Ο κύριος Χρήστος αγγίζει την 8η δεκαετία της ζωής του. Μετανάστης για είκοσι και πλέον χρόνια στη Γερμανία, άφησε τη γη της Ροδόπης, που πότιζε με τον ιδρώτα του και βρέθηκε στην ξενιτιά τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ’60.
«Να ‘ ταν τα νιάτα δυό φορές τα γηρατειά καμία» δηλώνει χαριτολογώντας και σπεύδει να προσθέσει την πίκρα του και την απογοήτευσή του για το ίδιο σκηνικό που βλέπει να επαναλαμβάνεται «Όπως φεύγαμε εμείς, φεύγουν τώρα τα εγγόνια μας, μόνο που εμείς ήμασταν αγράμματοι, ενώ τώρα φεύγουν μορφωμένα παιδιά και δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό σε ξένες χώρες».
Γυρίζει τα χρόνια πίσω και σκέφτεται τα χρόνια της ξενιτιάς που βρήκε στην αρχή καταφύγιο και μετά εργασία ως καντηλανάφτης σε μια ευαγγελική εκκλησία. «Άνοιγα, έκλεινα τον Ναό, καθάριζα, έβγαζα δίσκο, ελαφριά δουλειά κι ένιωθα τυχερός» δηλώνει αναπολώντας την καλή συνεργασία που είχε με τον ιερέα.
Παρά τις δυσκολίες που συνοδεύουν την ηλικία του αισθάνεται τυχερός που μπορεί και παίρνει μια καλή σύνταξη γήρατος από την Γερμανία, «Βλέπω τους ηλικιωμένους στην Ελλάδα, τους συνομήλικούς μου συνταξιούχους να θεωρούνται πηγή των δημοσιονομικών κακών για τη χώρα μας κι αυτό δεν είναι δίκαιο» δηλώνει ο κος Χρήστος μην κρύβοντας την απογοήτευσή του. Όσον αφορά στον γερμανικό λαό δηλώνει ότι δεν έχει παράπονο από την συμπεριφορά και την υποδοχή που του επιφύλαξε «ήταν καλοί μαζί μας κι έσπευδαν να ενισχύουν την εκκλησία τους και το έργο του ιερέα, κοντά τους είχα κι εγώ τα τυχερά μου» δηλώνει σπεύδοντας να σημειώσει «και τώρα ακόμη για την Ελλάδα με συμπάθεια μιλούν».
Φώτο:Γκράφιτι στην Κομοτηνής Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος