Οι ταινίες της εβδομάδας: Η Φάλαινα στα ρηχά κυνηγά τον Χρυσό του Ρήνου στα βαθιά

«Η Φάλαινα» του Ντάρεν Αρονόφσκυ και «Το Χρυσάφι του Ρήνου» σέρνουν το χορό των νέων ταινιών που θα δούμε αυτή την εβδομάδα στις ελληνικές αίθουσες. Μαζί τους, «Ο Όρκος του Παμφίρ», μια παιδική ταινία και μια σπουδαία επανέκδοση.

Η Φάλαινα (The Whale)

Ένας υπέρβαρος ομοφυλόφιλος καθηγητής δημιουργικής γραφής που διδάσκει εξ’ αποστάσεως τους φοιτητές του, αποφασίζει να επανενωθεί με την έφηβη κόρη του, γνωρίζοντας ότι τα σοβαρότατα προβλήματα υγείας ίσως του στερήσουν σύντομα τη ζωή. Μοναδικό στήριγμα στην προσπάθεια του, η Λιζ, η αδελφή του νεκρού πρώην εραστή του που τον φροντίζει.

Ξεπερασμένο δράμα δωματίου θεατρικής κοπής που δεν κρύβει την καταγωγή του, αφού βασίζεται όντως στο θεατρικό του Σάμουελ Χάντερ, με φλύαρους γλυκανάλατους μελοδραματικούς διαλόγους που προσπαθεί καταναγκαστικά να οδηγήσει τον θεατή στη συγκίνηση.

Ο Ντάρεν Αρονόφσκυ προσπαθώντας να επαναλάβει την επιτυχημένη συνταγή του «Παλαιστή», καθοδηγεί τον ξεχασμένο Μπρένταν Φρέιζερ σε ένα -αν μη τι άλλο- αβανταδόρικο ρόλο. Χρησιμοποιώντας τον Μόμπυ Ντικ ως εκλεπτυσμένο σύμβολο και αναφορά, παράγει μια ορθόδοξη μελούρα που βρίθει κλισέ.

Ο όρκος του Παμφίρ (Pamfir)

Με αναφορές στην αρχαία τραγωδία, αλλά και τη βιβλική ιστορία του Αβραάμ και του Ισαάκ, ένα ντεμπούτο από την Ουκρανία που έκανε πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες. Στον «Όρκο του Παμφίρ», το κοινωνικό δράμα από την Ουκρανία, μια πυρκαγιά στην εκκλησία θα κλονίσει την προσπάθεια επανένωσης των μελών της οικογένειας. O Παμφίρ, έχοντας παραβατική συμπεριφορά και σκοτεινό παρελθόν, επιστρέφει στην Ουκρανία θέλοντας να αλλάξει ζωή αλλά αμαρτίες παιδιών παιδεύουσι γονείς. Η μεταφυσική του διάσταση ενδυναμώνει και μεταμορφώνει αυτή την συμβατική ιστορία σε ένα φιλοσοφικό και καθόλου ελιτίστικο αφήγημα.

Το χρυσάφι του Ρήνου (Rheingold)

Ο Φατίχ Ακίν εμπνέεται από τη ζωή του ράπερ Γκιβάρ Χατζαμπί στη νέα του ταινία «Το Χρυσάφι του Ρήνου», που από αυτήν την εβδομάδα κάνει πρεμιέρα και στις ελληνικές αίθουσες. Η ταινία του με χιούμορ, ρεαλισμό και αισιοδοξία αποτυπώνει τις γκρίζες σελίδες του Κούρδου από το Ιράν που μετά από μία αποτυχημένη ληστεία έγινε διάσημος από τα τραγούδια που ηχογράφησε μέσα στη φυλακή την περίοδο της κράτησής του.

Καταλαβαίνουμε γιατί ο Γκιβάρ Χατζαμπί γοήτευσε τον σκηνοθέτη που εντάσσει τον μετα-νεορεαλισμό στο μεγαλύτερο μέρος της φιλμογραφίας του, εδώ όμως, με την υποστήριξη και τη διανομή από μεγάλη γερμανική τηλεοπτική πλατφόρμα, πειραματίζεται μεν με τη φόρμα και την αφήγηση, αλλά επιλέγει το ασφαλές μονοπάτι, αυτό της αμεσότητας που παρά τη βία της ταρακουνά σινεφίλ και μη θεατές του καναπέ. Δεν υποβιβάζω τη δημιουργία του με το παραπάνω σχόλιο· ένδειξη θαυμασμού είναι, καθώς υπογραμμίζω πως το να μιλάς στις μάζες της led οθόνης, όταν κυρίως απευθύνεσαι σε κινηματογραφόφιλους, είναι επίτευγμα.

Βικ ο Βίκινγκ και το μαγικό σπαθί (Vic the Viking and the Magic Sword)

Με δεδομένο ότι έχω γκώσει με τα παιδικά με Vikings και πειρατές, σίγουρα δεν είμαι το κατάλληλο κοινό για να ανιχνεύσω το όποιο ενδιαφέρον μπορεί να έχει μια ταινία όπως το «O Βίκινγκ και το Μαγικό Σπαθί» για τα μέσα ελληνόπουλα. Περιορίζομαι στην υπόθεση: Ο βίκινγκ πατέρας αμφισβητεί κατά πόσο ο γιος του είναι ικανός να ταξιδέψει στις σκανδιναβικές ακτές. Η τύχη όμως θα είναι υπέρ του νεαρού και έτσι θα ξεκινήσει η περιπέτεια του.

Το Πάθος

Τί να πεις για «Το Πάθος» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν; Με τους σταθερούς πρωταγωνιστές του Μπέργκμαν, τους Λιβ Ούλμαν, Μπίμπι Άντερσον και Μαξ φον Σίντοφ, η ταινία του 1969 παραμένει ένα υπόδειγμα μελετημένων ερμηνειών και ουσιαστικών ψυχολογικών και όχι μόνο συγκρούσεων. Ένας πρόσφατα διαζευγμένος άντρας συναντά μια συναισθηματικά καταρρακωμένη χήρα και συνάπτουν ερωτική σχέση. Όπως όμως και σε όλες τις ταινίες του Σουηδού σκηνοθέτη, η υπόθεση… γίνεται μια μεγαλύτερη υπόθεση που εφάπτεται των ανθρώπινων προβληματισμών.