Γιατί επιλέγουμε μη διαθέσιμους συντρόφους;

Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα σχέση μεταξύ των ανθρώπων που επιλέγουμε για συντρόφους ως ενήλικες και των καταστάσεων που ζήσαμε όταν ήμασταν παιδιά.

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουν την τάση να επιλέγουν συντρόφους που είναι μη διαθέσιμοι;

Υπάρχουν κάποιες συνδέσεις από τις οποίες φαίνεται ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Ας δούμε τις κοινές παιδικές εμπειρίες τις οποίες μοιράζονται όσοι συχνά βρίσκονται σε αυτή την ιδιότυπη συνθήκη. Δηλαδή να προσκολλώνται σε μη διαθέσιμους συντρόφους.

Συναισθηματικά μη διαθέσιμοι γονείς

Τα παιδιά τα οποία δεν πήραν συναισθηματική επικύρωση από τους γονείς τους αναζητούν συνεχώς έγκριση από τους άλλους, στην ενήλικη ζωή τους. Αυτό συχνά μεταφράζεται σε αναζήτηση μη διαθέσιμων συντρόφων.

Είναι εκείνοι που έχουν συνηθίσει να παίρνουν λίγα. Αναζητούν μια σχέση όπως εκείνη που είχαν με τους γονείς τους, μήπως τελικά γίνει μια διορθωτική κίνηση και πάρουν εκείνο που περιμένουν μια ζωή.

Απρόβλεπτο οικογενειακό περιβάλλον  

Σε ένα απρόβλεπτο οικογενειακό περιβάλλον, τα παιδιά μπορεί να δυσκολεύονται να εκδηλώσουν τα συναισθήματα, τις ανάγκες ή τους φόβους τους.

Ως ενήλικες, αυτό μπορεί να τους οδηγήσει στο να τρέχουν πίσω από μη διαθέσιμους συντρόφους – ανθρώπους με τους οποίους δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα. Πρόκειται για ένα  οικείο μοτίβο συμπεριφοράς.

Πρώιμη έκθεση σε δυσλειτουργικές σχέσεις

Οι  γονείς ή οι φροντιστές μας είναι τα πρώτα μας πρότυπα για να κατανοήσουμε πώς λειτουργούν οι σχέσεις. Αν αυτές οι πρώιμες σχέσεις ήταν δυσλειτουργικές ή μη ισορροπημένες, αυτό θα μπορούσε να αφήσει ένα  μόνιμο αντίκτυπο στην ενήλικη ζωή μας.

Μια διαστρεβλωμένη ιδέα για το πώς είναι η αγάπη, οδηγεί τους ενήλικες να διαμορφώσουν την άποψη ότι η αγάπη είναι συνώνυμη με το χάος και τη μη διαθεσιμότητα.

Φόβος οικειότητας

Μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο Journal of Social and Personal Relationships διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που φοβούνται την οικειότητα είναι πιο πιθανό να αναζητήσουν μη διαθέσιμους συντρόφους, επειδή έτσι νιώθουν ασφαλείς. Δεν νιώθουν άνετα με μια σχέση που απαιτεί συναισθηματική εγγύτητα.

Ο φόβος της οικειότητας συχνά οφείλεται στις εμπειρίες της πρώιμης ζωής. Εάν ένα  παιδί αντιμετωπίστηκε με απόρριψη ή αδιαφορία, μπορεί να μάθει να συνδέει την οικειότητα με τον πόνο, αποφεύγοντάς την έτσι στις ενήλικες σχέσεις του.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση

Η αυτοεκτίμηση παίζει σημαντικό ρόλο στους συντρόφους που επιλέγουμε. Αν δεν εκτιμούμε τον εαυτό μας, είναι πιθανό να συμβιβαστούμε με λιγότερα στις σχέσεις μας. Μπορεί κάποιος που μεγάλωσε παραμελημένος να πιστεύει ότι δεν αξίζει αγάπη και προσοχή.

Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί ασυνείδητα να αισθάνονται πιο άνετα με μη διαθέσιμους συντρόφους, καθώς αυτές οι σχέσεις επιβεβαιώνουν την αντίληψη που έχουν για τον εαυτό τους.

Η ανάγκη να αλλάξουν την κατάσταση

Οι άνθρωποι οι οποίοι επιμένουν σε μη διαθέσιμους συντρόφους, πιστεύουν ότι αν απλώς προσπαθήσουν αρκετά, μπορούν να αλλάξουν το μυαλό ή τη συμπεριφορά του συντρόφου τους.

Όταν ήταν παιδιά προσπαθούσαν να μεσολαβήσουν, ελπίζοντας ότι θα διορθώσουν την κατάσταση στο σπίτι τους.  Αυτή η ανάγκη μεταφέρθηκε στις ενήλικες σχέσεις τους,  όπου βρίσκονται να έλκονται από συντρόφους που πιστεύουν  ότι μπορούν να «φτιάξουν» ή να αλλάξουν.

Η συγκίνηση που προσφέρει το κυνήγι

Ο διάσημος ψυχολόγος Μπ. Φ. Σκίνερ ( Β.F. Skinner) ανέφερε κάποτε: «Ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιείται η θετική ενίσχυση είναι πιο σημαντικός από την ποσότητα».

Εδώ, στην περίπτωση ενός συντρόφου ο οποίος δεν είναι διαθέσιμος για εμάς, δημιουργείται ένας εθιστικός κύκλος από σκαμπανεβάσματα, κάνοντας το «παιχνίδι» πιο δελεαστικό.

Αν αναγνωρίζετε κάποια από αυτές τις εμπειρίες στη δική σας ζωή, να θυμάστε ότι η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα προς την αλλαγή.

Δεν μπορούμε να ξαναγράψουμε το παρελθόν μας, αλλά σίγουρα μπορούμε να διαμορφώσουμε το μέλλον μας.

---

Σχετικά άρθρα:

• Μήπως ανήκετε στα «παιδιά αγριολούλουδα»;
• Όταν έχετε μεγαλώσει συναισθηματικά «ορφανοί»