Ο Γιάννης Αναστασάκης και η Μαρία Κεχαγιόγλου μας ξενάγησαν στη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη. Η συνάντηση έγινε στο Φεστιβάλ «Κύματα» στην Κεφαλονιά και η προσλαμβάνουσα τότε ήταν η προβολή του making of αλλά και του τραγουδιού που ερμηνεύει ο Lex.
Γιάννης Αναστασάκης
-Στο Φεστιβάλ «Κύματα» παρακολουθήσαμε αποσπάσματα από την πολυαναμενόμενη ταινία του Γιάννη Οικονομίδη «Σπασμένη Φλέβα» και πήραμε μια αίσθηση της σκηνοθετικής του τεχνικής στα γυρίσματα. Με την ιδιότητα του παρατηρητή, μου έκανε εντύπωση πως από μια έντονη σκηνή οι ηθοποιοί έβγαιναν εκτός κάδρου και ξεσπούσαν σε -νευρικά- γέλια, σα να κατακτούσαν κάποια χαλάρωση μετά την απόλυτη ένταση.
-Αυτές οι κορυφώσεις των συναισθημάτων στις ταινίες του Οικονομίδη απελευθερώνουν την -ας την πούμε- ομορφιά που μπορεί να έχει η ανθρώπινη ψυχή. [Για να έρθουν γέλια μετά] προαπαιτείται πολύ καλή προεργασία, μέρες πριν, ίσως και μήνες πριν […] από τα γυρίσματα· κάποιες φορές ακόμα και στο ίδιο το γύρισμα. Ο Γιάννης απ ότι είδες και στο making of επιμένει και προσπαθεί για περισσότερη αλήθεια, για περισσότερη καταβύθιση στα συναισθήματα από τον κάθε ηθοποιό. Και αυτό γίνεται από εμάς με μεγάλη χαρά αλλά και επιμονή, γιατί πιστεύουμε πολύ στη δουλειά του. Όταν λοιπόν υπάρχει αυτή η ένταση, δεν είναι ένταση που αισθάνεσαι ότι είναι εις βάρος σου, (δηλαδή) ότι ο σκηνοθέτης σε πιέζει γιατί θέλει κάτι άλλο να βγάλει. Όχι. Ξέρουμε ακριβώς τι έχουμε να βγάλουμε από την κάθε σκηνή. Και όταν βγαίνει η αγκαλιά που βλέπεις μετά το γέλιο που ξεσπάει από τους ηθοποιούς είναι επόμενο να συμβεί. Νομίζω ότι αυτό δεν (με) χαλάει καθόλου. Όμως στις σκηνές αυτές καθαυτές, είμαστε πολύ συγκεντρωμένοι στο τί πρέπει να κάνουμε. Ο Γιάννης δημιουργεί το (ευχάριστο) κλίμα που υπάρχει στο συνεργείο για να είμαστε συγκεντρωμένοι, ώστε εκείνος να έχει μετά αρκετές λήψεις για να διαλέξει στο μοντάζ με τον Χαλκιαδάκη.
-Αν υπήρχε ένα πραγματικό κέρδος από την προβολή, πάλι στα δικά μου μάτια, είναι ότι ένα κοινό το οποίο ήρθε με τελείως διαφορετική πρόθεση, πιθανότατα για να ακούσει το νέο τραγούδι του Λεξ, ήρθε και σε επαφή -ίσως για πρώτη φορά- με πιο ολοκληρωμένη μορφή από το έργο του Οικονομίδη. Ίσως δε αυτό κίνησε και την περιέργεια τους να πάνε να τα δουν την ταινία καθώς, συμπληρώνω με αυτό που είπες εσύ εχθές, ότι ο ελληνικός κινηματογράφος αυτή τη στιγμή έχει βγάλει αρκετά ταλέντα, και έχει αρκετές διαφορετικές φωνές που αξίζουν.
-Καταρχήν πιστεύω ότι ένα μεγάλο μέρος του κοινού που ήρθε, αγαπάει τις ταινίες του Οικονομίδη, οπότε περιμένει με προσμονή, με απαντοχή την καινούργια ταινία. Χάρηκα πολύ δε και για το τραγούδι του Λεξ. Φυσικά κάποιοι μπορεί να ήρθαν ιδιαίτερα για αυτό, αλλά νομίζω ότι είδαν και με πολύ ενδιαφέρον όλο το making of και το μικρό τρέιλερ. Το καταλάβαμε και από την κουβέντα μετά και από το γέλιο που συνοδευόταν από πράγματα που λέγαμε και από τη συμμετοχή τους. Ο ελληνικός κινηματογράφος πηγαίνει καλά. Χρειάζεται βέβαια χρηματοδότηση, χρειάζεται όραμα από τους φορείς που τον διευθύνουν στην Ελλάδα, από φορείς που βοηθάνε τους σκηνοθέτες να κάνουν δουλειές και πιστεύω ότι ο κόσμος είναι εκεί. Ο Οικονομίδης έχει καταφέρει να δημουργήσει ένα κοινό δικό του που τον αγαπάει και νομίζω ότι σιγά σιγά φτιάχνουν κι άλλοι σκηνοθέτες το δικό τους κοινό. Χάρηκα πάρα πολύ για τον Χρήστο Δήμα που έγινε ένα αφιέρωμα στο φεστιβάλ εδώ για το έργο του. Τον αγαπώ τον Χρήστο. Είδα ξανά τα πρώτα του βήματα και βλέπω πόσα άτομα ικανά υπάρχουν στο κινηματογράφο.
-Το φεστιβάλ τίμησε και τη μνήμη της Ιουλίας Σταυρίδου.
-Τη χάσαμε πριν από 5 χρόνια, στις 2 Σεπτεμβρίου. Ήταν εξαιρετικά αγαπητός άνθρωπος σε όλους μας που είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μαζί της και ήταν πάρα πολύ καλή στη δουλειά της. Με τη δουλειά της έχει κερδίσει βραβεία αλλά το συγκινητικό ήταν η αγάπη του κοινού για τη δουλειά της, για τα κοστούμια και τα σκηνικά που έφτιαξε, από ταινίες του Αγγελόπουλου, του Βούλγαρη μέχρι και όλης αυτής της νέας γενιάς του Δήμα που είπαμε πριν, δηλαδη της Αντωνίου, του Γιάννη Οικονομίδη κ.λπ.. Κοίταξε, χωρίς να πιστεύω ότι είμαστε φίλοι όλοι αυτοί μεταξύ μας, εχουν αναπτυχθεί κάποιες σχέσεις πολύ δυνατές. Η δική μου σχέση με την Ιουλία είχε γερές βάσεις, γιατί με την ιδιότητα του σκηνοθέτη θεάτρου δουλέψαμε σε θεατρικές παραστάσεις, και έτσι η σχεση έγινε πολύ στενή, (και αυτό το κάνει πιο δύσκολο) […] γιατί ήταν ένας άνθρωπος δικός μας που τον χάσαμε. Όμως γενικά η κινηματογραφική οικογένεια, μιλώντας με όρους που είναι πιο κατανοητοί στον κόσμο, ανοίγει την αγκαλιά της και κάθε φορά βρίσκεσαι με ανθρώπους που αισθάνεσαι ότι μιλάνε περίπου την ίδια γλώσσα… κι ας μην είναι ακριβώς η ίδια. [..] Είναι οι στόχοι μας κοινοί και θέλουμε πολύ να έρθει σε επαφή η δουλειά μας με τον κόσμο. Και όταν αυτό γίνεται, παίρνουμε μεγάλη χαρά όλοι μας.
-Να πάμε μεταφορικά σε ένα άλλο κουστούμι που φόρεσες για να μεταμορφώθεις στο νέο σου ρόλο; Θέλεις να μας μιλήσεις για τον χαρακτήρα σου στη «Σπασμένη Φλέβα»;
-Είναι όντως σκοτεινός ο τοκογλύφος Παντελής. Η δουλειά εδώ, στο «κοστούμι» ήταν πολύ ιδιαίτερη. Εμφανίζεται συνήθως με απλά ρούχα -με ένα μπουφανάκι- για να δείξει ότι είναι πολύ κοντά στο θύμα του. Και ο Βασίλης Μπισμπίκης είναι ένα από τα θύματά του. Όταν έρχεται όμως η κρίσιμη στιγμή να υπογράφουν κάποια συμβόλαια, βάζει το «κοστούμι» του, έχει τον οδηγό του πού τον πηγαίνει… και τα άλλα θα τα μάθετε σύντομα. Ο Οικονομίδης έχει σκεφτεί αυτόν τον χαρακτήρα πολύ καιρό πριν μαζί με τον Μουρίκη που έγραψαν το σενάριο. Μας εξηγουν από την πρόβα για αυτά τα «κουστούμια» που θα φορέσουμε. […] Ο Παντελής είναι πολύ σκοτεινός γιατί κοιτάει μόνο το συμφέρον του και μόνο το χρήμα. Είναι φοβερό αυτό το πράγμα. Είναι αρπακτικό. Ακούγονται πολλές φοβερές φράσεις γι αυτόν μέσα στην ταινία από άλλα πρόσωπα και προετοιμάζουν την είσοδό του στο πανί. Αλλά από την άλλη πραγματικά είναι άνθρωπος ο οποίος θα με τρόμαζε και εμένα να έρθω σε επαφή μαζί του. Τον πλησίασα· δεν μπορώ να πω με αγάπη, αλλά τον πλησίασα με ενδιαφέρον για να δω που βρίσκεται αυτός ο άνθρωπος, τι σκέφτεται, πώς σκέφτεται και πώς χειρίζεται τα πράγματα. Έχουμε δύο πολύ ωραίες σκηνές στην ταινία με τον Μπισμπίκης, που νομίζω ότι φωτίζουμε λίγο αυτό το πρόσωπο. […] Έλεγα χθες ότι στην προηγούμενη ταινία του Γιάννη, στο «Μικρό Ψάρι» μου έλεγε: «Ήσουν στην προηγούμενη ταινία (άρα) είσαι ο άρχων του σκότους». Μου έλεγε τώρα ότι τώρα είναι ακόμη πιο βαθύ το σκοτάδι του. Έχουμε μπει μέσα στην κόλαση πλέον και είμαι ένα κομμάτι της και εγώ.
Μαρία Κεχαγιόγλου
Η Μαρία Κεχαγιόγλου είναι επί πολλά χρόνια συνεργάτης του Γιάννη Οικονομίδη. Έχοντας δημιουργήσει στενούς δεσμούς εμπιστοσύνης ανακάλεσε τη σημασία των ομάδων: «Η χαρά είναι όταν βρίσκεσαι με κάποιον και με την ομάδα του και να (εν)αρμονίζεσαι μαζί του. Όταν πιστεύεις σε έναν σκηνοθέτη τον εκτιμάς. Εγώ τον Γιάννη τον εκτιμώ πάρα πολύ. Τον θαυμάζω για την επιμονή του, για την συνέπεια του. […] Τα ζητούμενα του είναι πολύ ισχυρά και […] είναι ανυποχώρητος σε κάποια πράγματα. Είναι πολύ διεκδικητικός. Οπότε άμα πιστεύεις σε έναν άνθρωπο και σε καλεί, είναι μεγάλη χαρά».
Στο making of υπήρχε μια έντονη σκηνή που η ηρωίδα που υποδύεται, έξαλλη παραλαμβάνει μια ανθοδεσμη και τη διαλύει με οργή: «Αυτή η ανθοδέσμη (σ.σ. στην ταινία) δεν είναι ένα δώρο που έρχεται από κάποιο πρόσωπο που συμπαθώ, που αγαπώ. Θα το δείτε στην ταινία και θα καταλάβετε γιατί υπάρχει αυτή η επίθεση».
Στο πλάνο που ακολούθησε μετά την κλακέτα, έδειχνε εξουθενωμένη: «Σε σχέση με αυτό που με ρώτησες, για την κούραση· […] στη συγκεκριμένη μέρα είχα να κάνω μια πολύ δύσκολη σκηνή η οποία έγινε και πήγε καλά αλλά ήταν εξαντλητική, οπότε δεν είμαι […] μετά από κάθε γύρισμα έτσι. […] Ναι, είχα βγει λίγο νοκ άουτ. Αυτή είναι μια σκηνή περίπου στη μέση της ταινίας. […] Ο Γιάννης την αποκαλεί μήτρα. Είναι σκηνή που από εκεί προκύπτει το δεύτερο μέρος που είναι χωρίς φρένα, ας πούμε. Και είναι η σκηνή αυτή που προκαλεί τις κινήσεις που κάνει ο πρωταγωνιστής μετά».
Η κουβέντα μας ολοκληρώθηκε σε κυκλική δομή, με την ομάδα πάλι στο επίκεντρο: «Όλη η ομάδα που δουλέψαμε τα παιδιά του συνεργείου ήταν φοβερή ομάδα. Δεν έχω λόγια να (το) περιγράψω. Χτες που τους είδα μετά από μας είδα μετά από ένα χρόνο και (βάλε), συγκινήθηκα, χάρηκα γιατί ήταν ένας κι ένας. Ήταν καταπληκτικά άτομα, φοβεροί στη δουλειά τους, συγκεντρωμένοι, αγαπησιάρικες, γλυκύτατοι όλοι με ένα χαμόγελο. Ήταν φοβερή εμπειρία. Και οι πρόβες και το γύρισμα».
Η ταινία «Σπασμένη Φλέβα» κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους από σήμερα, από την Tanweer.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος
