«Ο σκύλος με το λουλούδι στο στόμα»: Γράφει ο Νικόλας Περδικάρης

ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Όταν ξεκίνησα να γράφω τον Σκύλο με το Λουλούδι στο Στόμα είχα έναν στόχο ξεκάθαρο: ήθελα να μιλήσω για όλα εκείνα τα ανθρώπινα βιώματα, τις εμπειρίες που με αφορούν -με τρόπο έμμεσο ή άμεσο- συνθέτοντας εικόνες από τη ζωή, τη δική μου ή των άλλων. Θα είμαι ειλικρινής: περισσότερο μίλησα για πράγματα δικά μου. Πρώτα επειδή «καιγόμουν» να τα βγάλω από μέσα μου και έπειτα επειδή θεώρησα πως η αλήθεια μου θα ήταν το κύριο συστατικό για ένα καλό βιβλίο.

Αλλά εκτός από τη λογοτεχνία αγαπώ και τη ζωγραφική. Μια μέρα λοιπόν, παρατηρώντας τις αυτοπροσωπογραφίες της Frida Kahlo τη ζήλεψα, επειδή είχε το θάρρος να κάνει τέχνη ζωγραφίζοντας τον εαυτό της. Όμως με ένα τρόπο μαγικό, το «εγώ» της δεν είναι διόλου αυτοαναφορικό. Αντίθετα, γίνεται η αφορμή για να απελευθερωθεί το «εμείς». Αυτή η διαπίστωση ήταν που με βοήθησε να απελευθερωθώ κι εγώ στο δικό μου πεδίο έκφρασης. Σε καμιά περίπτωση δεν κατέθεσα την αυτοβιογραφία μου. Θα ήταν βαρετό και πολύ αλαζονικό να είναι αυτή η πρώτη, επίσημη, επαφή μου με τον κόσμο της συγγραφής. Γι’ αυτό, στα εννέα διηγήματα, θα βρει κανείς ένα σωρό πράγματα, επινοημένα, καλυμμένα, αλλά όχι «κουκουλωμένα».

Για να πω την απόλυτη αλήθεια, η γραφή σε πρώτο πρόσωπο (στις περισσότερες από τις ιστορίες) ήρθε σαν επιταγή από «πάνω». Το χέρι μου και η γλώσσα μου δεν προχωρούσαν αλλιώς. Όφειλα να πονάω, να χαίρομαι και να ελπίζω μαζί με τους ήρωές μου σαν να ήμουν στη θέση τους. Γιατί μόνο τότε αυτοί μου φανέρωναν τις πραγματικές τους προθέσεις, τα κίνητρά τους, τις επιθυμίες τους. Κανείς τους όμως δεν θα είχε ξεμυτίσει απ’ τη «φωλιά» του αν δεν υπήρχαν τα ζώα: οι σκύλοι και οι γάτες, που ζέσταιναν την ατμόσφαιρα με τις γούνες και τις αναπνοές τους. Έτσι προέκυψε η καταγραφή της σχέσης ανθρώπων – ζώων. Μόνο για χάρη της ασφάλειας που οφείλει να νιώθει ο συγγραφέας μπροστά στο χαρτί. Ασφάλεια και οικειότητα. Αυτό μου προσέφεραν τα τετράποδα, για να μη φοβάμαι, να μη διστάζω να μιλήσω για πράγματα σκληρά. Έπειτα δεν ήταν μόνο το περιεχόμενο αλλά και ο τρόπος.

Όλα τα κείμενα λειτουργούν σαν ένα «παιχνίδι» – μια προτροπή εκφοράς λόγου συνειδητού και ασυνείδητου. Σ’ αυτό με βοήθησε η αγαπημένη μου, η Μαργαρίτα Καραπάνου. Δεν τη γνώρισα ποτέ, παρά μόνο μέσα από τα βιβλία της. Όμως την ευχαριστώ πάντα, επειδή μου έδειξε έναν δρόμο δύσβατο, που πρώτα τον περπάτησε εκείνη. Χωρίς ακριβώς να το έχει σκοπό, θυσιάστηκε σε μεγάλο βαθμό για όλους εμάς, τους νέους συγγραφείς, που προσπαθούμε να κοιτάμε κατάματα ακόμα και τις πιο άγριες μορφές της ανθρώπινης ψυχής.

Και αν με ρωτήσεις «γιατί να διαβάσει κανείς το βιβλίο του “Σκύλου”, που μέσα στην τρυφερή του καρδιά κρύβει ένα σωρό αγκάθια;», θα σου απαντήσω «ακριβώς γι’ αυτό»: γιατί χρειάζεται να δεις το αγκάθι, να το αφαιρέσεις. Και ύστερα θα έρθει ένας σκύλος (με το λουλούδι στο στόμα) για να γλείψει τις πληγές σου. Και μια γάτα θα χουρχουρίσει επάνω στο κεφάλι σου…

Νικόλας Περδικάρης

Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ είναι δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979 και σπούδασε στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, στο ίδιο τμήμα, στον τομέα της Πολιτικής Επικοινωνίας και των Νέων Τεχνολογιών. Μέρος της μελέτης του σχετιζόταν με την έρευνα γύρω από τη χρήση των διαδραστικών-ψηφιακών αφηγήσεων στην εκπαίδευση. Είναι επίσης δημοτικός σύμβουλος, υπεύθυνος για θέματα πολιτισμού, στον δήμο Βριλησσίων.
Ο σκύλος με το λουλούδι στο στόμα είναι το πρώτο βιβλίο του και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Το Ροδακιό (σελ.: 80, τιμή: 10 €). Το Αθηνόραμα συμπεριέλαβε τα διηγήματα στα best-of βιβλία του 2014. Η φωτογραφία στο εξώφυλλο είναι του Αλέξανδρου Χριστοδούλου και η ζωγραφική του Νικόλα Περδικάρη.
Στα υπό έκδοση γραπτά του συμπεριλαμβάνεται η παιδική νουβέλα: Ο νάνος Λουθ, η φάλαινα και το φεγγάρι.
Η σελίδα του βιβλίου στο facebook είναι: www.facebook.com/skyloslouloudi