Η Καρολίνα Μέρμηγκα γράφει στις “Βιβλιοπαρουσιάσεις”

ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Πριν από 4 χρόνια έτρωγα σε ένα ταβερνάκι με μια παρέα, και μια γυναίκα που δεν ήξερα καλά άρχισε να μιλάει για το πρόβλημα που αντιμετώπιζε μια φίλη της: προσπαθούσε να πάρει δικαστική έγκριση για να «ζωντανέψει» το κατεψυγμένο έμβρυο της νεκρής κόρης της. «Τι;» ρώτησα με το πιρούνι στον αέρα.

«Η κόρη της αρρώστησε και προτού αρχίσει να υποβάλλεται σε διάφορες χημειοθεραπείες κ.λπ. είχαν, μαζί με το άντρα της, καταψύξει ένα γονιμοποιημένο ωράριό της ούτως ώστε, σε περίπτωση θεραπείας της, να μπορούν ν’ αποκτήσουν παιδί. Όμως πέθανε, και ο σύζυγος δεν δεχόταν να φέρει στον κόσμο το παιδί. Αντίθετα η μητέρα της (η φίλη μου) το θέλει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο: είναι το τελευταίο, το μόνο, το πιο σπουδαίο κομμάτι της κόρης της, ό,τι πιο δικό της απομένει από αυτήν. Το εγγόνι της.»

Εγώ έμεινα με το πιρούνι στον αέρα.

Πριν από τέσσερα χρόνια η ιστορία αυτή μου ακουγόταν τόσο εξωφρενική ώστε άγγιζε τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Άρχισα να ψάχνω, να διαβάζω, να κυνηγάω νέα στις εφημερίδες για να καταλάβω πώς μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβαίνει. Και πράγματι έμαθα και κατάλαβα πολλά, αρκετά ώστε να γράψω ένα μυθιστόρημα. Σήμερα, δυο χρόνια μετά την έκδοσή του, η αρχική εκείνη ιστορία που τόσο με είχε εντυπωσιάσει μου φαίνεται πια τελείως συνηθισμένη –κι όχι μόνο: ξεπερασμένη από την πραγματικότητα, την πραγματικότητα που ζούμε όλοι μας καθημερινά. Οι εξωσωματικές, τα κατεψυγμένα έμβρυα, οι παρένθετες μητέρες, η βιοηθική που πραγματεύεται την αρχή, το τέλος αλλά και τα ενδιάμεσα «ιδιοκτησιακά δικαιώματα» της ζωής, είναι συνηθισμένες λέξεις. Η επιστήμη έχει κάνει (και θα κάνει) τόσα πολλά άλματα στον τομέα αυτό που κανένας δεν την προλαβαίνει – κυρίως δεν την προλαβαίνει η νομοθεσία, που όμως καλείται να δώσει λύσεις σ’ αυτά τα τρομερά επώδυνα θέματα.

Μήπως είναι λοιπόν ξεπερασμένο και το βιβλίο που βασίζεται σ’ όλα αυτά; Έγραψα ένα μυθιστόρημα που, όπως συμβαίνει πάντα, ξεκίνησε από κάπου αλλά μετά προχώρησε μόνο του και πήγε όπου ήθελε εκείνο. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Όποιος έρχεται αντιμέτωπος με τέτοια θέματα, αμέσως σκοντάφτει στις πιο βαθιές και θεμελιώδεις ανθρώπινες ανάγκες, επιθυμίες και φοβίες. Πίσω από την ιστορία κάθε είδους «Συγγένειας» κυλάει, σαν ποτάμι βαθύ που ξεπηδά από αρχέγονη πηγή, η πεμπτουσία της ανθρώπινης φύσης. Σημασία δεν έχουν οι μέθοδοι με τις οποίες δημιουργούμε τις, επιλεκτικές ή αναπόφευκτες, συγγένειες της ζωής μας: τις γονεϊκές αλλά και του γάμου, της φιλίας, του έρωτα, ακόμα (κυρίως) και τη συγγένεια με τον ίδιο μας τον εαυτό. Σημασία έχουν οι τρόποι με τους οποίους τις αποδεχόμαστε ή όχι, οι τρόποι με τους οποίους βλέπουμε και ομολογούμε, ή όχι, ότι μας σημαδεύουν και μας καθορίζουν και μας μεταμορφώνουν. Δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη ιστορία χωρίς αυτές τις συγγένειες γιατί όλοι είμαστε παιδιά κάποιων, αγαπημένοι ή απατημένοι από κάποιους, εχθροί ή εραστές ή αντίπαλοι ή συνωμότες με κάποιους.

Τέσσερα χρόνια μετά, μου φαίνεται ότι η ιστορία του μυθιστορήματος δεν θα πάψει ποτέ να είναι επίκαιρη γιατί είναι η ιστορία της ανθρώπινης φύσης, έτσι όπως ψάχνεται και επανεφευρίσκεται, προσπαθώντας να βρει νέους τρόπους και λέξεις και πλαίσια για να γεννήσει και να προστατεύσει αυτό που της ήταν, και θα της είναι πάντα, το πιο πολύτιμο.

Καρολίνα Μέρμηγκα

Η Καρολίνα Μέρμηγκα γράφει στις “Βιβλιοπαρουσιάσεις”
[…] «Σε ποιον έμοιασα τελικά;» ρωτάω τον πατέρα μου. «Στη μαμά σίγουρα όχι, αλλά ούτε και σ’ εσένα νομίζω».
«Οχ πια όλες αυτές οι ιστορίες με τις ομοιότητες…»
«Καθώς μεγαλώνει κανείς αποκτούν σημασία. Οι άνθρωποι θέλουν
να βρουν ποιοι είναι, γι’ αυτό. Την ταυτότητά τους».
«Γιατί όλοι έχουν υπερβολικά πολύ ελεύθερο χρόνο, γι’ αυτό.
Αν δούλευαν δεν θα είχαν καιρό γι’ αυτές τις ανοησίες».
«Όλοι δουλεύουμε, μπαμπά. Απλώς υπάρχουν στιγμές που έχουμε
ανάγκη να πιαστούμε από κάτι σίγουρο. Και τίποτα δεν είναι πιο σίγουρο
από τη φύση. Τη φύση μας».
Τα μάτια του με κοιτάνε κάτω από τα παχιά άσπρα του φρύδια.«Κάνεις τεράστιο λάθος. Τίποτα δεν είναι πιο απατηλό από τη φύση μας. Καλύτερα να πιαστείς από κάπου αλλού. Γιατί δεν γίνεσαι θρήσκα;»

Το μυθιστόρημα Συγγενής της Καρολίνας Μέρμηγκα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μελάνι (σελ.: 216, τιμή: 14,00 €).

Πίνακας εξωφύλλου: Georges Seurat, Seated Woman with a Parasol (study for La Grande Jatte). 1884-84.

Συνέντευξη της συγγραφέα στο Πρώτο Πρόγραμμα μπορείτε να ακούσετε εδώ.

Η ΚΑΡΟΛΙΝΑ ΜΕΡΜΗΓΚΑ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε Νομικά και εργάστηκε ως δικηγόρος και δημοσιογράφος. Έχει εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων (Ερωτευμένες, Εστία, 2005 και Σήμερα δεν θα πεθάνω, Μελάνι, 2010) και έχει μεταφράσει Το “Επαχθές” Χρέος της Ελλάδας του Ι. Μανωλόπουλου, Μελάνι 2011.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος