ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα
Η μοίρα παίζει συχνά άσχημα παιχνίδια στις ζωές των ανθρώπων.
Τα πάθη του κόσμου αμέτρητα μπορούν να γεμίσουν απίστευτους τόμους βιβλίων αλλά και να επιδράσουν στις ζωές τους.
Ο δικός μου ήρωας, σημαδεμένος από ένα τραγικό γεγονός, βιώνει την επίδρασή του όχι μόνο στη δική του ζωή αλλά και στις ζωές των απογόνων του.
Μια λέξη επαναλαμβανόμενη «Φωτιά. Φωτιά. Φωτιά!» θα σιγοκαίει πάντα μέσα του καψαλίζοντας τις προσπάθειές του να αποδεσμευθεί από το βιωμένο χθες του και να περάσει στο άδηλο αύριο του. Και άθελά του σε μια τέτοια περιδίνηση θα παρασύρει και τους αγαπημένους δικούς του.
Συμβαίνει κάποτε οι απουσίες κάποιων ανθρώπων καίτοι τελεσίδικες να λειτουργούν ως παρουσίες και να καθορίζουν τα συναισθήματα και τις πράξεις τους. Και η αντιπαράθεση στον έρωτα μ’ εκείνον που έχει τελεσίδικα αποχωρήσει και εκείνον που έχει πάρει τη θέση του είναι η αδιέξοδη έκφραση της ερωτικής ζήλιας.
Η ιστορία που θέλησα να αφηγηθώ έχει ως αρχή της το τέλος της δεκαετίας του 30 και ξεκίνησε με μια πυρκαγιά στο νησί της Λήμνου.
Πολλά τα θύματα και το γεγονός για την εποχή του –μια εποχή όχι και τόσο συνηθισμένη σε μαζικές καταστροφές όπως είναι πλέον η δική μας− έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα.
Χρόνια αργότερα, βρέθηκα να ζω πολύ κοντά με πρόσωπα που είχαν άμεσα ή έμμεσα βιώσει εκείνη την τραγωδία. Το καθένα από αυτά με τον δικό του τρόπο.
Ζώντας δίπλα τους για τόσα χρόνια, κάποια στιγμή αισθάνθηκα κι εγώ ως να ήμουνα ένα από εκείνα τα πρόσωπα που η πυρκαγιά της Λήμνου σημάδεψε τη ζωή του.
Μα δεν είχα ποτέ σκεφτεί να σταθώ απέναντι σε όλο αυτό με την ιδιότητα της συγγραφέα.
Ως τη μέρα που διάβασα σε κάποιο έντυπο τον τρόπο που ένας άλλος συγγραφέας −με τη μορφή διηγήματος− περιέγραφε την τραγωδία.
Ήταν ένας τρόπος βέβηλος − το δράμα τόσων οικογενειών εκείνος το περιέγραφε με μια σαρκαστική διάθεση κριτικής της τάχα μου υψηλής κοινωνίας.
Και τότε πλέον αποφάσισα να γράψω κι εγώ το ίδιο θέμα − με τη μορφή που του άξιζε. Ως μυθιστόρημα.
Αλλά ένα μυθιστόρημα μπορεί να αυθαιρετεί, όχι ως προς την ουσία των γεγονότων, αλλά, ως προς τα πρόσωπα που ο συγγραφέας του τα κάνει ήρωές του.
Έτσι, λοιπόν, το έργο μου στηρίχτηκε σε ένα αληθινό γεγονός (που για λόγους δομής αναγκάστηκα να το μεταθέσω κατά ένα χρόνο). Χρησιμοποίησα και κάποια ντοκουμέντα από το οικογενειακό αρχείο της οικογένειας του συντρόφου μου.
Αλλά από εκεί και πέρα λησμόνησα ανθρώπους με τους οποίους έζησα και αφέθηκα στην παντοδυναμία μου ως συγγραφέα. Δημιούργησα τα δικά μου πρόσωπα.
Φυσικά, δεν θα μπορούσα να παρακάμψω τα μεγάλα πολιτικά και ιστορικά γεγονότα αφού άλλαξαν τη μοίρα του λαού και την πορεία της χώρας. Ωστόσο, στο μυθιστόρημά μου θέλησα να περιγράψω το πώς αυτά διαμόρφωσαν την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων.
Τελικά αυτό που νομίζω χαρακτηρίζει αυτήν την τελευταία μου συγγραφική δουλειά είναι το πώς το παρελθόν μπορεί να επεμβαίνει καθοριστικά στο μέλλον, όταν αφήσουμε εκείνους που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν φύγει να στέκονται απέναντί μας και έτσι εμείς, οι εναπομείναντες, αντί να τους ζητήσουμε να μας συντροφεύσουν, τους περιορίζουμε στη λήθη επειδή τους φοβόμαστε.
Δεν θέλω να κρύψω πως συχνά, κατά τη διάρκεια της συγγραφής, έφερνα στο νου μου τη Ρεβέκκα της Δάφνης Ντι Μωριέ, όχι βέβαια για να συγκρίνω το έργο μου με το δικό της, αλλά για να πάρω δύναμη από την πρωτοπόρα και αξεπέραστη δική της στάση πάνω στην καταπιεστική σχέση που μπορεί να συνδέει έναν ζωντανό με έναν νεκρό.
Άννα Κοντολέων
Το μυθιστόρημα της Κώστιας Κοντολέων με τίτλο Άννα, το όνομά της κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος (σελ.: 336, τιμή: €15,50).
Η Κώστια Κοντολέων γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι συγγραφέας και µεταφράστρια. Έχει γράψει τα µυθιστορήµατα: Τα χρόνια του δράκου (Πατάκης, 1998), Το χάρτινο σπέρµα (Πατάκης, 1999), Το κίτρινο φουστάνι (Πατάκης, 2000), Φεύγω (Ψυχογιός, 2011), Μέσα από τις ζωές των άλλων (Ψυχογιός, 2016) και τη συλλογή διηγημάτων Σιγανά, σιγανά πατώ τη γη (Έναστρον, 2013).
Έχει µεταφράσει περισσότερα από εκατό βιβλία, µεταξύ των οποίων έργα των Τζόις Κάρολ Όουτς, Φίλιπ Πούλµαν, Τόµας Σάβατζ, Ρόαλντ Νταλ, Μάρκους Ζούσακ, Ρόµπερτ Κόρµιερ, Πενέλοπε Φιτζέραλντ, Ρ. Κ. Νάραγιαν, Μάγιας Αγγέλου, Μέλβιν Μπέρτζες κ.ά.
Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης (1992), το Βραβείο Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας (2003), με βραβεία από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και με διπλή αναγραφή της στον Τιμητικό Πίνακα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ).
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος