«Η θάλασσα δεν είναι μπλε»: γράφει η Πέλα Σουλτάτου

ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Η διαδρομή προς την ενηλικίωση είναι μια φαντασμαγορία. Είναι ένας ολάνθιστος δρόμος σπαρμένος με θαύματα και τραύματα. Το θαύμα γίνεται θραύσμα όταν το ξανασυναντάς και το τραύμα έναυσμα όταν το αναμοχλεύεις.

Μεγαλώνω δε θα πει μόνο μετρώ αλλά κι αναμετριέμαι.

Θα πει αρδεύομαι από τη συλλογική μνήμη και το προσωπικό βίωμα ώστε να συνταιριάζω ελεύθερα στο ίδιο υφαντό –επιτέλους χρυσοχέρα και χειραφετημένη– τον Όμηρο και τον σπιτικό μου Αριστοφάνη, τον Μποτέρο, τον Κλιμτ και τον Σαγκάλ, τη Τζέσικα Ράμπιτ και τους Δροσουλίτες, τη Μις Κλάρινσον και τον ανάποδα-που-περπατούσε.

Το πρώτο ποίημα, το πρώτο αίμα του αγοροκόριτσου, το πρώτο φιλί, το πρώτο ραβασάκι, το πρώτο ταξίδι, η πρώτη φορά μπροστά στο τελάρο όπου κάποτε ακούμπησε το χέρι του δημιουργού.

Κι ύστερα, ο δάσκαλος ίνδαλμα καταβαραθρώνεται, ο παπάς απεκδύεται το ράσο και χορεύει ζεϊμπέκικο, ο κουνιστός φέρνεται πιο γενναία από τους άντρακλες, η Ρωφίλη που αρνείται τον θάνατο, ο απόστρατος εξαφανίζεται σε μια ονειροδίνη, ο βαρυποινίτης σκαρώνει στο πόδι την πιο ποιητική φράση του κόσμου, ο ερωτευμένος γαιοκτήμονας κάνει καντάδα στην καλή του γιατί κάπως πρέπει κι εσύ να γεννηθείς για να γράψεις για όλα αυτά…

Η στιγμή που κρατάς στην παλάμη σου μια χούφτα πέλαγο κι εκείνο παίρνει το χρώμα του δέρματός σου, γιατί το νερό είναι διάφανο, η θάλασσα δεν είναι παρά η αντανάκλαση του ουρανού. Μα κι ο ουρανός είναι γαλάζιος μονάχα στα δικά σου μάτια, τα ανθρώπινα, επειδή ο αμφιβληστροειδής, επειδή οι κατάλληλοι υποδοχείς φωτός, επειδή τα κωνία και τα ραβδία της όρασης.

Εκείνη τη στιγμή που κρατάς στην παλάμη σου μια χούφτα πέλαγο κι εκείνο δεν είναι παρά μια χούφτα αρμυρό νερό, εκείνη τη στιγμή συμβαίνει μια έκρηξη, κανένας ποτέ δεν θα την ακούσει, κανένας ποτέ δε θα τη δει, όπως το μπινγκ μπανγκ της ίδιας σου της ύπαρξης, κάθε έκρηξη είναι γενέθλιος τόπος.

Κι όταν πια σκοτάδι, κι όταν πια τέλος οι εκρήξεις και το φως και οι τόποι και οι γενέτειρες, ακολουθεί η μνήμη των άλλων και τούτος ο δρόμος δεν έχει τελειωμό.

Πέλα Σουλτάτου

Η συλλογή διηγημάτων της Πέλας Σουλτάτου με τον τίτλο Η θάλασσα δεν είναι μπλε και άλλες αποκαλύψεις κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη (σελ.: 200, τιμή: €15,00).

Η Πέλα Σουλτάτου γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και ζει στην Αθήνα. Έχει κάνει σπουδές στην Κοινωνιολογία και τη Δημόσια Υγεία και απέκτησε τον διδακτορικό της τίτλο στις Επιστήμες της Αγωγής από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Διδάσκει σε σε Α.Ε.Ι. και εργάζεται στη Δημόσια Διοίκηση.
Έχει εκδώσει τα αφηγήματα μικρού μήκους με τίτλο Τα φώτα στο βάθος (Απόπειρα 2013) με το ψευδώνυμο Niemands Rose, τo μυθιστόρημα Ανκόρ (Καστανιώτης 2015) και τη νουβέλα Ανάποδες στροφές (Καστανιώτης 2019).
Έχει συμμετάσχει στους συλλογικούς τόμους Ανθολόγιον-Ιστολόγιον και Θεατρικό Αναλόγιο Από Κοινού (Όστρια, 2018). Το πρώτο της βιβλίο δραματοποιήθηκε και παρουσιάστηκε στο «Από Μηχανής Θέατρο». Mε το έργο Άλογα διακρίθηκε στο 1ο Φεστιβάλ Θεατρικού Αναλογίου στο «Από Κοινού Θέατρο». To μονόπρακτο Μέρες της Αγίας Βαλπουργίας επιλέχτηκε από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για το Φεστιβάλ «Η δυναμική του ελληνικού λόγου στο θέατρο» (2019).
Διατηρεί το blog «Του κανενός το ρόδο». Έχει δημοσιεύσει πεζά και άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης.