Κάθε Πέμπτη ανταμώνουν στην αγαπημένη τους ταβερνίτσα πίνοντας κρασάκι, τόσο όσο επιτρέπεται στην ηλικία τους, συζητούν, ανταλλάσσουν τα νέα τους, καταθέτουν τους προβληματισμούς τους με ειλικρίνεια κι αγάπη. Ακριβώς έτσι όπως πορεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Αγγελίδης Ιωάννης, έμπορος , ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος, οδοντοτεχνίτης και ο Νικόλαος Ιωακειμίδης , έμπορος εκεί κοντά στα 90 απολαμβάνουν την μεταξύ τους φιλία που έχει ριζώσει για τα καλά στο διάβα των χρόνων. «Συζητάμε πώς θα είναι στον άλλο κόσμο» μου λένε όταν τους προσεγγίζω και τους ρωτώ τι συζητούν απολαμβάνοντας ένα δροσερό στέκι της Κομοτηνής. «Χαρούμενο θέμα βρήκατε» σχολιάζω αστειευόμενη κι εκείνοι με αιφνιδιάζουν για δεύτερη φορά «Χαρούμενο είναι αν σκεφτείς ότι θα πάμε να δούμε όλους τους συγγενείς, τους φίλους, τους αγαπημένους μας που έχουμε χάσει.»
Φίλοι από παιδιά, από την δεκαετία του 40 μαζί. Κοντά στα 90 σήμερα κάθε Πέμπτη ανταμώνουν στην ταβερνούλα, κάθε μέρα συζητούν τα πάντα. Και οι τρεις ιδρυτές του Συλλόγου Αιμοδοτών Ροδόπης και οι τρεις με αγάπη για τον συνάνθρωπο και αληθινό ενδιαφέρον για τους νέους.
« Ήμασταν μαθητές όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά κι από τότε είμαστε μαζί» λένε οι τρεις φίλοι κι αμέσως βγάζουν φωτογραφίες από το πορτοφόλι τους, ασπρόμαυρες με εκείνους νέους και χαμογελαστούς. Οι καθημερινές συζητήσεις τους έχουν από όλα, θέματα: πολιτικής, υγείας, κοινωνίας. «Να λέμε μόνο τον καλό λόγο, ο κακός λόγος έχει επιπτώσεις, ο καλός όχι. Αλλά δύσκολα τον λένε.» παρατηρεί ο Γιάννης Αγγελίδης και ο Νίκος Ιωακειμίδης σημειώνει «Οι καλές οι πράξεις μετράνε στη ζωή. Ο πατέρας μου έλεγε μπορείς να κάνεις καλό στη ζωή του άλλου; Κάντο! Ό,τι κάνεις εκείνο θα πάρεις» Και οι τρεις μαζί συμφωνούν «Και η αγάπη, η αγάπη τα συγχωρεί όλα, χωρίς την αγάπη δεν γίνεται τίποτα. Όταν κάτι γίνεται με καλή διάθεση, όλα είναι ωραία.»
Στα 17 τους χρόνια , μαθητές Γυμνασίου ακόμη, μοιράζονταν τα όνειρα και τις σκέψεις τους. «Είμαστε όλο μαζί, γεράσαμε μαζί, γίναμε κουμπάροι, δεν είμαστε μόνο φίλοι, είμαστε αδέλφια» δηλώνει ο κος Ιωακειμίδης και στο ερώτημα πώς μια σχέση αντέχει στο διάβα των χρόνων απαντά « Αντέχει, αρκεί να είμαστε ειλικρινείς . Να μην υποκρίνεται κανείς. Να μιλά με ειλικρίνεια και από την καρδιά του. Να αγαπάς όλο τον κόσμο αυτό έχει αξία. Η αγάπη!» σημειώνει ο κος Δημητρακόπουλος και οι άλλοι δύο κουνούν το κεφάλι τους συμφωνώντας.
«Μας ανησυχούν πολλά σήμερα, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Οι νέοι να βρούνε το δρόμο και να βαδίζουν σωστά, να τους προστατεύει μόνο η Παναγία, δεν μπορούμε πια να τους προστατέψουμε εμείς.» δηλώνει ο κος Αγγελίδης και ο κος Ιωακειμίδης εύχεται να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. «Τα δικά σας έγιναν πραγματικότητα;» τους ρωτώ «Τα όνειρα με την βοήθεια του Θεού έγιναν όλα πραγματικότητα. Γίνονται πραγματικότητα αυτά που θέλει ο Θεός, αν δεν θέλει ο Θεός δεν γίνεται τίποτα» απαντά ο κος Ιωακειμίδης.
Είναι κάθε μέρα μαζί. Γνωρίζει καλά ο ένας τις συνήθειες των άλλων. Τους ενώνει όπως λένε « αδελφική αγάπη» και προσθέτουν και οι τρεις με καμάρι «δεν είμαστε φίλοι, είμαστε αδέλφια, από μικρά παιδιά είμαστε μαζί και συνεχίζουμε με αγάπη γιατί αν δεν έχεις αγάπη δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.»
Τους αφήνω να διαφωνούν για μια ιστορία με πρωταγωνιστές τους ίδιους. «Ήταν μετά το τέλος του Εμφυλίου » λέει ο ένας «Όχι, ο εμφύλιος δεν είχε τελειώσει ακόμη» απαντά ο άλλος και ο τρίτος προτείνει μια άλλη εκδοχή που φαίνεται πως τους πείθει όλους. Πάντα τα βρίσκουν μεταξύ τους, εδώ θα τα χαλάσουν; Τσουγκρίζουν τα ποτηράκια τους και δίνουν τα χέρια αποχαιρετώντας ο ένας τον άλλον μέχρι την επόμενη μέρα που θα συνεχίσουν να εμπλουτίζουν τις ιστορίες τους. Σχεδόν οκτώ δεκαετίες μαζί δεν περνά πια μέρα αν δεν πουν τα δικά τους…
Φώτο: Οι τρεις 90χρονοι φίλοι ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία: Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος