Καστοριά: Μήνυμα με ηλιοτρόπια για τη βία κατά των γυναικών

Με μια εικαστική εγκατάσταση στον αύλειο χώρο του Δημοτικού Μεγάρου Καστοριάς με τίτλο “Ένας κήπος ανθισμένα ηλιοτρόπια το χειμώνα!” το Κέντρο Συμβουλευτικής Γυναικών του δήμου Καστοριάς, με αφορμή την 25η Νοεμβρίου – Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, στέλνοντας ένα μήνυμα ενδυνάμωσης σε όλες τις γυναίκες, τιμώντας “εκείνες που ήρθαν, που δεν ήρθαν, που το σκέφτηκαν να έρθουν και που θα έρθουν”.
Την εικαστική εγκατάσταση επιμελήθηκε ο εικαστικός Μάρκος Ντέμκας.

Το Κέντρο Συμβουλευτικής Γυναικών Καστοριάς, αναφέρει στην ανακοίνωσή του:

“Τι είναι αυτό που κάνει τα ηλιοτρόπια να ανθίζουν όσο οδεύουμε προς το χειμώνα; Πως μπορεί να ανθίσει ένα λουλούδι όταν οι συνθήκες δεν του το επιτρέπουν; Είναι δυνατόν;

Κι όμως είναι! Σε πείσμα των καιρών, κάθε ηλιοτρόπιο πάντα θα βρει τρόπο να στρέψει το βλέμμα του στον ήλιο και τις ρίζες του εκεί που υπάρχει υγρασία. Κάθε λουλούδι θα βρει τρόπο να αναπτυχθεί, ακόμα κι αν οι συνθήκες δεν το ευνοούν. Το ίδιο και κάθε ζωντανός οργανισμός, το ίδιο και οι άνθρωποι. Μπορεί οι συνθήκες να μας δυσκολεύουν αλλά αυτό που μας κινητοποιεί και μας μεγαλώνει είναι η έμφυτη τάση που έχουμε για εξέλιξη, βελτίωση και ανάπτυξη του πλήρους δυναμικού μας. Η τάση να πραγματωνόμαστε.

Αυτή η τάση, δεν καταστρέφεται ποτέ, παρά μόνο με την ολοκληρωτική καταστροφή του οργανισμού. Αυτή την τάση τη βλέπουμε κάθε μέρα στις γυναίκες που αναζητούν βοήθεια στο Κέντρο Συμβουλευτικής Γυναικών του δήμου Καστοριάς. Γυναίκες μαχήτριες αλλά δυσκολεμένες. Γυναίκες που ταλαιπωρήθηκαν και ταλαιπωρούνται αλλά δεν δίστασαν να ζητήσουν βοήθεια. Γυναίκες που πήραν τον εαυτό τους από το χέρι και απαίτησαν φροντίδα.

Αυτές τις γυναίκες θέλουμε να τιμήσουμε!
Όλες αυτές που ήρθαν και αντιστάθηκαν σε μια άνιση κοινωνία. Όλες εκείνες που επειδή γεννήθηκαν γυναίκες, χρειάστηκε να καταβάλλουν μεγαλύτερο κόπο να υπάρξουν. Τις γυναίκες μας, τις μαμάδες μας, τις φίλες μας, τις αδερφές μας, τις γειτόνισσες, τις Ελληνίδες, τις αλλοδαπές, τις προσφύγισσες, τις ρομά, τις άνεργες, τις εργαζόμενες, τις κακοποιημένες, αυτές που χρειάζεται να ζήσουν με αναπηρία ή χρόνιο νόσημα και όλες εκείνες που πρέπει να επιβιώσουν σε μια κοινωνία που τους διδάσκει πως είναι κατώτερες.”