To μήνυμα του ΥΕΘΑ στην εκδήλωση μνήμης για τους πεσόντες και αγνοούμενους Αξιωματικούς κατά την τουρκική εισβολή του 1974

Ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Νικόλαος Χαρδαλιάς, εκπροσώπησε χθες, Τετάρτη 19 Ιουλίου 2023, την Ελληνική Κυβέρνηση στην επετειακή εκδήλωση μνήμης και απόδοσης τιμής, την οποία συνδιοργάνωσαν η Παγκύπρια Οργάνωση Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων και η Πανελλήνια Επιτροπή Συγγενών Αγνοουμένων κατά την κυπριακή τραγωδία, στο Πανόραμα Αγνοουμένων, στο χωριό Πυργά Κύπρου, παρουσία του Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νικόλαου Χριστοδουλίδη.

Κατά την εκδήλωση τελέστηκε δέηση για την ανεύρεση των Αγνοουμένων και Τρισάγιο για τους Πεσόντες, χοροστατούντος του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ.κ. Γεωργίου Γ΄.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νικόλαος Χριστοδουλίδης ήταν ο κεντρικός ομιλητής, ενώ μίλησαν επίσης, κατά σειρά, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ.κ. Γεώργιος Γ΄, η Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας και Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού κ. Αννίτα Δημητρίου, ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Νικόλαος Χαρδαλιάς και ο εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου Βουλευτής Λασιθίου κ. Ιωάννης Πλακιωτάκης.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους, συγγενείς Αγνοουμένων από την Ελλάδα και την Κύπρο, η Υφυπουργός Πρόνοιας της Κύπρου κ. Μαριλένα Ευαγγέλου, ο Πρέσβης της Ελλάδος στην Κύπρο κ. Ιωάννης Παπαμελετίου, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Άμυνας της Κύπρου κ. Ανδρέας Λουκά, ο Υπαρχηγός ΓΕΕΦ Αντιστράτηγος Λουκάς Χατζημιχαήλ, ο Διοικητής ΕΛΔΥΚ Συνταγματάρχης Παναγιώτης Κεραμιδάς, ο Πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων κ. Νικόλαος Σεργίδης, η Πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων κατά την κυπριακή τραγωδία κ. Μαρία Καλμπουρτζή και άλλοι.

Διαβάστε αναλυτικά την ομιλία του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Νικόλαου Χαρδαλιά στην εκδήλωση μνήμης:
«Με αισθήματα συγκίνησης και υπερηφάνειας, παρίσταμαι στη σημερινή εκδήλωση μνήμης, προκειμένου να αποτίσω με βαθύτατο σεβασμό, τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους Ήρωες Ελληνοκυπρίους και Ελλαδίτες αγωνιστές, οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση της Κύπρου, κατά την τουρκική εισβολή του 1974.

Τα λόγια μοιάζουν ανάξια να περιγράψουν τα συναισθήματα οδύνης και ανεπαρκή για να εξάρουν γεγονότα και πράξεις, όπως αυτά διαδραματίστηκαν το μαύρο εκείνο καλοκαίρι. Ο μόνος τρόπος να αντιληφθούμε το μέγεθος της φρίκης και του ολέθρου που προκάλεσε η επαίσχυντη εισβολή, θα ήταν να ακούγαμε έναν προς έναν, όλους εκείνους που βίωσαν τραγικές στιγμές, ημέρες και νύκτες γεμάτες αγωνία από δοκιμασίες σκληρές, αβάστακτες κακουχίες και απέραντο πόνο. Εκείνους που συνδιαλέγονταν καθημερινά με το θάνατο χωρίς κανένα φόβο, που τον προκαλούσαν και τον περιφρονούσαν, δίνοντας τελικά αβίαστα την ίδια τους τη ζωή για τα ιδανικά τους.

Ήταν ξημέρωμα Σαββάτου 20 Ιουλίου 1974, όταν ξεκινούσε η εισβολή στη μαρτυρική μεγαλόνησο. Τουρκικά πολεμικά πλοία αποβιβάζουν στρατιωτικές δυνάμεις στην ακτή «Πέντε Μίλι», δυτικά της Κερύνειας, ενώ αντιτορπιλικά βάλλουν εναντίον στρατιωτικών στόχων. Ταυτόχρονα, πολεμικά αεροσκάφη χτυπούν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και άλλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ενώ ρίχνονται αλεξιπτωτιστές στον τουρκικό θύλακα Λευκωσίας – Κερύνειας και σε άλλες στρατηγικές περιοχές. Τα συντονισμένα πυρά των πολεμικών πλοίων και οι ακατάπαυστοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί μεταβάλλουν τη στενή πεδιάδα μεταξύ Πανάγρων και Κερύνειας, σε κόλαση πυρός.

Έχουμε την υποχρέωση να μην συμβιβαστούμε

Έτσι άρχισε η επιχείρηση, στην οποία οι Τούρκοι έδωσαν την κωδική ονομασία «ΑΤΤΙΛΑΣ», από το όνομα του βασιλιά των Ούννων που ήταν γνωστός για τη βάναυση και κατακτητική του δράση και πέρασε στην ιστορία, ως «Μάστιγα του Θεού».
Γιατί μόνο ως «μάστιγα» μπορεί να χαρακτηρισθεί η βίαιη διχοτόμηση του νησιού, ο ξεριζωμός χιλιάδων από τις πατρογονικές τους εστίες, ο σφετερισμός των περιουσιών τους, η βάναυση παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το συνεχιζόμενο δράμα των οικογενειών των αγνοουμένων και ο παράνομος τουρκικός εποικισμός.
Από εκείνη την αποφράδα ημέρα, έχουν περάσει σαράντα εννέα ολόκληρα χρόνια και η πληγή που προκάλεσε η απρόκλητη εισβολή του Αττίλα, εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να αιμορραγεί.
Ως Έθνος, έχουμε την υποχρέωση να μην συμβιβαστούμε ποτέ με τις συνέπειες της τουρκικής εκείνης βαρβαρότητας και την παράνομη, συνεχιζόμενη κατοχή εδάφους ενός κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ασύλληπτη τραγωδία, μας υποχρεώνει να διατηρούμε ζωντανή στη μνήμη μας τη θυσία όσων έπεσαν τότε «υπέρ βωμών και εστιών».

Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους αγνοούμενους αγωνιστές που υπερασπίσθηκαν με γενναιότητα και σθένος τα υπέρτατα αγαθά της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του κυπριακού Ελληνισμού, γεγονός που συνιστά μεγάλη εθνική και ηθική εκκρεμότητα, την οποία οφείλουμε να αποκαταστήσουμε το συντομότερο δυνατό.
Κοινός μας στόχος και κορυφαία εθνική προτεραιότητα παραμένει πάντα, μια δίκαιη, συμπεφωνημένη, αμοιβαία αποδεκτή και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος, στη βάση των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, λύσης που θα επιλύσει οριστικά το κυπριακό ζήτημα και θα αποκαταστήσει τη διεθνή τάξη και νομιμότητα.

Ελλάδα και Κύπρος, απαρέγκλιτα προσηλωμένες στις εθιμικές αρχές των σχέσεων καλής γειτονίας, το σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες, το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, θα συνεχίσουν τις άοκνες από κοινού προσπάθειές τους για την πλήρη απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων και την κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος εγγυήσεων, προσβλέποντας μόνο, σε ένα μέλλον ευημερίας και προόδου για τη μεγαλόνησο.

Έντιμε κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι,

Το καλοκαίρι του ΄74, η ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ και η ΕΛΔΥΚ, πότισαν αβίαστα με το αίμα και τον ιδρώτα των ανδρών τους την πολύπαθη κυπριακή γη, προσφέροντας τα μέγιστα για την ελευθερία του κυπριακού ελληνισμού.

Οφείλουμε απέραντη ευγνωμοσύνη σε όλους εκείνους τους ατρόμητους αγωνιστές, που χάρισαν στο Έθνος την πιο πρόσφατη ένδοξη σελίδα της μακραίωνης ιστορικής του διαδρομής. Με την ανυπέρβλητη ψυχική τους αντοχή και το ακατάβλητο σθένος τους, ανεδείχθησαν αναμφίβολα ως πρότυπα ηρώων για τις παρούσες και τις μελλοντικές γενιές των Ελλήνων.

Αξίζει όμως ταυτόχρονα να προβληματιστούμε. Ποια ήταν τα ιδανικά αυτών των ηρώων; Που οφείλεται η γενναιότητα, το θάρρος και η θαυμαστή ψυχραιμία τους μπροστά στον βάρβαρο εχθρό; Η απάντηση είναι μία. Μοναδική, ξεχωριστή. Ήταν τα ίδια ιδανικά που ενέπνευσαν τους 300 του Λεωνίδα, τους αγωνιστές της ελληνικής επανάστασης, αλλά και του αλβανικού έπους. Είναι τα ίδια ιδανικά για τα οποία θα σταθούμε και πάλι απέναντι σε οποίον τυχόν επιχειρήσει να επιβουλευθεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. 

Οι μαχητές του 1974 με τον αγώνα τους, στάθηκαν όρθιοι σε δύσκολες ώρες, δεν φοβήθηκαν τον θάνατο, δεν λογάριασαν τα νιάτα τους, τους γονείς και τα αδέρφια τους, έβλεπαν μπροστά τους μόνο την Πατρίδα και έπεσαν ηρωικά για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου.

Αγαπημένοι, αλησμόνητοι ήρωες, ποτέ δε θα ξεχάσουμε την προσφορά σας. Να ξέρετε ότι πάντα θα σας θυμόμαστε και θα νιώθουμε υπερήφανοι για εσάς, για τη θυσία σας και τον ηρωισμό σας. Ένας πρωτόγνωρος ηρωισμός!

Και με αυτές τις σκέψεις θα μου επιτρέψετε να κλείσω το σύντομο χαιρετισμό μου με μια φράση του αείμνηστου Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, Υποδιοικητή της ΕΛΔΥΚ με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη κατά την περίοδο των γεγονότων του 1974:

«Πατρίδα γλυκιά και ανεπανάληπτη, πάντα ψηλά θα σε κρατούμε για να μπορείς να δίνεις αίμα ζωής και φως σε όλο τον πλανήτη και αυτό γιατί υπέροχη Ελλάδα δεν πεθαίνεις. Δεν πέθανες ποτέ. ΑΙΩΝΙΑ ΖΕΙΣ όπως είπες και ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ».