Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την επίθεση με drones στο Κρεμλίνο, τι σημαίνει η ρήξη της Wagner με τον επίσημο στρατό της Ρωσίας, αλλά κυρίως ποια είναι η κατάσταση με την πολυαναμενόμενη εαρινή ουκρανική αντεπίθεση και πότε θα θεωρηθεί ότι πέτυχε ή απέτυχε ;
Τα ερωτήματα αυτά απασχόλησαν την εκπομπή του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου «Με το Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο» (Α’ Πρόγραμμα Σάββατα και Κυριακές 12.00-13.00) και συζητήθηκαν με τον αντιναύαρχο ε.α. και πρώην Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Αλέξανδρο Διακόπουλο.
Όπως έχει ειπωθεί από τον Αισχύλο στους Περσικούς Πολέμους, μέχρι τον Αμερικανό γερουσιαστή Χάιραμ Τζόνσον στον Α ’Παγκόσμιο Πόλεμο, «η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα του πολέμου». Αυτό φυσικά ισχύει και για τον πόλεμο της Ουκρανίας, για διάφορες πτυχές του και για αμφότερες πλευρές. Τελευταίο επεισόδιο, για το οποίο η αναζήτηση της αλήθειας είναι δύσκολη, αφορά την επίθεση με τα drones σε κτίρια του Κρεμλίνου, την οποία παρακολουθούσε κανείς σχεδόν με την ίδια «κινηματογραφική άνεση με εκείνη των «Δίδυμων Πύργων»…
Η Ρωσία κατηγόρησε αμέσως την Ουκρανία, εκτιμώντας μάλιστα πως το όλο εγχείρημα αποσκοπούσε ακόμη και στη δολοφονία του ίδιου του Πούτιν και ότι είχε την τεχνική και ηθική υποστήριξη των ΗΠΑ. Τον ισχυρισμό αυτόν διέψευσαν κατηγορηματικά το Κίεβο και η Ουάσιγκτον, τονίζοντας πως δίνουν αγώνα μόνο στα εδάφη της κατειλημμένης Ουκρανίας. Αυτό βεβαίως δεν είναι ακριβές, μια και υπάρχουν πολλά πλέον περιστατικά ουκρανικών επιθέσεων, ειδικά με drones και με και άλλου τύπου δολιοφθορές εντός του ρωσικού εδάφους, στην Κριμαία και αλλού. Ωστόσο, η τεχνική εξέταση της επίθεσης στο Κρεμλίνο από ειδικούς θεωρεί απίθανη τη δυνατότητα να υπήρξε τέτοια διάσπαση της αεράμυνας της Μόσχας είτε από τους Ουκρανούς, είτε από τυχόν αντιφρονούντες Ρώσους που εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται. Από την άλλη, οι αποκαλύψεις που υπήρξαν από τη διαρροή των Pentagon Papers δείχνουν πως οι Αμερικανοί συχνά βοηθούν και καθοδηγούν τους Ουκρανούς σε επιθέσεις τους με εναέρια και επίγεια μέσα εναντίον διαφόρων ρωσικών στόχων, εμπλεκόμενες στην ουσία άμεσα στη σύγκρουση. Ωστόσο, από τις ίδιες διαρροές προκύπτει πως οι ΗΠΑ είναι επιφυλακτικές και έχουν αποτρέψει τους Ουκρανούς από κτυπήματα εντός της Ρωσίας και ειδικά στην Μόσχα, που ενώ δεν μπορούν να έχουν σοβαρή επίπτωση στα μέτωπα του πολέμου, είναι δυνατόν να δημιουργήσουν υπερβάλλουσα αντίδραση από τη ρωσική πλευρά. Πάντως, σε οποιαδήποτε περίπτωση το περιστατικό, όπως θα ήταν αναμενόμενο, έδωσε στη Μόσχα τη δυνατότητα να το χρησιμοποιήσει προπαγανδιστικά και διπλωματικά, καθώς και να εξαπολύσει μια σειρά από επιθέσεις σε ουκρανικές πόλεις.
Ωστόσο, πολύ περισσότερο από το προαναφερόμενο περιστατικό, η προσοχή είναι στραμμένη στην περιβόητη ουκρανική εαρινή αντεπίθεση. Το ιδιόμορφο είναι πως πρόκειται για μια κίνηση που έχει προεξαγγελθεί εδώ και μήνες από ουκρανικής πλευράς, αλλά και επίσης από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, αφαιρώντας κάθε στοιχείο χρονικού αιφνιδιασμού, ενώ είναι σχετικό αν με τα σημερινά μέσα επιτήρησης μπορεί να υπάρξει γεωγραφικός αιφνιδιασμός. Π.χ. στον ουκρανικό πόλεμο έχει συμβεί μόνον δύο φορές, με την πετυχημένη ρωσική επίθεση πέρσι το Μάιο στην περιοχή Ποπάσναγια στην περιοχή του Λουχάνσκ και των Ουκρανών στις αρχές του φθινοπώρου στην περιοχή του Χαρκόβου, που προκάλεσε μεγάλη ρωσική υποχώρηση. Επιπλέον, η αντεπίθεση μοιάζει να καθυστερεί, ενώ στο μεταξύ οι Ρώσοι είχαν σχεδόν έξη μήνες να προετοιμαστούν μετακινώντας μονάδες και δημιουργώντας οχυρωματικά έργα σε μήκος άνω των 1000 χλμ. Η ουκρανική πλευρά διαρκώς δηλώνει πως προετοιμάζεται και ότι οσονούπω ξεκινά η αντεπίθεση και για το λόγο αυτό συνεχίζει να ζητά όπλα από τη Δύση. Ορισμένοι παράγοντες, πάντως, μελετώντας δορυφορικές φωτογραφίες που γίνονται γνωστές, καθώς και ουκρανικές επιθέσεις που συμβαίνουν ακόμη και επί ρωσικού εδάφους, κοντά στη μεθόριο, εκτιμούν πως η αντεπίθεση έχει εν μέρει ξεκινήσει. Αυτό δηλώνει και ο περιβόητος αρχηγός της Βάγκνερ Πριγκόζιν, ο οποίος μάλιστα ανακοίνωσε κι απόσυρση των στρατευμάτων του από το Μπαχμούτ από τις 10 Μαΐου, εξ αιτίας των άσκοπων απωλειών που έχουν οι άνδρες του λόγω της τακτικής της ηγεσίας του επίσημου στρατού και του υπουργείου άμυνας της Ρωσίας να μην τους ανεφοδιάζει με πυρομαχικά εξ επί τούτου, όπως κατήγγειλε, αν και αργότερα αναίρεσε αυτή την εξαγγελία.
Η θρυλούμενη αντεπίθεση της Ουκρανίας αναμένεται πάντως να αποτελέσει τον μόνο παράγοντα που μπορεί να αλλάξει τη σημερινή τελματώδη κατάσταση των μετώπων, εφόσον βεβαίως πετύχει. Κι αυτό θα θεωρηθεί πως συνέβη μόνον αν υπάρξουν σημαντικά εδαφικά κέρδη για την Ουκρανία σε σύντομο διάστημα και ιδίως αν πετύχει να αποκόψει την χερσαία σύνδεση της Κριμαίας με τις υπόλοιπες καταληφθείσες από τους Ρώσους περιοχές στη Ν. Ουκρανία. Μια τυχόν αποτυχία να συμβεί κάτι τέτοιο μπορεί να φέρει σε μεγάλη δυσκολία τις ΗΠΑ και τις κύριες ευρωπαϊκές χώρες που στηρίζουν την Ουκρανία, όπως σημειώνουν αρκετοί δυτικοί αναλυτές, μεταξύ των οποίων δημοσιεύματα του Politico, αλλά όπως προκύπτει κι από τα Pentagon Papers.
Ειδικά στην περίπτωση της Ουάσιγκτον, η «μη επιτυχία» της ουκρανικής αντεπίθεσης θα βάλει την κυβέρνηση Μπάιντεν σε μια μέγγενη. Από τη μια πλευρά θα δυναμώσουν οι φωνές των «γερακιών» που ζητούν ενίσχυση της Ουκρανίας ακόμη και με όπλα που μέχρι τώρα αποφεύγουν να δώσουν οι ΗΠΑ, όπως πυραυλικά συστήματα ιδιαίτερα μεγάλου βεληνεκούς και σύγχρονα αεροσκάφη. Από την άλλη, θα ενισχυθούν οι απόψεις ακόμη και στις ΗΠΑ (όπου η Βουλή με ρεπουμπλικανική πλέον πλειοψηφία δεν είναι θετική σε νέες μεγάλες αμυντικές δαπάνες υπέρ της Ουκρανίας) και ιδίως στην Ευρώπη εκείνων που θεωρούν πως ο πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί στρατιωτικά από την Ουκρανία, και πως οι ειρηνευτικές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις, ακόμη και με συμβιβασμούς, είναι αναπόφευκτες. Υπάρχουν μάλιστα αναφορές, σε περίπτωση που μια ουκρανική αντεπίθεση δεν έχει αξιοσημείωτα κέρδη, να παρουσιαστεί στους Ουκρανούς το σενάριο μιας «κατάπαυση του πυρός», αλλά όχι μόνιμων ειρηνευτικών συνομιλιών, αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα στην Ουκρανία ν’ ανακτήσει μεγαλύτερο τμήμα του εδάφους της σε μελλοντικό χρόνο. Με βάση τα ίδια σενάρια θα πρέπει να δοθούν κίνητρα στο Κίεβο, όπως εγγυήσεις ασφαλείας από το ΝΑΤΟ αλλά όχι ένταξη, αυξημένη οικονομική βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ. Μάλιστα, στην Ουάσιγκτον ορισμένοι φαίνεται πως δεν βλέπουν αρνητικά την εμπλοκή της Κίνας στο ζήτημα, προκειμένου να ωθήσει κι αυτή τον Πούτιν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η στρατηγική της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ στην Ουκρανία, ανεξάρτητα από το τι δηλώνεται, βασίζεται στην ιδέα ότι ο πόλεμος εκεί θα τελειώσει ή θα αποκλιμακωθεί δραματικά εντός του τρέχοντος έτους. Μια ρεαλιστική και σχεδόν κυνική περιγραφή της στρατηγικής περιέχει ανάλυση του Βloomberg, που γράφει : «η Αμερική αναζητά την χρυσή ισορροπία. Χρειάζεται η Ουκρανία να τα πάει αρκετά καλά ώστε να μπορεί να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος, αλλά όχι τόσο καλά ώστε να πιστεύει ότι δεν απαιτείται να διαπραγματευτεί καθόλου. Η Ουάσιγκτον πρέπει ταυτόχρονα να πείσει τον Πούτιν ότι κινδυνεύει να χάσει όλα τα κέρδη του -και ίσως την εξουσία του- εάν ο πόλεμος συνεχιστεί. Δεν θέλει ωστόσο να δει τον Πούτιν τόσο απελπισμένο ώστε να ξεσπάσει άγρια ή μια Κίνα η οποία να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να ενισχύσει την υποστήριξη προς έναν σύμμαχο που κινδυνεύει να υποστεί συντριπτική ήττα. Αυτό το σημείο ισορροπίας μπορεί να υπάρχει, αλλά δεν θα είναι εύκολο να το βρει κανείς”. Και βεβαίως, η εν λόγω ανάλυση δεν περιλαμβάνει το μέχρι που μπορεί να φτάσει η Ρωσία…
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος