Κομοτηνή: Στο σχολείο για μια δεύτερη ευκαιρία

Το δικό τους δρόμο «διαφυγής» έχουν βρει δεκάδες μαθητές και μαθήτριες που κάθονται ξανά στα θρανία του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) της Κομοτηνής. Χρόνια πριν άφησαν την προσπάθειά τους στου δρόμου τα μισά. Χρόνια μετά αναζητούν το δικό τους μονοπάτι.

Έτσι, παρά την κούραση που νιώθουν από τη δουλειά που προηγήθηκε, βρίσκονται κάθε απόγευμα στο ίδιο μέρος. Ραντεβού με τη γνώση άτομα διαφορετικής ηλικίας, στα σαράντα επτά (47) τους, αλλά και στα είκοσι επτά τους (27) τους έτη, εργάζονται με την ίδια άνεση. «Είμαστε στην πρώτη τάξη και αυτό που θέλουμε είναι να μάθουμε καλύτερα ελληνικά» δηλώνει μια από τις μουσουλμάνες μαθήτριες που «συναντούμε» στην πόρτα. Κρατώ στα χέρια μου τη φωτογραφική μηχανή γνωρίζοντας από πριν πόσο σημαντική είναι η προσπάθεια απόκτησης εφοδίων σε άλλο από τον προγραμματισμένο χρόνο.

«Το διάλειμμα είναι «ευλογία» για τα ρεπορτάζ στις σχολικές μονάδες» κανόνας που επαληθεύεται και εδώ σε αυτή την επίσκεψη και το πρώτο βήμα με οδηγεί στην τάξη, όπου συζητούν τέσσερις γυναίκες, συμμαθήτριες σε μια τάξη που ενώνει τον κοινό τους αγώνα.

Η Νίνα από τη Γεωργία βρίσκεται στο Εσπερινό Γυμνάσιο, είκοσι οκτώ χρόνια μετά από την άφιξη της στην Ελλάδα. Η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας αποτελεί κύριο στόχο για την ίδια με δύο παιδιά και δύο εγγόνια στα 48 της χρόνια κι εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα. Η δεύτερη ευκαιρία σε ένα τέτοιο σχολείο είναι πραγματικά μια εύκολη «δοκιμασία». Έτσι, στο ίδιο θρανίο, κοινή η προσπάθεια με τρεις μουσουλμάνες συμμαθήτριες της.

Στο διάδρομο μια παρέα τεσσάρων γυναικών συνομιλούν. Αποχωρούν βιαστικά πριν χτυπήσει το κουδούνι για να βρίσκονται στις τάξεις τους, κύριος στόχος όπως λένε η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας . Ζητούν συγγνώμη κι ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια, το μάθημα ξεκινά. Στο ίδιο μέρος πιο εκεί μια μεγάλη παρέα. Συζήτηση, χωρίς καφέ και τσιγάρο, αυτά έξω, στον απέναντι δρόμο,εκεί συζήτηση και κουβέντα.

Στέκομαι μπροστά τους και τους ζητώ να αναφέρουν τους σημαντικότερους λόγους για την επιστροφή στα θρανία: η απόκτηση του απολυτηρίου, ο εμπλουτισμός των γνώσεων και ξανά ακούω την ανάγκη που έχουν να μάθουν καλύτερα τα ελληνικά. «Δουλεύω βράδυ αμέσως μετά το τέλος του μαθήματος» δηλώνει ένας από τους άνδρες της παρέας ,η αλήθεια είναι πως καμαρώνει, το βλέπω στα μάτια του, «προτροπή» και για τους άλλους που θα διαβάσουν το ρεπορτάζ η κουβέντα του. Η κούραση είναι μια δυσκολία για τους εργαζόμενους μαθητές και τις μαθήτριες στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας. «Ωστόσο», όπως λένε, «με λίγη παραπάνω προσπάθεια όλα τα καταφέρνει κανείς».

Όταν βγαίνω έξω είναι ήδη σκοτάδι. Στην αυλή ησυχία, στο «στέκι» του δρόμου επίσης. Οι μηχανές των αυτοκινήτων παίρνουν μπρος και τα φώτα ανάβουν η ώρα της επιστροφής στη δουλειά που για κάποιους μετά το μάθημα ξεκινά και για άλλους στο σπίτι μετά από μια “γεμάτη” μέρα.