Οι δρόμοι του μεταξιού …

Μια ιδιαίτερη συνάντηση λαμβάνει χώρα στο Σουφλί με συμμετοχές από δώδεκα χώρες στο 10ο συνέδριο BACSA  για την σηροτροφία και το μετάξι στον 21ο αιώνα.

Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Δημήτρης Σταματάκης, έφτασε στο Σουφλί για να καταγράψει το πολύ σημαντικό γεγονός.  

Με τίτλο «H Αναγέννηση της Σηροτροφικής Βιομηχανίας στον 21^ο αιώνα» 100 και πλέον σύνεδροι, επιστήμονες στο είδος τους από χώρες όπως η Βουλγαρία, Ιταλία, Ρουμανία, Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν, Ινδία ,Ουζμπεκιστάν, Κούβα Κολομβία κ.α. συμμετέχουν στο τετραήμερο συνέδριο για την εκτροφή μεταξοσκώληκα αλλά και την μεταποίηση και παραγωγή νήματος και υφάσματος από μετάξι, αναφέρει ο Γιώργος Τσιακίρης, πρόεδρος συλλόγου  φίλων μετάξης «χρυσαλίδα».

Η Ελλάδα ξαναμπαίνει στον χάρτη των χωρών παραγωγής μεταξωτών, με προοπτικές, καθώς η σηροτροφία είναι μια δυναμική καλλιέργεια. Το δημόσιο ΙΕΚ εγγυάται ότι οι νέοι που θα ακολουθήσουν το επάγγελμα θα έχουν το ανώτερο δυνατό  επίπεδο γνώσεων. Το Σουφλί είναι μια πλούσια σε ιστορία πόλη που κουβαλά την παλαιά αίγλη και την παράδοση των σουφλιώτικων μεταξωτών, τονίζει ο κ. Τσιακίρης.

Ποιος δεν θα επιθυμούσε μια μεταξωτή εσάρπα, ή ένα ολομέταξο ρούχο, αντί τα συνθετικά, ανθυγιεινά συνθετικά , που κατακλύζουν την αγορά; Τα πλεονεκτήματα του μεταξιού τα γνώριζαν πριν από περίπου 4.000 χρόνια οι Έλληνες και συχνά αναφέρονταν από συγγραφείς τα πλούσια και αραχνοΰφαντα ρούχα των γυναικών.

Ο μύθος των Νεστοριανών μοναχών, επί Ιουστινιανού, οι οποίοι ταξίδεψαν στην μακρινή Κίνα και μετέφεραν μέσα στα μπαστούνια τους κουκούλια μεταξοσκώληκα, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η παραγωγή μεταξιού στην Βασιλεύουσα, είναι απλώς μύθος.

Ξαφνικά ένας κρυμμένος θησαυρός ήρθε στο φως στο Ακρωτήρι της Θήρας, με τις ανασκαφές του Σπυρίδωνα Μαρινάτου και την αποκάλυψη των άριστα διατηρημένων τοιχογραφιών, μέσω των οποίων τα υφάσματα αποκτούν ένα νέο αφηγηματικό πλαίσιο.

Το σημαντικότερο, σε αρχαιολογικές έρευνες στην Σαντορίνη από την πρώιμη κυκλαδική περίοδο, της εποχής του Χαλκού, πριν από την έκρηξη  του ηφαιστείου, στα μέσα της 2^ης χιλιετίας π.Χ., βρέθηκαν κουκούλια με προνύμφες. Τα υφαντά με περίτεχνα σχέδια παρήχθησαν από δύο πρώιμους μεσογειακούς πολιτισμούς τους Μινωίτες της Κρήτης και τους Μυκηναίους και ήταν περιζήτητα ως εμπορικά αγαθά. Το αρχαιότερο σωζόμενο υλικό προέρχεται από το νεκροταφείο του Κεραμεικού στην Αθήνα κατά τον 5^ο π.Χ. αιώνα, ενώ η παραγωγή του «άγριου μεταξιού» καταγράφεται από τον Αριστοτέλη στην Ιστορία των Ζώων (Κεφ: 19.6).[1]

Όσον αφορά την σηροτροφία πρόκειται για μια πολύ παλιά λέξη που χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα οι Έλληνες για το Σηρικό,[2] επαρχία της βόρειας Κίνας, όπου κατοικούσαν οι Σήρες, που παρήγαγαν ακατέργαστο μετάξι, και στους οποίους η πρόσβαση γινόταν μέσω χερσαίας οδού, σε αντίθεση με το Σινα που χρησιμοποιείτο για την πρόσβαση από θαλάσσης. Από εκεί το Σινικός, κοκ.   

Όταν ο Μάρκο Πόλο ταξίδεψε στην Κίνα τον 13^ο αι. διαπίστωσε ότι Έλληνες ζούσαν από παλιά στην αυλή των κινέζων αυτοκρατόρων, όπως μαρτυρούν κείμενα της εποχής. Ως γνωστό οι Κινέζοι δεν είναι διάσημοι για τα ταξίδια τους στην δύση. Ο δρόμος του μεταξιού μάλλον κατέληγε στην Κίνα.

[1] ^{E. Panagiotakopulu, P.C. Buckland, P.M. Day, C. Doumas, A. Sarpaki,  P. Skidmo, A lepidopterous cocoon evidence for silk in the Age from Thera and Aegean Bronze Age, ANTIQUITY 71 (1997), pp. 420-29.}

[2] ^{Στράβων, Γεωγραφία, βιβλίο 15, κεφάλαιο 1}