«Τα τελευταία χρόνια με το ζόρι μπορούμε να καλύψουμε το κόστος της βενζίνης» δηλώνει η κα Σταυρούλα. Η ίδια εργάζεται 30 χρόνια στις λαϊκές της Ροδόπης και της Ξάνθης. «Θα τα παρατήσουμε, τίποτα δεν βγάζουμε» δηλώνει και σημειώνει «όταν δεν έχει ο αγρότης και ο υπάλληλος λεφτά, τότε πώς θα βρούμε εμείς; »
Η αγωνία των ανθρώπων της λαϊκής είναι μεγάλη. Στήνουν τους πάγκους τους νωρίς τα χαράματα, αλλά το μεσημέρι μαζεύουν και πάλι το εμπόρευμά τους. Τα κέρδη ελάχιστα «τώρα πια δεν βγάζουμε μεροκάματο, αλλά είναι και μια συνήθεια, δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω» δηλώνει σημειώνοντας «κάνουμε τρία –τέσσερα παζάρια την εβδομάδα, αλλά δυστυχώς δεν βγαίνει τίποτα.»
Τα πολλά λουκέτα στα καταστήματα ένδυσης –υπόδησης εξασφαλίζουν ποιοτικό εμπόρευμα για τους πάγκους των λαϊκών, ωστόσο, ούτε κι αυτό δεν στέκεται ικανό να έλξει το ενδιαφέρον των πελατών. «Ο κόσμος έρχεται, κοιτά, θέλει να το πάρει, αλλά συνήθως αποχωρεί χωρίς να αγοράσει κάτι κι εμείς βυθιζόμαστε στην απόγνωσή μας. Δυστυχώς είναι δύσκολα.»
Άνθρωποι έμπειροι, οι μικροπωλητές της λαϊκής. Βλέπουν νέους να έρχονται στο χώρο τους επειδή δεν έχουν να ασχοληθούν με τίποτα άλλο, αλλά και γρήγορα να τον εγκαταλείπουν. Το κόστος ενοικίασης του χώρου για να στήσουν τους πάγκους τους, η ασφάλεια του ΤΕΒΕ, η προμήθεια του νέου εμπορεύματος, τα καύσιμα για τη μεταφορά των προϊόντων από λαϊκή σε λαϊκή είναι καθημερινός βραχνάς στις ζωές των μικροπωλητών που δεν βλέπουν, όπως λένε, φως στον ορίζοντα.
Φώτο:Λαϊκή Αγορά Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος