Κομοτηνή: Περασμένα μεγαλεία στα χωριά της Ροδόπης

«Το παρελθόν θα το θυμόμαστε χρόνια, το τώρα ξεχάσαμε και μαζί ξεχάσαμε τους εαυτούς μας τους ίδιους » δηλώνει ο κ. Σάββας κάτοικος του Νέου Σιδηροχωρίου με αφορμή τις ημέρες του Πάσχα που δεν έχουν πια το χρώμα του παρελθόντος. «Μπορεί να περνούσαμε φτωχικά, αλλά είχαμε καλή καρδιά, είχαμε αγάπη, τώρα όλα τώρα έχουν χαθεί» σημειώνει περιγράφοντας τη ζωή στο χωριό που αποτελεί πια μακρινό παρελθόν.

«Είχαμε συναναστροφές, έλεγες μια καλημέρα, ρωτούσες τον γείτονα τι κάνει και το εννοούσες, στεκόσουν και περίμενες να ακούσεις την απάντησή του, άνοιγε η καρδιά σου όταν μιλούσες με τους συγχωριανούς σου, έφευγε ένα βάρος από πάνω σου, τώρα αυτό έχει χαθεί» δηλώνει και στο ερώτημα γιατί συνέβη αυτό; Κάνει λόγο για «μόδα» και «εξέλιξη» και σημειώνει «τα χωριά βάλθηκαν να μοιάσουν στις πόλεις. »

Ένα άλλο σκηνικό που αποτελεί γενικό κανόνα στα χωριά της Ροδόπης είναι η φυγή των νέων. «Και στο χωριό μας και στα γύρω χωριά, υπάρχει μόνο γερουσία, δεν έχει μείνει κανένας νέος. Τι να το κάνω που έρχονται την εβδομάδα μια φορά; Τι να το κάνω; Ο τόπος χρειάζεται νέους.» Τώρα το Πάσχα επιστρέφουν παρατηρούμε για να τον ακούσουμε να λέει «σκοπός είναι να μαζευτούμε γύρω από ένα τραπέζι, να καθίσουμε, να συζητήσουμε, να γελάσουμε και να κλάψουμε, τώρα όλα γίνονται βιαστικά, γίνονται για να γίνονται. Γι’ αυτό και εμείς οι μεγάλοι σε ηλικία είμαστε όλοι απελπισμένοι, περιμένουμε την ώρα μας για να «τελειώσουμε»».

Νιώθουν παροπλισμένοι και μόνοι. «Λείπει η αγάπη» λένε και σπεύδουν να προσθέσουν «τώρα δεν λέγεται ούτε «καλημέρα» ούτε «καλησπέρα», μας έχουν «πνίξει» οι τηλεοράσεις και αυτά που λένε, μας «έπνιξε» και ο τρόπος ζωής. Η δικιά μας σειρά εργάστηκε σκληρά για να τα καταφέρει και να προσφέρει κάτι καλύτερο στη χώρα και στους νέους, όλα αυτά, όμως, ξεχάστηκαν» σημειώνει ζώντας κι εκείνος για τις λίγες στιγμές του Πασχαλιάτικου τραπεζιού, για την μια φορά που ανταμώνουν ξανά παιδιά κι εγγόνια μαζί τους.
Φώτο: Ο κος Σάββας από το Νέο Σιδηροχώρι Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου