Ο υδράργυρος στα ύψη. Οι εργασίες εκτελούνται με τη βιάση του πρωινού. Από τις 12:00 το μεσημέρι και μετά μέχρι αργά το απόγευμα στην Κομοτηνή δύσκολα αφήνει κανείς τα σκιερά μέρη. Τι κι αν η «ορμή» του καύσωνα συναντά την αντίσταση του μελτεμιού; Οι μικρές οάσεις δροσιάς, είναι τα πιο περιζήτητα σημεία μιας πόλης που στη βιασύνη της να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της ανοικοδόμησης και της αντιπαροχής «ξέχασε» την αξία των δημόσιων χώρων και τη “συντροφιά” των δένδρων.
Μπορεί η Κομοτηνή το καλοκαίρι να «χάνει» το μισό πληθυσμό της, που “μεταναστεύει” σε οικισμούς και παραθεριστικές κατοικίες στην παραλιακή ζώνη του Νομού, ωστόσο, αυτοί που μένουν ανακαλύπτουν μικρές οάσεις δροσιάς που μετριάζουν κάπως τη λάβα της καλοκαιρινής ζέστης, 37 και 38 και 39 βαθμούς Κελσίου. Άλλοτε με το μελτέμι που “καίει” κι άλλοτε με την άπνοια που “κολλάει” πάνω στα σώματα ο,τι μπορεί να αποτελέσει “καταφύγιο”, με όποια αφορμή, γίνεται καλοδεχούμενο.
Έτσι, οι έξοδοι για φαγητό, καφέ, αναψυχή και κουβέντα συνοδεύονται πάντα με τη φράση «να έχει δροσιά» ως προς την επιλογή του μέρους. Άκουσμα που γίνεται προσταγή για τους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Γι αυτό και αυλές διαμορφώνονται σε «κιβωτούς» πρασίνου, πλατεϊτσες δέχονται γλάστρες, τέντες και κισσούς, δένδρα νιώθουν και πάλι την έγνοια της φροντίδας των πέριξ ιδιοκτητών: café, ταβερνών, ταχυφαγίων κ.α. Κι όταν βλέπουν πως το ασθενές πράσινο δεν φτάνει, τότε δεν αργούν από την μια μέρα στην άλλη να τοποθετήσουν τεράστια φυτά στις εισόδους των επιχειρήσεων τους, η θέαση τους, ίσως, να τάζει μια ανάσα δροσιάς. «Ό,τι μπορούμε κάνουμε» λένε και εξηγούν πως οι εναπομείναντες ντόπιοι μαζί με την έλευση των μεταναστών που επιστρέφουν στα πάτρια για τις διακοπές τους είναι οι μόνοι πελάτες, ελλείψει τουριστικής κίνησης.
Με τους μεγαλύτερους σε ηλικία να έχουν πάντα μια ιστορία να πουν για την Κομοτηνή που: «Ήταν «τίγκα» στα πλατάνια, στις Φλαμουριές , στις Κληματαριές και στις βρύσες με τρεχούμενο νερό που δεν στέρευαν ποτέ!» Τι κι αν τα χρόνια πέρασαν, σήμα κατατεθέν ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να αποτελούν οι κληματαριές με τα αναρριχώμενα φυτά τάζοντας ασφαλείς διαδρομές μεσούν τος του θέρους σε μια πόλη που «καίει», αλλά που ποτέ δεν την εγκαταλείπουν οι πιστοί της. «Summer in the city» λένε και το εννοούν αναζητώντας μικρές “οάσεις” δροσιάς…
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος