Με τα τελευταία δεδομένα για την εξέλιξη της πανδημίας διεθνώς, τις σημαντικές διαφορές στα ποσοστά εμβολισμού μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, τις συστάσεις των επιμέρους χωρών για τις αναμνηστικές δόσεις, που παρουσιάζουν ορισμένες διαφορές, την παραμέληση άλλων ασθενειών για την αντιμετώπιση της COVID 19, αλλά και τη νέα θεώρηση που πρέπει να υπάρξει συνολικά για την υγεία μετά μια υγειονομική κρίση αυτού του μεγέθους, ασχολήθηκε η εκπομπή με το «Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο» του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου.
Καλεσμένος ήταν ο Γεώργιος Π. Χρούσος, Ομ. καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας του ΕΚΠΑ, επικεφαλής της Εδρας UNESCO Εφηβικής Υγείας και Ιατρικής και μέλος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, από τον οποίο ζητήθηκε να σχολιάσει τους παρακάτω προβληματισμούς και να απαντήσει στα ερωτήματα που προκύπτουν.
To άνοιγμα των οικονομιών και κοινωνιών, λίγο πολύ παντού παγκοσμίως, δίνει την αίσθηση ότι σε γενικές γραμμές έχουμε ξεμπερδέψει με την πανδημία. Και πράγματι τα στατιστικά στοιχεία σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως και στις επιμέρους χώρες, κινούνται σε θετική κατεύθυνση και εμφανώς δείχνουν την επίδραση που είχαν οι εμβολιασμοί. Ωστόσο, η κατάσταση δεν εξελίσσεται γραμμικά, ενώ γίνεται εμφανές στην Ευρώπη ένα “σύνορο” μεταξύ των χωρών/κοινωνιών που είναι σε μεγάλα ποσοστά εμβολισμένες και εκείνες με ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα. Και το σύνορο εν προκειμένω δεν βρίσκεται -όπως σε άλλα ζητήματα- μεταξύ Βορρά/Νότου, αλλά Δύσης-Ανατολής, καταφανώς για λόγους κοινωνικούς/πολιτισμικούς, μια και εδώ και μήνες δεν υπάρχει πλέον πρόβλημα διαθεσιμότητας εμβολίων.
Απ ‘την άλλη οι πληροφορίες που έρχονται από τον ιατρικό χώρο για την ανάγκη επαναληπτικών δόσεων, καθώς και οι επιμέρους αποφάσεις των αρμοδίων κρατικών αρχών έχουν αρχίσει να δημιουργούν μια σχετική σύγχυση ακόμη και μεταξύ εκείνων που έχουν σπεύσει να εμβολιαστούν άμεσα. Π.χ. ορισμένες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ξεκινούν τις αναμνηστικές δόσεις στους 6 μήνες κι αλλού στους 8. Τα όρια ηλικίας που τίθενται δεν είναι τα ίδια, μια και αλλού η ισχυρή σύσταση είναι για τους άνω των 65, αλλού των 60, αλλού των 50 κλπ.
Διαφέρουν, επίσης, οι συστάσεις για τους εμβολιασμούς των παιδιών, Ακόμη, ενώ στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες που είχαν χρησιμοποιήσει εμβόλια αδεονοϊών (μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα), ο επανεμβολιασμός πλέον γίνεται μόνον με εμβόλια mRNA -λόγω ορισμένων σπάνιων παρενεργειών με θρομβώσεις- σε μια χώρα όπως στο Ισραήλ, που ήταν το πρώτο παγκοσμίως που ξεκίνησε τους εμβολιασμούς με mRNA, προωθείται τώρα η 3η δόση με εμβόλια αδενοϊού, λόγω των παρενεργειών -επίσης σπάνιων, αλλά υπαρκτών- με περικαρδίτιδες και μυοκαρδίτιτες από το Pfizer και το Μοderna. Ακόμη, για ένα εμβόλιο που πλασαρίστηκε ως μονοδοσικό, το J&J, γίνεται τώρα γνωστό πως είναι καλύτερο να υπάρξει και δεύτερη δόση. Προκύπτουν, έτσι, ορισμένα εύλογα ερωτήματα για το πως να συμπεριφερθεί ακόμη και ο πεισμένος για τη χρησιμότητα των εμβολίων πολίτης, τα οποία οι ευρωπαϊκές και εθνικές αρχές θα πρέπει να διευκρινίσουν.
Επιπλέον, από την έναρξη της πανδημίας, πολλοί υγειονομικοί είχαν εκφράσει το φόβο πως αφενός η επιβάρυνση των συστημάτων υγείας για την περίθαλψη της Covid και αφετέρου η αποφυγή των νοσοκομείων, εξεταστικών κέντρων, ιατρείων από ασθενείς, για λόγους προφύλαξης από μολύνσεις, θα επιδείνωνε την υγεία πολλών ανθρώπων σε άλλες παθήσεις, λόγω αναβολής επεμβάσεων, εξετάσεων, θεραπειών κλπ. Και τα στοιχεία που δημοσιοποιούνται δυστυχώς επιβεβαιώνουν αυτούς τους φόβους.
Πριν μερικές μέρες η αρμόδια Επίτροπος της ΕΕ για θέματα Υγείας Στέλλα Κυριακίδου, παρουσιάζοντας στο Ευρωκοινοβούλιο ένα μεγάλο πρόγραμμα της ΕΕ για την πρόληψη του καρκίνου, ανέφερε πως από την αρχή της πανδημίας υπολογίζεται πως για το σύνολο των χωρών μελών δεν διαγνώστηκαν εγκαίρως 1 εκατ. καρκίνοι, δεν έγιναν ή αναβλήθηκαν περίπου 100 εκατ. θεραπευτικές πράξεις και ότι, επίσης, το 20% των ασθενών με καρκίνο είχε ελλιπή θεραπεία.
Ανάλογα είναι τα στοιχεία που συγκέντρωσε ειδικά για την Ελλάδα το Εργαστήριο Οικονομικών και Διοίκησης της Υγείας (LabHEM) του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Και βεβαίως τα εν λόγω στοιχεία αφορούν μόνον τον καρκίνο, μια και οι καθυστερήσεις και οι ολιγωρίες υπάρχουν και για πολλές άλλες σοβαρές ασθένειες. Προκύπτει, λοιπόν, το συμπέρασμα πως θα πληρώσουμε την πανδημία και με άλλους τρόπους, εκτός από τα ίδια τα θύματά της, αλλά τίθεται και το ερώτημα τι μπορεί να γίνει έστω και αναδρομικά για την αναπλήρωση του χαμένου χρόνου στην υγειονομική περίθαλψη μας.
Τέλος, η παγκόσμια υγειονομική κρίση λόγω Covid θεωρήθηκε από πολλούς μια σοβαρή αφορμή για να εξεταστεί ξανά η διεθνής συνεργασία σε ανάλογες περιπτώσεις, η αναδιοργάνωση των συστημάτων υγείας σε εθνικό επίπεδο, αλλά και να αποκτηθεί μια πιο σφαιρική αντίληψη για την ατομική μας υγεία. Και το ερώτημα είναι αν τα πράγματα φαίνεται να κινούνται προς αυτές τις κατευθύνσεις.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος