«Την παράτησαν στον Ίμερο (οικισμός της Ροδόπης) με τα μωρά της, την βρήκε μια κυρία, την έφερε και την άφησε σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι και μια μέρα κατεβαίνοντας να αφήσω τα σκουπίδια την συνάντησα. Ήταν ένα μίζερο φοβικό πλασματάκι στην άκρη του δρόμου. Της έδωσα φαγητό και μετά από 15 μέρες μου κουβάλησε ένα- ένα τα μωρά της.» Αυτή ήταν η σύντομη ιστορία της Κλαίρης. Η Κομοτηναία φιλόζωη (“φιλόζωη στην πράξη κι όχι στον καναπέ ή στο facebook” όπως εύστοχα σημείωσε ) έχει και μια ιστορία για κάθε ένα από τα εννέα τετράποδα πλασματάκια (επτά γατιά και δύο σκυλιά) που φιλοξενεί σπίτι της, αλλά και για τα εκατοντάδες άλλα (χωρίς υπερβολή) που έχει βοηθήσει, έχει περιθάλψει, έχει ταΐσει…
Την συναντήσαμε στο σπίτι της. Στην αυλή μας υποδέχτηκε το «Αφεντικό» ένας γάτος που χάρη σε εκείνη άφησε πίσω της την αδέσποτη ζωή του και βρήκε μια στέγη. «Είναι πολύ σημαντικό να στειρώνουμε τα ζώα μας» ανέφερε εκείνη και μας συνέστησε ένα προς ένα τους φίλους της εξηγώντας: «Όταν στειρώνουμε τα ζώα δεν αποτρέπουμε μόνο τις γεννήσεις, αλλά τα προστατεύουμε από τις αρρώστιες και τις ασθένειες.» Όπως λέει η ακούραστη φιλόζωος εθελόντρια οι συχνοί έλεγχοι στους ιδιοκτήτες, το “τσιπάρισμα” και η επιβολή προστίμων όπου χρειάζεται θα παύσει το φαινόμενο των αδέσποτων ζώων.
«Για μένα είναι αγάπη αυτό που κάνω. Ανάγκη. Θυμάμαι τον εαυτό μου από παιδί ακόμη να περιθάλπτει ζώα.» λέει και καθημερινά παίρνει το δρόμο για την Νυμφαία, όπου επίσης την περιμένουν νηστικά και διψασμένα πάρα πολλά αδέσποτα. «Αν υπήρχε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση στους πολίτες, θα ήταν καλύτερα. Είναι πληγή το φαινόμενο του «Εθελοντή του καναπέ» το να βγάζουμε φωτογραφίες και να κατηγορούμε και να επιρρίπτουμε σε όλους ευθύνες χωρίς να αφήνουμε τον καναπέ μας και να βγαίνουμε έξω και να παράγουμε έργο.» σημειώνει χωρίς να κρύβει τα λόγια της.
Το κόστος του φαγητού και τα καύσιμα για τις μετακινήσεις τα επωμίζεται εκείνη. Χάρη στην Ξανθούλα Ζχαοπούλου, την «εξαιρετική» όπως λέει κτηνίατρο του κυνοκομείου- που ελπίζει κι εύχεται να παραμείνει και την επόμενη χρονιά – μπορεί και προσφέρει ιατρική βοήθεια όπου χρειάζεται. «Κάνει απίστευτη δουλειά κι έχουμε σώσει πολλά ζώα μαζί. Είναι σημαντικό να έχεις ένα σωστό γιατρό στο κυνοκομείο.» λέει χαρακτηριστικά.
Όσον αφορά τέλος στο πώς η ίδια νιώθει; «Δεν ξεπληρώνεται το συναίσθημα. Είναι μια αγαλλίαση. Ένα «φτερούγισμα» ψυχής που σου γεμίζει την καρδιά. Πολλές φορές όταν βλέπω ζώα ξεψυχισμένα χωρίς να είμαι εκεί την ώρα που πρέπει νιώθω συντετριμμένη.» δηλώνει και καταλήγει λέγοντας: «Η αγάπη δεν δημιουργεί απλά κέλυφος προστασίας, δίνει τη δύναμη στο ζωντανό να συνεχίσει και να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες, καθώς γνωρίζει ότι κάποιος θα έρθει να το βοηθήσει.» μην παραλείποντας τέλος να επισημάνει πόσο σημαντικό είναι οι υιοθεσίες να συνεχιστούν.
Φώτο: Οι τετράποδοι φίλοι της ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος