Κομοτηνή: Πόρτα – πόρτα με τα φυλλάδια στα χέρια

Μοιράζουν φυλλάδια. Ο ένας έχει δύο χρόνια σ΄αυτή την δουλειά. Ο άλλος ένα μήνα. Και οι δύο δηλώνουν ικανοποιημένοι που βρήκαν έναν τρόπο να βγάλουν το μεροκάματό τους. Τους συναντήσαμε σε ένα διάλειμμα της δουλειάς. Μερικές ανάσες, καλοκαίρι καιρό, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητες.

« Η ενόχληση που προκαλούμε στον κόσμο είναι η μεγαλύτερη δυσκολία της δουλειά μας» δηλώνουν κρατώντας τα φυλλάδια στα χέρια τους. Από πόρτα σε πόρτα και από σπίτι σε σπίτι διανύουν πολλά χιλιόμετρα καθημερινά. «Το πιο δύσκολο είναι να χτυπάς κουδούνια για να σου ανοίξουν. Κάποιοι είναι περίεργοι, αντιδρούν άσχημα. Όμως κι εμείς τη δουλειά μας κάνουμε, δεν θα πρέπει να το ξεχνούν» σημειώνουν.

Τον Οκτώβριο ο πιο «καινούργιος» στο χώρο θα βρίσκεται στην Σχολή των Εμποροπλοιάρχων, έδωσε εξετάσεις και πέρασε, τώρα βιώνει μια διαφορετική εμπειρία, όπως λέει, με την οποία γνωρίζει περιοχές, πόλεις, χωριά, γειτονιές, αλλά και ανθρώπους. Στα 18 του χρόνια ήδη ήθελε να βρει μια δουλειά, “να μην κάθεται” όπως χαρακτηριστικά σημειώνει αποκαλύπτοντας πως έτσι βγάζει ένα καλό μεροκάματο. «Πολλοί είναι καχύποπτοι. Χτυπάμε το κουδούνι και δεν μας ανοίγουν. Μας λένε ότι έχουν συμβεί πολλά με διαρρήκτες» σημειώνει και πριν συνεχίσουν το μοίρασμα πίνουν μια γουλιά νερό, σκουπίζουν τον ιδρώτα τους και ανταλλάσσουν λίγες κουβέντες με τον εργοδότη τους.

«Ο καύσωνας δεν είναι καλός σύμμαχος» λένε χαμογελούν και δεν χάνουν κέφι και αισιοδοξία. Ξέρουν πως πολλά πρέπει να προσέχουν. «Πρώτα ο κόσμος, να μην μαλώνουμε με κανέναν.» Αν και, όπως επισημαίνουν πάντα, και λίγη κατανόηση δεν βλάπτει. «Οι φωνές δεν βγάζουν πουθενά» λένε και αφού ελέγξουν αν υπάρχει σκύλος ή όχι ανοίγουν την πόρτα και πλησιάζουν τα γραμματοκιβώτια. Με τα φυλλάδια στα χέρια, έχουν ακόμη πολύ ποδαρόδρομο μπροστά τους.
Φώτο-ρεπορτάζ-κείμενο:Μαρία Νικολάου