Κομοτηνή: Εργασία, όνειρα και σπουδές

Η Αρετή και η Αθανασία, είκοσι και είκοσί δύο ετών. Εργαζόμενες σε εποχή δύσκολη, αλλά και γεμάτη υποσχέσεις αν κανείς βρίσκεται στο ξεκίνημα της ζωής, όπως εκείνες. «Στόχος μου να πάρω το πτυχίο και να βρω μια δουλειά σχετική με το αντικείμενο των σπουδών μου» δήλωσε η Αρετή στο www.ertnews.gr , φοιτήτρια τριτοετής στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας με τη συνάδελφό της, την Αθανασία να έχει τελειώσει το ίδιο Τμήμα, αλλά με κατεύθυνση την Κοινωνική Πολιτική «Θα ήταν πολύ καλύτερα, αν μπορούσαμε να εργαζόμαστε πάνω στο αντικείμενο που έχουμε τελειώσει» ανέφερε εκείνη.

Από τη θεωρεία του αμφιθεάτρου στην πρακτική του εργασιακού χώρου.  «Όταν ζητά ένας νέος δουλειά οι εργοδότες του ζητούν προϋπηρεσία» σημειώνει η Αθανασία και μιλώντας για τους όρους και τους κανόνες της εργασίας παρατηρεί πως «δεν δίνονται πολλές ευκαιρίες στους νέους και στις νέες». Πίσω από το πάγκο εκείνες είδαν πολλούς στην ηλικία τους αλλά και μεγαλύτερους να ζητάνε δουλειά γεγονός που αγχώνει και τις ίδιες, όπως λένε. Η εργασιακή ανασφάλεια παρούσα ανεξαρτήτως ηλικίας.

Αποκλείουν το ενδεχόμενο της μετανάστευσης σε άλλη χώρα. «Όχι μόνη» λέει η Αθανασία και η Αρετή σημειώνει πως αυτό που ονειρεύεται είναι: «μια δουλειά στο δημόσιο πάνω στο αντικείμενό μου και να με καλύπτει σαν άνθρωπο ». «Μια δουλειά που να σε γεμίζει, όλα τα άλλα θα έρθουν» προσθέτει με τη σειρά της και η Αθανασία.
Από τη θεωρία του αμφιθεάτρου στην πράξη. Ό,τι ακούνε από τους καθηγητές τους στις παραδόσεις της κοινωνικής πολιτικής και της κοινωνικής εργασίας προσπαθούν να το «ψηλαφίσουν» και στους εργασιακούς χώρους. Άλλοτε το συναντούν, άλλοτε όχι. Η ανάγκη της αυτοσυντήρησης και της οικονομικής ανεξαρτησίας έβγαλε και τις δύο στον εργασιακό στίβο και στο κυνήγι των ονείρων τους συνδυάζοντας εργασία και σπουδές, ανεμελιά της νιότης και της φοιτητικής ζωής με την υπευθυνότητα που απαιτεί ο χώρος δουλειάς.