Τα ιδρύματα που εργάζονται με παιδιά θα πρέπει να υποχρεούνται από το νόμο να αναφέρουν υποψίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, κατέληξε μια ανεξάρτητη έρευνα – ορόσημο στη Βρετανία, που διήρκησε επτά χρόνια και τα αποτελέσματά της δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι τα εγκλήματα συχνά αποκρύπτονται από τις αρχές, με καταγγελίες να μην καταγράφονται και με τα θύματα «να αντιμετωπίζονται ως ανάξια προστασίας» και να κατηγορούνται για την κακοποίηση.
Μία από τις ανησυχίες που εγείρονται από την έρευνα είναι ότι πολλά από τα άτομα που παρέλειψαν να αναφέρουν κακοποίηση στην αστυνομία ή στις κοινωνικές υπηρεσίες μπορεί να μην εκπλήρωσαν τις επαγγελματικές ή ηθικές τους υποχρεώσεις, αλλά δεν παραβίασαν κανέναν νόμο. Οι συγγραφείς της έκθεσης τονίζουν ότι απαιτείται «συστημική αλλαγή» «για να διασφαλιστεί η αναφορά καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών», καθώς όσοι γνωρίζουν και δεν μιλούν δεν είναι άμοιροι ευθυνών, και δεν θα έπρεπε να είναι ούτε ενώπιον του νόμου.
Η τελική έκθεση της επταετούς ανεξάρτητης έρευνας για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών (Independent Inquiry into Child Sexual Abuse) ανέφερε ότι απαιτείται επείγουσα δράση για την προστασία των παιδιών σε όλη την Αγγλία και την Ουαλία, αφού διαπίστωσε ότι πολλά ιδρύματα έχουν «ιστορικά ανεπαρκή μέτρα» που αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τα παιδιά από την κακοποίηση που συνέβαινε και συνεχίζει να συμβαίνει σε σχολεία, γηροκομεία και σε θρησκευτικούς χώρους.
Μια δηλητηριώδης επιδημία με χιλιάδες θύματα
Η πρόεδρος της έρευνας, η καθηγήτρια Alexis Jay, είπε: «Η έκταση [της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών] δεν μπορεί να υποτιμηθεί· η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι μια επιδημία, που αφήνει χιλιάδες θύματα στο δηλητηριώδες πέρασμά της».
«Ακούσαμε ξανά και ξανά πώς οι ισχυρισμοί για κακοποίηση αγνοήθηκαν, τα θύματα κατηγορήθηκαν και τα ιδρύματα έδωσαν προτεραιότητα στη φήμη τους έναντι της προστασίας των παιδιών», συνέχισε. «Προτρέπω την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, την κυβέρνηση της Ουαλίας και όλους τους άλλους σχετικούς θεσμούς να εφαρμόσουν επειγόντως τις συστάσεις της έρευνας».
Ο υπουργός Εσωτερικών Grant Shapps, μετά από τη δημοσιοποίηση των ευρημάτων της έρευνας, δήλωσε: «Θα κρατήσω τις φωνές [των θυμάτων και των επιζώντων] μπροστά και στο επίκεντρο σε ό,τι κάνω και θα διασφαλίσω ότι τα ευρήματα της Έρευνας και οι ανεκτίμητες μαρτυρίες τους θα οδηγήσουν σε δράση. Μέχρι σήμερα, έχουμε ήδη αναλάβει δράση για να αντιμετωπίσουμε αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα και να μάθουμε από τα διδάγματα του παρελθόντος, αλλά ξέρω ότι πρέπει να κάνουμε πολλά περισσότερα. Αυτή είναι η αρχή ενός νέου κεφαλαίου στις προσπάθειές μας να βάλουμε ένα τέλος σε αυτό τρομερό έγκλημα».
Τα ευρήματα της έρευνας
Η Ανεξάρτητη Έρευνα για τη Σεξουαλική Κακοποίηση Παιδιών δημιουργήθηκε λόγω σοβαρών ανησυχιών ότι ορισμένα ιδρύματα είχαν αποτύχει και εξακολουθούσαν να αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τα παιδιά από τη σεξουαλική κακοποίηση.
Κατά τη διάρκεια αυτών των επτά ετών, οι ερευνητές είδαν 725 μάρτυρες να καταθέτουν σε 325 ημέρες δημόσιων ακροάσεων και άκουσαν 7.300 θύματα και επιζώντες που μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους είτε αυτοπροσώπως, είτε μέσω τηλεφώνου, βιντεοκλήσης και γραπτών κειμένων. Συνολικά επεξεργάστηκαν 2.457.543 σελίδες αποδεικτικών στοιχείων, που συγκεντρώθηκαν μέσω του «Truth Project».
Η σεξουαλική κακοποίηση συνέβαινε ως επί το πλείστον σε οικογενειακό πλαίσιο, με το σχολικό πλαίσιο να ακολουθεί σε συχνότητα.
Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών μπορεί να έχει βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Ο καθένας είναι μοναδικός, και έτσι ο αντίκτυπος που βιώνουν τα θύματα και οι επιζώντες είναι επίσης ποικίλος. Το 94% των συμμετεχόντων στην συγκεκριμένη έρευνα είπε ότι είχε βιώσει κάποια επίπτωση από τη σεξουαλική κακοποίηση, με την κατάθλιψη να κυριαρχεί στις αναφορές τους, όπως και οι δυσκολίες στις σχέσεις, ιδίως σε θέματα εμπιστοσύνης και οικειότητας.
Το 42% ανέφερε ότι η κακοποίηση είχε επιπτώσεις στο σχολείο ή στην εργασία, με κυρίαρχες τις δυσκολίες στις ακαδημαϊκές του επιδόσεις. Το 31% είχε επιπτώσεις στη σεξουαλική του συμπεριφορά, με πιο κοινή την αποφυγή ή φοβικές αντιδράσεις σε σεξουαλική οικειότητα.
Αναφέρθηκαν επίσης επιπτώσεις στην υγεία, που αφορούν κυρίως μυοσκελετικά προβλήματα, ενώ παρατηρήθηκε σε μικρότερο βαθμό και μία στροφή προς παραβατικότητα, με 5% των θυμάτων να έχουν διαπράξει μικροαδικήματα.
Μερικά θύματα και επιζώντες ανέφεραν περισσότερες από μία επιπτώσεις, γι’αυτό και τα ποσοστά αν προστεθούν ανέρχονται σε περισσότερα από 100.
Ένα σημαντικό κεφάλαιο αποτελεί και το ζήτημα της σιωπής. Όταν ένα παιδί κακοποιείται σεξουαλικά, του είναι συχνά πολύ δύσκολο να μιλήσει για αυτό. Με την πάροδο του χρόνου, η στάση της κοινωνίας και του ατόμου απέναντι σε θέματα που μπορεί να θεωρηθούν ταμπού, είναι πιθανόν να αλλάξει, έτσι οι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται πιο ικανοί να μοιραστούν την εμπειρία τους αργότερα στη ζωή τους.
Όπως διαπίστωσε η έρευνα, το ποσοστό των θυμάτων και επιζώντων που μίλησαν για την εμπειρία τους μετά το τέλος της σεξουαλικής κακοποίησης ήταν πολύ υψηλότερο από όσων το έκαναν την εποχή που συνέβαινε.
Ένας στους δέκα συμμετέχοντες στην έρευνα, δήλωσε πως ήταν η πρώτη φορά που μιλούσε σε κάποιον για αυτό.
Διαβάστε επίσης:
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος