Κάθε Ιανουάριο, λέμε στους εαυτούς μας ότι αυτή θα είναι η χρονιά μας – η χρονιά που θα τηρήσουμε τις αποφάσεις μας, θα κάνουμε τις μεγάλες αλλαγές και τελικά θα μεταμορφώσουμε τη ζωή μας.
Αλλά καθώς η χρονιά φτάνει στο τέλος της, βλέπουμε ότι έχουμε πραγματικά προχωρήσει μπροστά;
Ίσως έχουμε προσπαθήσει να κάνουμε κάποιες αλλαγές ή έχουμε θέσει κάποιους νέους στόχους, αλλά δυστυχώς οι συνήθειες που μας δένουν με τα παλιά, αποδεικνύονται πολύ ισχυρές. Θα μιλήσουμε για τις συμπεριφορές τις οποίες εάν τις αποφύγουμε, ίσως το 2025 γίνει η χρονιά που θα αλλάξει τη ζωή μας.
Ο φόβος της αλλαγής
Η αλλαγή, από τη φύση της, δεν είναι εύκολη. Είναι σαν να βρισκόμαστε σε έναν άγνωστο τόπο. Φοβόμαστε και διστάζουμε. Είναι λογικό και ανθρώπινο.
Ωστόσο, όταν εάν θέλουμε μια σημαντική αλλαγή στη ζωή μας το 2025, η διαχείριση του φόβου και του δισταγμού μας είναι σημαντική. «Τραβήξτε τις άγκυρες» και αφήστε πίσω σας τις βεβαιότητες. Έτσι κι αλλιώς δεν διαρκούν. Κάντε όχι απερίσκεπτα αλλά μετρημένα βήματα σε αυτά που θέλετε να κατακτήσετε.
Η νοοτροπία «θα ξεκινήσω αύριο»
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε στο μυαλό μας μια σπουδαία ιδέα, ένα καλό σχέδιο ή έναν σημαντικό στόχο. Αλλά αντί να αναλάβουμε δράση αμέσως, λέμε στον εαυτό μας: «Αύριο».
Η αναβλητικότητα είναι μια συνηθισμένη ψυχολογική παγίδα. Επί της ουσίας, είναι ένας μηχανισμός αντιμετώπισης των καθηκόντων που θέλουμε να αποφύγουμε. Προσφέρει μεν προσωρινή ανακούφιση, αλλά δημιουργεί τελικά περισσότερο άγχος και ανησυχία.
Υπερβολικός σχεδιασμός, μέχρι αδράνειας
Ο προγραμματισμός παίζει ζωτικό ρόλο όταν προετοιμαζόμαστε για μια μεγάλη αλλαγή. Οργανώνει τις σκέψεις, αποσαφηνίζει τους στόχους και χαράζει την πορεία προς τα εμπρός.
Ωστόσο, υπάρχει μια λεπτή ισορροπία μεταξύ του παραγωγικού προγραμματισμού και του υπερβολικού προγραμματισμού. Ο υπερσχεδιασμός συμβαίνει όταν τόσο πολλή ενέργεια πηγαίνει στη σύνταξη σχεδίων, καταλόγων και στον καθορισμό στόχων, ενώ παράλληλα δεν πραγματοποιείται καμία πραγματική δράση. Είναι λίγο σαν την υπερανάλυση.
Παίζοντας τον ρόλο του θύματος
Ρόλος πολύ γνωστός σε όλους μας. Το πρόβλημα είναι όταν παίζουμε τον ρόλο του θύματος, σε μόνιμη βάση. Η συγκεκριμένη νοοτροπία ενισχύει την ιδέα ότι η ζωή απλώς συμβαίνει, αντί να την διαμορφώνουμε εμείς. Η αλλαγή νοοτροπίας θα μας επιτρέψει να ξεκλειδώσουμε τις δυνατότητες μας.
Ο Βίκτορ Φρανκλ αποτυπώνει τέλεια αυτή την ιδέα: «Όταν δεν είμαστε πλέον σε θέση να αλλάξουμε μια κατάσταση, καλούμαστε να αλλάξουμε τον εαυτό μας».
Ζώντας στο παρελθόν ή στο μέλλον, αλλά ποτέ στο παρόν
Η υπερβολική εστίαση στο τι έχει γίνει ή στο τι μέλλει γενέσθαι, αφαιρεί τη χαρά της εμπειρίας του παρόντος. Όσοι θέλουμε μια αλλαγή για το 2025, ας κρατήσουμε αυτό: Το παρελθόν είναι παγιωμένο και καμία ανησυχία δεν θα κάνει το μέλλον πιο σίγουρο. Το να βρίσκουμε χαρά στις μικρές στιγμές και να περπατάμε τη ζωή ένα βήμα τη φορά, μπορεί να φέρει μια αίσθηση διαύγειας και πληρότητας.
Εξάλλου, το παρόν είναι το μόνο που έχουμε πραγματικά.
Η γνώμη των άλλων
Το να εξαρτόμαστε από άλλους ανθρώπους για να νιώσουμε ότι έχουμε αξία, είναι σαν περπατάμε πάνω σε κινούμενη άμμο. Όταν η αυτοπεποίθησή μας συνδέεται με την «εξωτερική επικύρωση», είναι σαν παραδίνουμε τον έλεγχο της ζωής και της ευτυχίας μας σε άλλους, προδίδοντας έτσι τον εαυτό μας.
Η αληθινή αυτοεκτίμηση προέρχεται από μέσα μας. Η επικύρωση που έχει πραγματικά σημασία είναι αυτή που δίνουμε εμείς στον εαυτό μας.
Αποφεύγοντας τις δύσκολες συζητήσεις
Υπάρχουν άνθρωποι που συνηθίζουν να αποφεύγουν τις αντιπαραθέσεις με κάθε κόστος. Μπορεί να μεταφέρουν ένα τραύμα από τα παιδικά τους χρόνια ή μπορεί να οφείλεται στον χαρακτήρα τους.
Το θέμα είναι πως οι δύσκολες συζητήσεις είναι απαραίτητες. Όταν αποφεύγουμε αυτές τις συζητήσεις, ουσιαστικά αποφεύγουμε την ευκαιρία να επιλύσουμε ζητήματα, να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας ή να υπερασπιστούμε αυτά που πιστεύουμε. Σε κανέναν δεν αρέσουν οι συγκρούσεις. Αλλά μερικές φορές, μέσα από αυτές τις δύσκολες συζητήσεις μαθαίνουμε πραγματικά τον εαυτό μας και τους άλλους.
Αγνοώντας τη διαίσθησή σας
Η διαίσθηση δεν είναι απλώς μια ειδική αίσθηση που διαθέτουν κάποιοι ξεχωριστοί άνθρωποι. Όλοι έχουμε διαισθητική σκέψη, η οποία λειτουργεί σαν να είναι η προσωπική μας πυξίδα.
Είναι η εσωτερική φωνή που μάς απευθύνεται όταν πρέπει να πάρουμε μια απόφαση και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Δεν είναι δυνατή ή πιεστική, αλλά είναι πάντα εκεί και μάς καθοδηγεί, με τρόπους που η λογική από μόνη της δεν μπορεί. Στη θορυβώδη εποχή που ζούμε ίσως είναι δύσκολο να την ακούσουμε, ωστόσο, ας την εμπιστευτούμε. Πηγάζει από μέσα μας.
Δεν χρειάζεται να ακολουθήσετε όλα τα παραπάνω. Εάν πραγματικά θέλετε να αλλάξετε τη ζωή σας το 2025, επιλέξτε έστω ένα και ας ασχοληθείτε με αυτό.
Εγώ επιλέγω για το 2025 να μην επιζητώ άλλο την εξωτερική επικύρωση και να εμπιστευτώ επιτέλους τον εαυτό μου. Εσείς;
Σχετικό θέμα: Η διαίσθησή σας είναι πραγματική – Πώς θα την ενισχύσετε
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος