«Περάσαμε 12 χρόνια στο σχολείο, 15 αν υπολογίσεις και την προσχολική αγωγή και για πολλούς από εμάς η εμπειρία αυτή δεν ήταν ευχάριστη. Οι γονείς μας δεν γνώριζαν πώς να μας βοηθήσουν και αυτό πραγματικά τους πλήγωνε. Να μας βλέπουν να απογοητευόμαστε ή να υπερπροσπαθούμε, να νιώθουμε ότι αποτυγχάνουμε. Πολλές φορές το έλυναν με φωνές, άλλες με τιμωρίες, με υπερβολικό διάβασμα, φροντιστήρια και υπερβολικές απαιτήσεις. Άλλες με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο. Καμία πίεση ή κίνητρο. Τους έλεγαν να μας αφήσουν στην πόρτα του σχολείου και να φύγουν. Κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να κλαίμε. Ο στόχος του Back To School ήταν, είναι και θα είναι να θέτει τις βάσεις για να μην περάσουν αυτά τα 15 χρόνια και οι γονείς μετανιώσουν το πώς χειρίστηκαν καταστάσεις. Για να μην μεγαλώσουν παιδιά με αβεβαιότητα για το μέλλον τους, πιστεύοντας ότι είναι μια αποτυχία. Και όλα ξεκινούν από την προσχολική αγωγή και το δημοτικό».
Αυτά μας είπε η Μαρίνα Αρπλιά, δημιουργός του Project Parenting και εμπνεύστρια του Back To School, μιας δράσης που για φέτος είχε στόχο να καταρρίψει τις προσδοκίες που έχουν οι γονείς από τα παιδιά και τους εαυτούς τους και να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και το σχολείο.
Πάμε όμως να γνωρίσουμε τη γυναίκα πίσω από την 1η Εκπαιδευτική Πλατφόρμα για Γονείς και τη δράση Back To School 2022.
Μαρίνα, πες μας λίγα λόγια για εσένα και το Project Parenting.
Αρχικά, θέλω να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ που αγκαλιάσατε τη δράση μας και που δείχνετε τόσο ειλικρινές ενδιαφέρον για τους γονείς, ώστε να μας δίνετε αυτόν τον χώρο να μιλήσουμε για το Back To School και το Project Parenting.
Πολλοί από εμάς ζούμε τη ζωή μας, ακολουθώντας τους κανόνες του παρελθόντος. Κι ενώ νιώθουμε ότι πια δεν μας ταιριάζουν, δεν γνωρίζουμε τι μπορούμε να κάνουμε για να ξεκινήσουμε να ζούμε διαφορετικά. Δεν γνωρίζουμε καν τι σημαίνει αυτό το διαφορετικά. Αυτό που κάνουμε λοιπόν μέσα από το Project Parenting είναι να δώσουμε αυτές τις διαφορετικές επιλογές στους γονείς. Μέσα από τη γνώση και έχοντας όλη την πληροφορία στη διάθεσή τους, χαράσσουν τον δικό τους δρόμο ως οικογένεια στη γονεϊκότητα.
Κι εγώ ζούσα σύμφωνα με τους κανόνες άλλων. Τελείωσα το Παιδαγωγικό στην Πάτρα, έκανα την πρακτική μου σε σχολείο και συνέχισα να εργάζομαι σε θέσεις Business σε πολυεθνικές. Το όνειρο, σωστά; Δεν ήταν όμως το δικό μου όνειρο. Και στο ταξίδι μου στον Αμαζόνιο, εκεί μέσα στην ησυχία μιας άλλης κουλτούρας, άκουσα το δικό μου όνειρο και μόλις γύρισα στην Ελλάδα, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου και ξεκίνησα να σχεδιάζω το Project Parenting. Μέσα από την εθελοντική μου δράση στην AIESEC, τα προβλήματα που εντόπισα μέσα στις τάξεις, αλλά και βλέποντας πόσο διαφορετικά ζουν άλλοι άνθρωποι σε χώρες που διαφέρουν τόσο μα τόσο από εμάς, στην Γκάνα, στη Λιθουανία, στην Κολομβία, όπου συμμετείχα σε εθελοντικά προγράμματα, αποφάσισα ότι δεν έχει αξία για εμένα να εργάζομαι για πράγματα που δεν πιστεύω, απλά για να «πετύχω» με την έννοια που το λέμε σήμερα.
Έτσι, γεννήθηκε το Project Parenting. Μέσα από τη συνειδητοποίηση ότι για να στηρίξεις τα παιδιά, πρώτα πρέπει να στηρίξεις τους γονείς, τους ανθρώπους που τα μεγαλώνουν. Καθώς οι γονείς είναι οι ενεργοί άνθρωποι του τώρα που συνεχίζουν να εξελίσσονται σε κάθε τομέα της ζωής τους και ταυτόχρονα διαμορφώνουν το μέλλον, μεγαλώνοντας τα παιδιά τους. Όσο πιο υποστηριγμένοι είναι οι γονείς, τόσο πιο υποστηριγμένα είναι και τα παιδιά.
Στο Project Parenting, έχουμε συγκεντρώσει 100+ κορυφαίους επαγγελματίες της γονεϊκότητας με τους οποίους γυρίζουμε εκπαιδευτικές σειρές, κάνουμε lives και συζητάμε με το κοινό μας κάθε φορά για ένα θέμα που τους απασχολεί και γράφουμε e-Books, αναλύοντας κάθε φορά μια σημαντική θεματική της γονεϊκότητας.
Στους αναγνώστες που δεν γνώριζαν ότι έγινε το Back To School, πώς θα το περιέγραφες;
Όταν ρωτάμε τους ανθρώπους τι σκέφτονται για το σχολείο και το εκπαιδευτικό σύστημα, η απάντησή τους συνήθως είναι ότι πρόκειται για κάτι ατελές, καθώς επικεντρώνεται στους βαθμούς και στη σχολή που θα περάσεις, αλλά η ζωή μας είναι πολλά περισσότερα από αυτά.
Τα παιδιά αξίζουν περισσότερα από αυτά και φυσικά οι γονείς χρειάζονται στήριξη για να μπορέσουν να βοηθήσουν αντίστοιχα τα παιδιά τους να εξελιχθούν και να ανθίσουν προς όποια κατεύθυνση αυτά θέλουν. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και χρειάζεται διαφορετικό τρόπο να προσαρμοστεί, άλλον ρυθμό για να αναπτυχθεί, διαφορετική προσέγγιση στο διάβασμα και τη συγκέντρωση, διαχείριση των συναισθημάτων του κ.ο.κ. Η λίστα είναι ατέλειωτη και οι εκπαιδευτικοί τις περισσότερες φορές κάνουν το καλύτερο που μπορούν, αλλά τα εμπόδια που βρίσκονται μπροστά τους, δυσκολεύουν το έργο τους.
Έτσι η ημερίδα Back To School και οι 2 μέρες που σχεδιάστηκαν ως συνέχεια της Ημερίδας για όσους γίνονται μέλη στο Project Parenting, έχει ως στόχο να καταρρίψει τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες που έχουν πολλές φορές οι γονείς από τα παιδιά τους και τους ίδιους για τις πρώτες μέρες στο σχολείο. Αν κλαίει δεν σημαίνει ότι κάνουν κάτι λάθος. Αν επιστρέψουν σε κάποιο προηγούμενο αναπτυξιακό στάδιο δεν σημαίνει ότι κάνουν κάτι λάθος. Αν δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί δεν σημαίνει ότι κάνουν κάτι λάθος. Αλλά ότι χρειάζεται διερεύνηση.
Ποια είναι τα 15 σημαντικά πράγματα που μάθαμε από την ημερίδα
- Οι τρόποι που εκφράζεται το άγχος αποχωρισμού από το παιδί είναι:
– Έντονη ανησυχία του παιδιού όταν αποχωρίζεται τον γονιό
– Άρνηση για τον παιδικό σταθμό, το σχολείο ή για άλλους χώρους χωρίς τον γονιό του
– Άρνηση να κοιμηθεί χωρίς την παρουσία του γονιού δίπλα του (Έλενα Κοντογιάννη, «Άγχος αποχωρισμού στην προσχολική ηλικία») - Ο αποχωρισμός σχεδόν πάντα συνοδεύεται με τύψεις. Αν ένας γονιός βρίσκεται σε αυτό το σημείο, χρειάζεται να ξαναφέρει στο μυαλό του τους λόγους που επέλεξε την έναρξη του σχολείου. Χρειάζεται να ξεκαθαρίσει τι έχει να περιμένει από την επαφή του παιδιού με το σχολείο ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται το παιδί. (Αφροδίτη Κονδύλη, «Ανεξαρτησία & προσκόλληση του γονιού από το παιδί»)
@ Nienke Burgers, Unsplash - Το παιδί μπορεί να προετοιμαστεί για το άγχος αποχωρισμού με διάφορους τρόπους, όπως να έχει μπει σε δραστηριότητες μαζί με τον γονιό του πιο πριν, να έχει καταλάβει την έννοια της δασκάλας, της τάξης, της ομάδας, να μπορεί να κάνει υποτυπώδεις συσχετισμούς και ακόμη πιο ιδανικά θα ήταν αν σε αυτές τις δραστηριότητες είχε την ευκαιρία να κάνει ήπιους αποχωρισμούς. (Φωτεινή Μελετάκη, «Διαχείριση άγχους αποχωρισμού και πρώτων αντιδράσεων στο σχολείο»)
- Παράλληλα, ένα θέμα που απασχολεί είναι και ο θηλασμός και πώς επηρεάζει την προσαρμογή του παιδιού. Καθώς τα νέα ξεκινήματα συχνά αποπροσανατολίζουν τα παιδιά, είναι σημαντικό η μητέρα που επιθυμεί να συνεχίσει να θηλάζει να προσφέρει συχνά θηλασμό στο παιδί της, ώστε ακόμα κι αν αυτό «ξεχάσει» να ζητήσει, να εξασφαλίσει ότι θα υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες για θηλασμό τις ώρες που θα είναι μαζί. (Σοφία Δούμα, «Θηλασμός και έναρξη παιδικού σταθμού»)
- Γενικά οι γονείς επιθυμούν το παιδί να έχει βγάλει την πάνα πηγαίνοντας στον παιδικό. Είναι σημαντικό να μιλήσουν στο παιδί και να του εξηγήσουν τον λόγο που πρέπει να βγάλει την πάνα. Είναι καλό να το ενθαρρύνουν λέγοντάς του πόσο χαρούμενοι είναι που μαθαίνει να κάνει πράγματα μόνο του. (Θεώνη Καραμπετιάν, «Εκπαίδευση τουαλέτας»)
@Alan Rodriguez, Unsplash - Όλες οι οικογένειες χρειάζονται κάποιο είδος ρουτίνας για να εδραιώσουν την κανονικότητα. Έτσι δημιουργείται αίσθημα σιγουριάς και ασφάλειας. Τα παιδιά συχνά φοβούνται το άγνωστο – είτε δοκιμάζουν ένα νέο φρούτο για πρώτη φορά, είτε γνωρίζουν το νέο σχολείο τους, είτε γνωρίζουν νέους φίλους. (Κωνσταντίνα Φραντζεσκάκη, «Προετοιμασία παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες: Τι χρειάζεται να έχουν στον νου τους οι γονείς;»)
- Μια καλή ιδέα, είναι τα παιδιά με τους γονείς να επισκεφτούν το σχολείο για να μάθουν πού είναι οι τάξεις και να περπατήσουν μαζί την καθημερινή ρουτίνα. Πού βρίσκονται τα ντουλάπια και τα γραφεία δασκάλων κ.λπ; Αν βοηθά το παιδί, ίσως του είναι χρήσιμο να δημιουργήσουν οι γονείς μαζί του έναν χάρτη του σχολείου για να γνωρίζει πού βρίσκεται κάθε αίθουσα. Οι γονείς προσπαθούν να συναντήσουν δασκάλους και απαραίτητους συνεργάτες του μαθητή πριν ξεκινήσει η χρονιά. (Μαρία Γκουγκούμη, «Tips για την προσαρμογή παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες»)
@ Annie Spratt, Unsplash - Στην παιδική ηλικία, οι κοινωνικές δεξιότητες είναι θεμελιώδεις μεταξύ άλλων καθώς θέτουν τη «μήτρα» που θα αναπαράξει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά θα συνδέονται ως ενήλικες. (Μαριάννα Αντωνακάκη, «Κοινωνικές δεξιότητες στην προσχολική ηλικία»)
- Για να πληροί ένα παιδί τις γλωσσικές προϋποθέσεις για επιτυχή εισαγωγή στην Α΄ τάξη δημοτικού σχολείου, χρειάζεται να έχει κατακτήσει συγκεκριμένες δεξιότητες σε τρία επίπεδα τα οποία αλληλεπιδρούν μεταξύ τους – τη μορφή, το περιεχόμενο και τη χρήση. (Αναστασία Γρηγοράκη, «Γλωσσικά στάδια που πρέπει να κατακτήσει το παιδί στην προσχολική ηλικία»)
- Για να συγκεντρωθεί ένα παιδί στο διάβασμα, είναι καλό να διαβάζει σε σταθερό χώρο, με καλό φωτισμό, να υπάρχει τάξη πάνω στο γραφείο ή το τραπέζι και να αποφεύγονται οι εξωτερικοί διασπαστές (τηλεόραση, φασαρία, τηλέφωνα). (Μαρία Καρακωστάνογλου, «Μελέτη και κατάλληλες συνθήκες»)
@Annie Spratt, Unsplash - Οι γονείς λειτουργούν ως εμψυχωτές: υπενθυμίζουν υποχρεώσεις και διδάσκουν ρουτίνες και τεχνικές διαβάσματος, βοηθούν το παιδί να οργανώσει το διάβασμά του. (Μαργαρίτα Καμαριώτου, «Μελέτη και κατάλληλες συνθήκες»)
- Βαθιά μέσα σε κάθε άνθρωπο, έχει χαραχτεί σε βάθος χρόνων αυτή η φωνή του «καλού παιδιού». Και αυτή η φωνή σχηματίζει τις προσδοκίες των γονέων, μα δεν τους υπενθυμίζει το αν το παιδί είναι αναπτυξιακά έτοιμο ή ψυχικά και συναισθηματικά διαθέσιμο να ανταποκριθεί σε αυτές. (Χαρά Κουκουράκη, «Τι προσδοκίες έχουν οι γονείς αναφορικά με τη συμπεριφορά του παιδιού;»)
- Καλό είναι να αποφεύγεται η άσκηση πίεσης και άγχους στα παιδιά για κατάκτηση δεξιοτήτων που δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί και αποφυγή υπέρβασης των δυνατοτήτων τους, καθώς μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα. (Αντιγόνη Καρακώστα, «Γνωστικές προσδοκίες στο δημοτικό»)
@ Markus Spiske, Unsplash - Καλό είναι οι γονείς να μην μπερδεύουν τους δικούς τους στόχους με τους στόχους του παιδιού! Χρειάζεται να είναι σίγουροι πως το παιδί θα βρει τη λύση στη δυσκολία που αντιμετωπίζει με την κατάλληλη ενίσχυση και φροντίδα. (Δήμητρα Σαββιδάκη, «Κοινωνική ετοιμότητα του παιδιού»)
- Και κάτι τελευταίο και πολύ πολύ σημαντικό! Κάθε παιδί και κάθε οικογένεια είναι μοναδική. Υπάρχουν κάποια στάνταρ πράγματα, αλλά όλα προσαρμόζονται στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε οικογένειας.
Πολύ σημαντικά αυτά που μοιράστηκες μαζί μας Μαρίνα. Υπάρχει κάτι τελευταίο που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας για τη νέα σχολική χρονιά;
Τα χρόνια στο σχολείο όπως είπαμε είναι πολλά. Τα παιδιά αυτό που νομίζω ότι χρειάζονται είναι δασκάλους στο σχολείο και γονείς στο σπίτι και όχι γονείς-δασκάλους.
Όλα αυτά που συζητήσαμε στην ημερίδα τα συζητάμε γενικότερα στο Project Parenting καθώς όπως φαίνεται το σχολείο καταλαμβάνει τεράστιο κομμάτι στη ζωή των παιδιών και κατ’ επέκταση των γονέων. Πριν και την επίσημη έναρξη της σχολικής χρονιάς, έχουμε προγραμματίσει να πραγματοποιηθούν για τα Μέλη του Project Parenting άλλες δύο ημερήσιες δράσεις, όπου θα αναλύσουμε σε μεγαλύτερο βάθος τα θέματα που αφορούν στα παιδιά προσχολικής ηλικίας και τα θέματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στο δημοτικό αντίστοιχα.
Στόχος μας κάθε φορά είναι να βρισκόμαστε στο πλευρό των γονέων και να μην αφήνουμε ούτε μισή αμφιβολία, ούτε μισή σκέψη ότι είναι μόνοι και παλεύουν με τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες.
Σε ευχαριστούμε πολύ Μαρίνα! Και ανυπομονούμε να τα ξαναπούμε σε κάποια από τις επόμενες δράσεις σας.
Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την υποστήριξη στο έργο μας, που πρακτικά είναι υποστήριξη των γονέων.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος