφραγίδα και της δημαρχίας της Κομοτηνής και της διασυμμαχικής Θράκης, ήταν στα αρχεία του ΜΟΚ κι από εκεί τη φωτογράφισε και η Καλλιόπη Παπαθανάση – Μουσιοπούλου. Νομίζω ότι θα πρέπει, παρόλο που σήμερα δεν διατίθενται χρήματα για τον πολιτισμό, οι φορείς του τόπου να ενώσουν δυνάμεις, εγώ ντρέπομαι να φεύγουν αντικείμενα της Θράκης στην Αθήνα και να γίνονται αντικείμενο ενδεχομένως προσωπικού θησαυρού. Η Λαϊκή Τέχνη είναι δημόσιο αγαθό και νομίζω ότι θα πρέπει να υπάρχει. Όπως έκανε ο ΜΟΚ στα πρώτα του χρόνια, πήγαινε κανείς στο ΜΟΚ και το άφηνε παίρνοντας και αμοιβή”, είπε και προέτρεψε: “Υπάρχουν τα ΓΑΚ και δεν τα ξέρει ο κόσμος, ας τα πηγαίνει στα ΓΑΚ και στα Μουσεία και να καταγράφονται τα αντικείμενα αυτά. Να τηρούνται τα πρωτόκολλα παράδοσης παραλαβής. Είναι υποχρεωμένος και ο Δήμος να τα καταγράψει και να τα παραδώσει».
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος