Δ. Κουτσούμπας: «Με το λαό ή με τα αρπαχτικά της περιουσίας του; Αυτά είναι τα μοναδικά ουσιαστικά διλήμματα σήμερα»

Απευθείας, η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα από την πολιτική συγκέντρωση του κόμματος, στην πολυγωνική αίθουσα του 5ου ΓΕΛ, στη Νέα Ιωνία.

Αποσπάματα από την ομιλία:

Φίλες και φίλοι

συντρόφισσες και σύντροφοι

Εδώ στη Νέα Ιωνία και με αυτή τη μεγάλη συγκέντρωση, το ΚΚΕ απλώνει το χέρι σε όλους όσοι δεν συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση, δεν παραιτούνται, θέλουν να ζήσουν μια καλύτερη ζωή εδώ σ’ αυτές τις λαϊκές γειτονιές.

Και όταν μιλάμε για καλύτερη ζωή, εννοούμε μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα, όπως αξίζει σε μας και στα παιδιά μας. Μια ζωή, που καμιά σχέση δεν έχει με τη χαμοζωή που υπόσχονται στο λαό, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, συνολικά τα κόμματα του κεφαλαίου και το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης που όλοι τους υπηρετούν.

Κι αυτή την καλύτερη ζωή που όλοι μας ονειρευόμαστε, μπορεί να την εγγυηθεί μόνο ο αποφασιστικός, μαζικός και ανυποχώρητος αγώνας, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ στο δρόμο της ανατροπής.

Γι’ αυτό οι κομμουνιστές, μαζί με άλλους αγωνιστές, ήταν και παραμένουν στην πρώτη γραμμή των λαϊκών αγώνων και διεκδικήσεων, όπως πολύ καλά γνωρίζουν παλιοί, αλλά και νεότεροι σε τούτη δω την πόλη.

Αυτό το δρόμο, των εργατικών – λαϊκών αγώνων, το δρόμο της ανατροπής, μπορούμε να τον βαδίσουμε μαζί!

Όλοι όσοι παλέψαμε στους χώρους δουλειάς για να μη φορτώνεται ο εργάτης τα σπασμένα της μίας κρίσης μετά την άλλη, για να βγαίνουν αλώβητοι και κερδισμένοι οι καπιταλιστές και τα κέρδη τους.

Όλοι όσοι μοιραζόμαστε τις ίδιες έγνοιες, τις ίδιες προσδοκίες, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και των άλλων κινημάτων, κόντρα στις δυνάμεις του συμβιβασμού, του εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Να βαδίσουμε μαζί, όλοι όσοι βλέπουμε τους ολέθριους κινδύνους από την εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, συνολικά στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Γι’ αυτό άλλωστε και παλεύουμε για να κλείσουν οι στρατιωτικές βάσεις, να σταματήσει η χώρα μας να είναι ορμητήριο πολέμου και ο λαός μας στόχος αντιποίνων.

Να βαδίσουμε μαζί, όλοι όσοι εξοργιζόμαστε και δεν ανεχόμαστε τη σήψη που αναβλύζει από κάθε πόρο αυτού του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο, κάθε μέρα μας δίνει όλο και περισσότερες αποδείξεις ότι δεν παίρνει από κάποια μερεμέτια.

Γκρέμισμα θέλει -και όσο πιο γρήγορα γίνεται- για να χτίσουμε μια νέα κοινωνία με την εργατική τάξη, το λαό, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, να κάνει αυτός κουμάντο στη ζωή του.

Ελάτε, λοιπόν, να βαδίσουμε μαζί αυτό το δρόμο. Να βρεθούμε πλάι – πλάι στο σωματείο, το σύλλογο, το μαζικό φορέα, στις εκλογές, με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ παντού. Ακόμα και αν δε συμφωνούμε σε όλα.

Συμφωνούμε, όμως, ότι πρέπει να δυναμώσει η συλλογική οργάνωση, ο αγώνας, η συσπείρωση δυνάμεων, ο συντονισμός της πάλης, για όλα τα καυτά κι επείγοντα προβλήματα.

Συμφωνούμε να δυναμώσουμε τη συζήτηση για τη διέξοδο, την προοπτική, δίνοντας ελπίδα στο λαό.

Γιατί τελικά, μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό βαδίζοντας στο δρόμο της ανατροπής.

Και το ΚΚΕ είναι το Κόμμα που μπαίνει μπροστά, για να γίνει πράξη αυτό το σύνθημα.

Με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, παντού.

Κι αν αυτό το σύνθημα ακούστηκε για πρώτη φορά πριν ενάμιση χρόνο, όταν ο λαός έδινε μάχη για να προστατευτεί από τις φυσικές καταστροφές και τις συνέπειές τους, σήμερα αυτό το σύνθημα ακούγεται παντού, αρχίζει να γίνεται πράξη παντού.

Το “μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό”, γίνεται πράξη σε δεκάδες χώρους δουλειάς.

Εκεί όπου οι κομμουνιστές και οι άλλοι αγωνιστές δίνουν τη μάχη για να μην περάσει μια απόλυση, για να μην χαθεί ούτε ένα μεροκάματο, για να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, για να τσακιστεί η εργοδοτική τρομοκρατία, να μείνουν στα χαρτιά οι αντεργατικοί – αντιλαϊκοί νόμοι, όπως ο νόμος Χατζηδάκη.

Αυτό γίνεται πράξη, όταν εργατικοί – λαϊκοί φορείς της, εδώ στη Νέα Ιωνία, βρίσκονται στο πλευρό των εργαζομένων της εταιρείας “Σκρούτζ”, οι οποίοι αντιδρούν στην προσπάθεια της εργοδοσίας να εφαρμόσει τον νόμο Χατζηδάκη, να επιβάλλει ατομικές συμβάσεις με σοβαρές βλαπτικές μεταβολές στη ζωή τους.

Αυτό γίνεται πράξη και δω, όταν εργατικά σωματεία μαζί με συλλόγους της γειτονιάς απαιτούν να ακυρωθεί η απόλυση της προέδρου του Σωματείου των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, η οποία έκανε αυτό που πρέπει να κάνει κάθε εκπαιδευτικός: Να λέει στους μαθητές την ιστορική αλήθεια, όπως και έκανε μιλώντας τους για τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.

Γίνεται πράξη στη μάχη ενάντια στους πλειστηριασμούς, όπως συνέβη στου Ζωγράφου κι αλλού, όπου ακούγεται δυνατά: Τα σπίτια του λαού τα σώζει ο λαός.

Αυτή η μάχη συνεχίζεται.

Και είναι μάχη για να στηριχτεί κάθε οικογένεια, κάθε εργαζόμενος, κάθε άνθρωπος του μόχθου, που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του κι έρχεται αντιμέτωπος με τους “’διαρρήκτες” των τραπεζών, των αρπακτικών funds και των κρατικών μηχανισμών.

Για να καταργηθεί όλη αυτή η άθλια νομοθεσία που διαμόρφωσαν βήμα – βήμα και υλοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις και την οποία συνεχίζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ κι έχει το θράσος ο Μητσοτάκης να λέει πως οι πλειστηριασμοί είναι μια μικρή εξαίρεση, γιατί η πλειοψηφία των δανειοληπτών πληρώνει τα δάνειά της!

Δε ντρέπονται λιγάκι; Οι πλειστηριασμοί γενικεύονται.

Ας ρωτήσουν τον βουλευτή τους που κάνει χρυσές δουλειές ως «κοράκι» κόκκινων δανείων!

Και ας αφήσουν τις πονηριές για τους …συνεπείς δανειολήπτες!

Γιατί όσοι ακόμα πληρώνουν τα δάνειά τους, αυτό το κάνουν με αιματηρές θυσίες. Στερούνται κι από το φαΐ τους για να μη βρεθούν στο δρόμο.

Αλήθεια, με τι μούτρα μιλάνε και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τους πλειστηριασμούς, όταν η δική τους κυβέρνηση τροποποίησε σε αντιδραστική κατεύθυνση τον νόμο Κατσέλη, που καθιερώθηκε να λέγεται «νόμος Κατσέλη – Σταθάκη»;

Πώς τολμά και μιλά με τέτοιο θράσος αρπακτικού της ψυχής των λαϊκών ανθρώπων, όταν ψήφισε τον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που διευκολύνει τις μαζικές κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς κάθε είδους; Όταν ήταν αυτή που καθιέρωσε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς;

Μάλιστα θέσπισε νέο «ιδιώνυμο» ποινικό αδίκημα για τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Αν και στη συνέχεια πήγε να τον καταργήσει, αλλά πάλι έφερε το νέο άρθρο του Ποινικού Κώδικα, με το αδίκημα για τη «διατάραξη της λειτουργίας της υπηρεσίας», το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ανάλογες περιπτώσεις παρεμπόδισης των επαίσχυντων πλειστηριασμών.

Όταν ψήφισε την πώληση των «κόκκινων» δανείων στα «funds», σύμφωνα με τις σχετικές μνημονιακές δεσμεύσεις!

Κι ας αφήσει τις δικαιολογίες ότι τάχα τέθηκαν «αυστηροί όροι ελέγχου και κανόνες λειτουργίας των funds, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η προστασία των δανειοληπτών»!!!

Σα δε ντρέπονται! «Να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι», λένε στον ελληνικό λαό.

Φίλες και φίλοι,

Το “μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό”, έγινε πράξη εδώ στη Νέα Ιωνία, όπου 16 εργατικοί και λαϊκοί φορείς συντονίστηκαν, οργανώθηκαν, και διατύπωσαν συγκεκριμένα αιτήματα, ενάντια στην ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια,

διατρανώνοντας τα αυτονόητα πως: Δεν θα επιτρέψουν να υπάρχουν οικογένειες που κρυώνουν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, ή να ξεπαγιάζουν οι μαθητές την ώρα που θα κάνουν μάθημα.

Ας έρθει εδώ ο κύριος Μητσοτάκης να πει ξανά αυτές τις γελοιότητες που εκστομίζει διαρκώς για το χαβιάρι και τις σαμπάνιες…

Και ποιος; Ο Μητσοτάκης και οι συν αυτώ! Που δεν έχει δει ο καημένος, ποτέ στη ζωή του σαμπάνια και χαβιάρι!!!

Και τα λέει αυτά μόνο και μόνο για να ειρωνευτεί όλους όσοι δεν τσιμπάνε στην κοροϊδία με το “καλάθι του νοικοκυριού”…

Το οποίο, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια διαφημιστική σύμπραξη κυβέρνησης – μεγάλων super market και βιομηχάνων τροφίμων.

Έλεος πια!

«Ο λαός σώζει το λαό», έγινε πράξη όταν η μεγάλη κινητοποίηση των κατοίκων της Νέας Ιωνίας με τις μαζικές τους συγκεντρώσεις, τις πρωτότυπες αντιδράσεις εργαζομένων, εκπαιδευτικών, γονιών ακόμη και μικρών παιδιών, ακύρωσε την απόφαση της δημοτικής αρχής να μεταφέρει τον στόλο των απορριμματοφόρων στην περιοχή του πρώην ανθρακωρυχείου, μια ανάσα στην κυριολεξία από σχολεία, νηπιαγωγεία, και αθλητικούς χώρους της Αλσούπολης!

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά!

Γιατί, αν κάτι θετικό προκύψει για το λαό, έστω και μια ανάσα ανακούφισης, αυτή θα προκύψει από τη λαϊκή δράση και κινητοποίηση. Και όχι από την αναμονή που παραλύει και αδρανοποιεί ακόμα και μάχιμες δυνάμεις, μια παραλυσία που καλλιεργούν σύσσωμες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, για να ‘χουν και το κεφάλι τους ήσυχο και το γάιδαρό τους δεμένο.

Φίλες και φίλοι

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, Μητσοτάκης και Τσίπρας, έχουν αρχίσει να ρίχνουν στο τραπέζι τα ψεύτικα διλήμματα για να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στην μεταξύ τους κάλπικη αντιπαράθεση.

Παλιά τους τέχνη κόσκινο.

Λέει για παράδειγμα ο Μητσοτάκης, ο οποίος φιγουράρει ως καλύτερος διαχειριστής της μιζέριας:

«Κάντε τη σύγκριση: τι έγινε στα τέσσερα χρόνια κυβέρνησης της ΝΔ και τι έγινε στα χρόνια της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ»!!!

Δηλαδή, τι μας λέει;

Τι ακριβώς πρέπει να βάλει στη ζυγαριά ο λαός;

Γιατί αυτή η ζυγαριά και στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ και στα χρόνια της ΝΔ πάντα έγερνε προς τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυτοί είναι οι μόνιμα κερδισμένοι από την πολιτική τους.

Τι να συγκρίνει λοιπόν, ο λαός στη φτώχεια του;

Γιατί, αν στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ πείναγε ο άνεργος, γιατί δεν είχε δουλειά και εισόδημα, σήμερα πεινάει και ο εργαζόμενος που το εισόδημά του δεν φτάνει ούτε για τα βασικά!

Όσο για τα σχέδια της περιβόητης καπιταλιστικής τους ανάπτυξης, που ανεμίζουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, κανένα από τα σχέδια αυτά δεν μπορεί να δώσει λύση, εξασφαλίζοντας σταθερές σχέσεις εργασίας με Συλλογικές Συμβάσεις, μισθούς και δικαιώματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες, τις πραγματικές ανάγκες.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της επένδυσης στο Ελληνικό με τους χαμηλούς μισθούς, τα ωράρια 10 ωρών με 7 μέρες την εβδομάδα για τους Τεχνικούς με μπλοκάκι, καθώς και για τους Οικοδόμους, που μόνο μετά την κοινή παρέμβαση του Συνδικάτου με την Επιθεώρηση Εργασίας ξεκίνησε η εφαρμογή του «νόμιμου» ωραρίου που καθορίζει η κλαδική ΣΣΕ.

Αυτή είναι η εικόνα από όλους τους κλάδους που βρίσκονται σε φάση ισχυρής ανόδου της παραγωγής και της κερδοφορίας τους, που δείχνει ότι η πραγματικότητα για τους

εργαζόμενους είναι η «ευέλικτη» εργασία, η χωρίς όρια εντατικοποίηση της δουλειάς, οι απλήρωτες υπερωρίες και τα εργατικά ατυχήματα.

Ενώ οι αυξήσεις – ψίχουλα στους μισθούς είναι πολύ κατώτερες των απωλειών που φέρνει ο πληθωρισμός.

Βέβαια δεν ξέρουμε αν σε όλες τις λεγόμενες εμβληματικές επενδύσεις, ο μεγαλοεπενδυτής αναγνωρίζει το ίδιο τις υπηρεσίες που του προσφέρουν οι κυβερνήσεις, όπως συνέβη με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Lamda Development που έχει αναλάβει το «Ελληνικό», τον Λάτση ο οποίος ευχαρίστησε δημόσια τις τρεις κυβερνήσεις του Σαμαρά, του Τσίπρα και του Μητσοτάκη»…

Και πώς να μην τους ευχαριστήσει, όταν ήταν η ψήφος της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που του έδωσαν το έργο στο πιάτο;

Οι άσπονδοι -υποτίθεται- εχθροί, αυτοί με τις τεράστιες διαφορές, οι δήθεν “αριστεροί” και οι “δεξιοί”, βρίσκονται μονιασμένοι, με απόλυτη σύμπνοια, κάτω από την αγκαλιά της πλουτοκρατίας και των μονοπωλίων τους.

Βλέπετε, δεν αρκεί που ο καπιταλισμός είναι το σύστημα της κυριαρχίας των λίγων πάνω στους πολλούς, αλλά ορισμένες φορές πρέπει να το επιδεικνύει κιόλας, χωρίς δισταγμούς και «φύλλα συκής» και να επιβραβεύεται δημοσίως και το πολιτικό τους προσωπικό!

Οι διάφοροι Λάτσηδες ξέρουν να εκτιμούν τις υπηρεσίες αυτών που τους υπηρετούν.

Τι επιπλέον, να συγκρίνει λοιπόν ο λαός;

Τους αντεργατικούς νόμους που ο ένας ο ΣΥΡΙΖΑ «έκοβε», ελέω των μνημονίων έλεγε, αλλά την προστασία της κερδοφορίας του κεφαλαίου εννοούσε;

Και ο άλλος, η ΝΔ, «έραβε» και φτάσαμε σήμερα η συνδικαλιστική δράση, η απεργία, να είναι υπό διωγμό και η συλλογική σύμβαση ένας σκληρός, αλλά επίμονος αγώνας που δίνουν οι κομμουνιστές και οι πρωτοπόροι αγωνιστές σε μια σειρά κλάδους;

Γιατί όλοι οι άλλοι, και οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και οι του ΣΥΡΙΖΑ, περιμένουν μια κάλπικη πολιτική αλλαγή, κάτι σαν τη Δευτέρα Παρουσία που μαζί με τους νεκρούς, θα αναστήσει και τα εργασιακά δικαιώματα…

Αλίμονο αν οι χιλιάδες εργάτες που απήργησαν στις 9 του Νοέμβρη και πλημμύρισαν την Αθήνα, κάθονταν στα αυγά τους και περίμεναν, ενώ ο νόμος – έκτρωμα του Χατζηδάκη θα εφαρμόζεται και θα νομιμοποιείται σε μια σειρά κλάδους.

Όπως στους εκπαιδευτικούς: Όπου, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, σαν γνήσια φερέφωνα της Κεραμέως, υπεράσπιζαν τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες.

Το χαστούκι όμως που έφαγαν από τους εκπαιδευτικούς, ακόμα δεν μπορούν να το χωνέψουν!

Τι να συγκρίνει λοιπόν ο λαός;

Ποιος έχει μεγαλύτερη ευθύνη, η κυβέρνηση της ΝΔ ή η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, για την ενεργειακή φτώχεια που το μόνο που μπορούν να κάνουν πλέον, είναι να μοιράζουν οδηγίες επιβίωσης των λαϊκών οικογενειών στο σκοτάδι και στο κρύο;

Καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ενεργειακή φτώχεια, εντός της απελευθερωμένης αγοράς της ενέργειας και της απολιγνιτοποίησης που φέρνει η «πράσινη μετάβαση», αλλά και οι πολεμικές κυρώσεις.

Όσο για τη ΔΕΗ υπό «δημόσιο έλεγχο», που έχει κάνει πάλι σημαία του ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή θα συνεχίσει να επιδοτεί το καρτέλ των ομίλων ΑΠΕ που γιγάντωσαν και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ…

Ενώ τη ΔΕΗ θα τη διασώσουν πάλι τα λεφτά των φορολογούμενων που θα κληθούν να πληρώσουν τα ελλείμματα και το χρέος.

Το ίδιο ισχύει και για τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων στην υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας.

Τα ζήσαμε στην περίοδο της πανδημίας, τα ζούμε και τώρα.

Γιατί, όλοι τους, μια αρχή αναγνωρίζουν: Τη σύμπραξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, όπου ο ιδιωτικός μαζί με τα κέρδη του, γιγαντώνεται σε βάρος φυσικά του δημόσιου συστήματος υγείας.

Αυτό στην περίπτωση της Νέας Ιωνίας, σημαίνει, ότι κινδυνεύει ακόμα και με κλείσιμο μια κρίσιμη δομή Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, όπως είναι το Κέντρο Υγείας της πόλης.

Οι γιατροί, οι νοσηλευτές και ακόμα περισσότερο οι κάτοικοι εκπέμπουν SOS!

Στους κυβερνώντες με μια φωνή όλοι και όλες τους λέμε: Να πάνε να κόψουν το λαιμό τους και να δώσουν λύση εδώ και τώρα, στο σοβαρό ζήτημα της στέγασης του Κέντρου Υγείας!

Εμείς, δεν πρόκειται να ανεχτούμε να μείνει ούτε μια μέρα κλειστό ένα Κέντρο Υγείας που εξυπηρετεί, έστω με αυτές τις ελλείψεις, μια περιοχή περίπου 100.000 κατοίκων.

Να βρεθεί τώρα κατάλληλος χώρος για τη μετεγκατάσταση του κέντρου και ταυτόχρονα να υπάρξει επαρκής χρηματοδότηση για την αναβάθμιση και όχι για την υποβάθμιση των υπηρεσιών του, πλήρης στελέχωση σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Υπάρχουν προτάσεις και για συγκεκριμένα κτίρια ακόμα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν!

Γιατί, το ζήτημα της υποβάθμισης της Πρωτοβάθμιας υγείας, αντικειμενικά θα δημιουργήσει επιπλέον νέα πίεση στο νοσοκομείο της Περιοχής στο «Αγία Όλγα», καθώς εκεί θα συγκεντρώνονται όλα τα περιστατικά τα οποία θα μπορούσαν να αντιμετωπίζονται στην πρωτοβάθμια δομή, πιο άμεσα και αποτελεσματικά.

Στο «Αγία Όλγα» αυτό σημαίνει, εκτός των άλλων, και εντατικοποίηση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, αφού ήδη υπάρχουν τραγικές ελλείψεις ειδικά στο νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό, όπου λείπουν πάνω από 100 εργαζόμενοι…

Το ίδιο και στους γιατρούς, όπου λείπουν πάνω από 50 γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων.

Και μαζί με όλα αυτά, υπάρχουν και τα σοβαρά προβλήματα στα σχολεία της πόλης, όπου εκτός όλων των άλλων, υπάρχουν σοβαρά υλικοτεχνικά προβλήματα, ελλείψεις χώρων που παραπέμπουν πραγματικά σε άλλες εποχές.

Τι άλλο να πει κανείς όταν παιδιά του Νηπιαγωγείου μετακινούνται από τη μια περιοχή στην άλλη, από τον Περισσό στην Αλσούπολη;

Αυτές είναι οι συνθήκες της προσχολικής αγωγής, όπου επίσης δεν υπάρχει ειδικό νηπιαγωγείο σε έναν τόσο μεγάλο δήμο για να καλύψει τις ανάγκες αυτών των παιδιών και των οικογενειών τους.

Το ίδιο βέβαια ισχύει και με τους παιδικούς σταθμούς, όπου ακόμα και σήμερα 120 παιδιά έχουν μείνει εκτός.

Από την άλλη, η περιοχή της Καλογρέζας και της Αλσούπολης, δεν έχουν κανένα παιδικό ή βρεφονηπιακό σταθμό.

Τι πρέπει να κάνουν αυτοί οι γονείς αυτά τα νέα ζευγάριά; Να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές ή να πληρώνουν σε ιδιωτικές δομές;

Από όπου λοιπόν κι αν το πιάσει κανείς, η ζυγαριά πραγματικά γέρνει προς τα συμφέροντα της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, σε αντίθεση με τις ανάγκες της εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων, του λαού.

Και τα μόνιμα βαρίδια είναι η πολιτική της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων αστικών δυνάμεων.

Φίλες και φίλοι,

Για αυτά ακριβώς τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης μεγαλώνει η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Εμπλοκή που φτάνει να «κοκκινίζει» όλο το χάρτη της χώρας.

Γιατί πραγματικά όλες οι υποδομές από τη Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη και από τη Λάρισα μέχρι τον Άραξο, αναβαθμίζονται και διατίθενται για τις ανάγκες των ιμπεριαλιστών.

Και δω η σύγκριση ανάμεσα στις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, για το ποιος προώθησε καλύτερα αυτούς τους σχεδιασμούς, είναι αμείλικτη και για τους δύο.

Δύσκολα θα ξεχωρίσει κανείς ποιος είναι πιο Αμερικανόφιλος, πιο ΝΑΤΟϊκός από τον άλλο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που υλοποίησε βήμα – βήμα τη ΝΑΤΟϊκή συμφωνία των Πρεσπών;

Που σχεδίασε και παρέδωσε έτοιμη στο πιάτο τη δήθεν αμυντική, αλλά πέρα για πέρα επιθετική συμφωνία με τις ΗΠΑ;

Ή η κυβέρνηση της ΝΔ που την υπέγραψε, την ψήφισε και τώρα κλιμακώνει επικίνδυνα τη συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο στην Ουκρανία;

Οι ευθύνες τους είναι ακόμα μεγαλύτερες γιατί όλοι τους αναπαράγουν με διάφορες παραλλαγές τα ίδια ξοφλημένα επιχειρήματα περί αναβάθμισης της γεωστρατηγικού ρόλου της χώρας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για προσπάθεια

αναβάθμισης των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης η οποία εκδηλώνει την επιθετικότητά της στο πλευρό των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, ανταγωνιζόμενη την τούρκικη αστική τάξη.

Πρόκειται για επιχειρήματα που επιπλέον καλλιεργούν και τον εφησυχασμό απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, η οποία μάλιστα προχώρησε σε νέα επιχείρηση επίδειξης ισχύος σε περιοχές του Βόρειου Ιράκ και της Συρίας για να προωθήσει τα στρατηγικά της σχέδια με την κάλυψη φυσικά των ΗΠΑ, της ΕΕ αλλά και της Ρωσίας.

Και ορισμένοι, καλά θα κάνουν, να μην εφησυχάζουν το λαό, πως δήθεν τώρα η Τουρκία έχει άλλα μέτωπα ανοιχτά και δεν θα επιχειρήσει καμιά επιθετική ενέργεια σε βάρος της Ελλάδας!

Ο λαός μας πρέπει να είναι σε ετοιμότητα, γιατί ακόμα και οι συμβιβασμοί που προετοιμάζονται, συνήθως έρχονται μετά από μια επιθετική ενέργεια, ένα θερμό επεισόδιο ή ακόμα και μια πολεμική εμπλοκή με θύματα τους λαούς.

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Όλο και περισσότεροι εργάτες και εργάτριες, άνθρωποι της βιοπάλης, γυναίκες και νέα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, ακριβώς επειδή κάνουν καθημερινά αυτή τη σύγκριση ανάμεσα στις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ που γνώρισαν τα τελευταία χρόνια, στο ερώτημα “ποιος από τους σημερινούς ή αυριανούς επίδοξους κυβερνώντες μπορεί να δώσει απάντηση στα λαϊκά προβλήματα;” Απαντούν, χωρίς δεύτερη κουβέντα: Κανένα!

Σε όλους αυτούς απευθυνόμαστε και τους λέμε ότι η σύγκριση σήμερα, δεν είναι ανάμεσα στα διάφορα κόμματα του κατεστημένου και στους εκλεκτούς του συστήματος, που πότε απολαμβάνουν και πότε χάνουν τη στήριξη από μερίδα της ολιγαρχίας στη λογική «φύγε εσύ, έλα συ», με κριτήριο ποιος καλύτερα υπηρετεί τις απαιτήσεις, τα κέρδη τους, όπως φάνηκε και με το σκάνδαλο των υποκλοπών…

Απευθυνόμαστε και σε όσους και όσες, και εδώ, σ’ αυτές τις γειτονιές της Νέας Ιωνίας και των γύρω δήμων, στήριξαν τη ΝΔ, απογοητευμένοι από τις προηγούμενες επιλογές τους

Που πίστεψαν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα ότι κάτι μπορεί να κερδίσει ο λαός από τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» που υποσχόταν, τον «εκσυγχρονισμό του κράτους» που έλεγε, μαζί με τις διαβεβαιώσεις για «ανάπτυξη, σταθερότητα και ασφάλεια» που προπαγάνδιζε και συνεχίζει να προπαγανδίζει η ΝΔ και ο Μητσοτάκης.

Μόνο που όλα αυτά, ένα πρόσημο έχουν και αυτό το πρόσημο είναι ταξικό.

Είναι «μεταρρυθμίσεις» και αναγκαίοι «εκσυγχρονισμοί» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για τις μπίζνες του, μαζί με την αναγκαία για το σύστημα «πολιτική σταθερότητα».

Και όποιος κάνει τον λογαριασμό θα δει ότι μόνο το ταμείο για τον λαό, είναι μείον.

Με αυτό το ταξικό κριτήριο, διαχειρίστηκε η ΝΔ και την πανδημία και την κρίση μετά, και όλα τα κακά της μοίρας μας που θεωρεί πως της έτυχαν στη βάρδια της και τώρα ζητάει ξανά τη στήριξη του λαού δήθεν για να τα διορθώσει.

Μόνο που για όλα αυτά δεν φταίει «η κακιά μας η μοίρα», κάποιοι έξωθεν παράγοντες, όπως αφήνει να εννοηθεί ο Μητσοτάκης. Φταίει το ίδιο το σύστημα και οι αδιέξοδες πολιτικές που υλοποιούν, οι οποίες δεν τελειώνουν, αντίθετα μεγαλώνουν και σκάνε στις πλάτες του λαού με διάφορους τρόπους.

Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα, σε όσους και όσες, στήριξαν τα προηγούμενα χρόνια ή εξακολουθούν να στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως τον εμπιστεύονται, πως του έχουν δώσει κάποια λευκή επιταγή.

Το αντίθετο συμβαίνει. Σήμερα βλέπουμε να μην του έχουν καμιά εμπιστοσύνη.

Όχι μόνο γιατί σε πολλούς βαραίνουν τα έργα και οι ημέρες της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί βλέπουν και τον τυχοδιωκτισμό του, κυρίως όμως βλέπουν, ότι σε πολλά και κρίσιμα ζητήματα όχι μόνο λέει, αλλά κάνει τα ίδια, ψηφίζει τα ίδια με τη ΝΔ…

Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι κυρίως δεν βλέπουν άλλη εναλλακτική. Όμως την εναλλακτική για το λαό και τα συμφέροντά του, δεν θα τη βρουν εκεί που τους δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δηλαδή, σε διεργασίες που γίνονται στους «από πάνω», αυτούς που έχουν την οικονομική και πολιτική εξουσία του τόπου.

Η εναλλακτική βρίσκεται εδώ, «κάτω», μέσα στον ίδιο το λαό και το κίνημά του, που δεν σταματάει μόνο μπροστά σε μια κάλπη, αλλά συνεχίζει δυναμικά και βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια και το σάπιο σύστημά τους.

Εδώ σ’ αυτές τις γειτονιές της Νέας Ιωνίας, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, μπαίνουν μπροστά στο εργατικό κίνημα, στους συλλόγους, σε όλους τους φορείς.

Για να δυναμώσουν οι εστίες αντίστασης, να ενισχυθεί το αγωνιστικό πνεύμα, να δυναμώσει η αλληλεγγύη.

Αν σ’ αυτή την προσπάθεια, συμμετείχαν για παράδειγμα, και όλοι όσοι πήραν μέρος στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ πριν, τους οποίους λίγο πολύ τους ξέρουμε εδώ στις γειτονιές, εάν λοιπόν όλοι αυτοί συμμετείχαν στο κίνημα, στα σωματεία, στους συλλόγους, στήριζαν τις διεκδικήσεις τους, θα ήταν ίδια η κατάσταση;

Ακόμα και οι ίδιοι δεν θα σκέφτονταν με τον ίδιο τρόπο, θα άρχιζαν σιγά – σιγά να βλέπουν ότι φως στο τούνελ υπάρχει, κι αυτό δυναμώνει όταν δυναμώνει η εργατική λαϊκή κινητοποίηση και δράση.

Ναι, υπάρχει φως στο τούνελ, υπάρχει προοπτική για το λαό.

Κι αυτή μπορεί να φωτιστεί με ένα νέο αγωνιστικό ξεκίνημα, με αλλαγή ρότας σκέψης και δράσης, άλλης επιλογής.

Δεν μπορεί να φωτιστεί όταν μένει κάποιος προσκολλημένος στις ίδιες δυνάμεις που του δίνουν τη μία απογοήτευση μετά την άλλη, ρίχνουν τις απαιτήσεις του λαού στο πάτωμα, κλείνουν την αγωνιστική διάθεση στους τέσσερις τοίχους, μη τυχόν και απειληθεί η «κοινωνική συνοχή». Μια «κοινωνική συνοχή» που δεν είναι άλλη σε τελευταία ανάλυση, από την εξασφάλιση μέσω αυτής της συνοχής, της σταθερότητας της σαπίλας και διαφθοράς της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Απευθυνόμαστε ακόμα και σε όσους ανεξάρτητα ποια κόμματα έχουν στηρίξει, δεν βλέπουν ακόμα την προοπτική στους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες. Εκτιμούν όμως τη συνέπεια, την αγωνιστικότητα του ΚΚΕ. Τους λέμε να σκεφτούν: Θα ήταν ίδια η κατάσταση για την εργατική τάξη, το λαό, αν το ΚΚΕ είχε περισσότερες δυνάμεις στα σωματεία, στους συλλόγους, στους δήμους και στις περιφέρειες, στη βουλή;

Να σκεφτούν τι θα μπορούσε να κάνει το ΚΚΕ αν είχε για παράδειγμα, όχι 15 βουλευτές, αλλά περισσότερους για να βρεθούν στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, μπροστά στα εργατικά – λαϊκά προβλήματα, όπως συνέβη με τον βουλευτή του ΚΚΕ στο σπίτι στου Ζωγράφου που κράτος και αστυνομία για λογαριασμό των αρπακτικών funds επιχείρησαν να πετάξουν στο δρόμο μια χαμηλοσυνταξιούχο;

Τι θέλουν; Περισσότερους Κατσώτηδες ή περισσότερους Πάτσηδες;

Με το λαό ή με τα αρπαχτικά της περιουσίας του;

Αυτά είναι τα μοναδικά ουσιαστικά διλήμματα σήμερα για όλες τις λαϊκές οικογένειες.

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Η πραγματική σύγκριση δεν είναι ανάμεσα στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι ανάμεσα σ’ αυτό που ζούμε που γίνεται όλο και πιο αδιέξοδο και σ’ αυτό που μπορούμε να ζήσουμε. Αυτό είναι και το μοναδικό δίλημμα και είναι ένα και ξεκάθαρο:

-Συνέχιση της βαρβαρότητας με τη μία ή την άλλη συνταγή διαχείρισης που αναπαράγει τον φαύλο κύκλο των πολέμων, των κρίσεων, της εκμετάλλευσης, της χαμοζωής;

-Συμβιβασμός με τον καπιταλισμό ή ανειρήνευτος πόλεμος με την εξουσία των εκμεταλλευτών, αδιάκοπη πάλη για την ανατροπή της κυριαρχίας του, ρήξη και οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού;

Για εμάς στο ΚΚΕ, είναι ξεκάθαρα.

Δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστούμε με το σύστημα που τσακίζει τα όνειρά μας.

Δεν πρόκειται ποτέ να δεχτούμε τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης.

Απορρίπτουμε τον ρεαλισμό της υποταγής και του λίγο χειρότερου κακού.

Παλεύουμε για έναν άλλο κόσμο, μία κοινωνία χωρίς την παρασιτική παρουσία των καπιταλιστών, μία κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρο της ανθρώπινες ανάγκες.

Και αυτή η κοινωνία μπορεί να γίνει πραγματικότητα, αξιοποιώντας σωστά, δημιουργικά και την μεγάλη πείρα -θετική και αρνητική- της πρώτης απόπειρας του προηγούμενου αιώνα.

Σκεφτείτε τι μπορούμε να καταφέρουμε σήμερα που η κοινωνικοποίηση της παραγωγής έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα, όπως επίσης και η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Τι μπορεί να καταφέρει η εργατική τάξη, ο λαός αν έχει στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας και της κοινωνίας.

Σκεφτείτε πως, αν σήμερα ο καπιταλισμός ξεσπιτώνει τους εργάτες από τα σπίτια τους και τα δίνει στα κοράκια των τραπεζών, και τα νοίκια έχουν φτάσει στο θεό, ο σοσιαλισμός με κεντρικό σχέδιο και προγράμματα εργατικής λαϊκής στέγης είχε λύσει το ζήτημα της στέγασης και μαζί της θέρμανσης και του νερού, πριν από πολλές δεκαετίες.

Σήμερα το κράτος έχει παραδώσει τη φροντίδα των φτωχών, των εγκαταλελειμμένων παιδιών στους ιδιώτες και τις ΜΚΟ, οι οποίες μάλιστα ξεπλένουν και τους εκμεταλλευτές για το δήθεν φιλάνθρωπο έργο τους, δημιουργώντας τις Κιβωτούς του Τρόμου.

Τα αποτελέσματα είναι τραγικά.

Και δεν περιμέναμε τις αποκαλύψεις για την «Κιβωτό», για να το πούμε…

Βλέπουμε τη μιζέρια στο Κέντρο «Μητέρα» που το έχουν εγκαταλείψει διαχρονικά οι κυβερνήσεις.

Ο σοσιαλισμός και μάλιστα από τα πρώτα χρόνια, με ευθύνη του εργατικού κράτους, άνοιξε μια μεγάλη αγκαλιά φροντίδας και αγάπης για όλα τα παιδιά που βρέθηκαν στο δρόμο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή πριν από 100 και χρόνια. Διαθέτοντας μάλιστα, τους καλύτερους παιδαγωγούς που είχε, όπως ο Μακαρένκο.

Σήμερα, εκτός από αυτά τα αίσχη, το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του, νόμο το νόμο έχουν διαμορφώσει επίσης, ένα πολυπλόκαμο βρωμερό και απαίσιο θεσμικό πλαίσιο για τις παρακολουθήσεις και τις υποκλοπές από κρατικές υπηρεσίες και μυστικές υπηρεσίες που αλωνίζουν.

Πίσω από τη έννοια – λάστιχο της «εθνικής ασφάλειας» βρίσκεται μόνιμα ο «εχθρός λαός» και τα δικαιώματά του.

Κι ας βγαίνουν τώρα στα κεραμίδια οι υπέρμαχοι της περιβόητης αστικής δημοκρατίας!

Μάλιστα πολλοί απ’ αυτούς, γνωστοί για τον αντικομμουνισμό τους, θυμήθηκαν τις «ζωές των άλλων» στον σοσιαλισμό, ξεχνώντας βέβαια πως στο στόχαστρο στα σοσιαλιστικά κράτη δεν ήταν ο λαός, αλλά οι υποστηρικτές του φασισμού, των ναζί, της καπιταλιστικής εξουσίας, οι ντόπιοι και οι διεθνείς υποστηρικτές της.

Μπροστά στα μάτια μας είναι όλες οι αποδείξεις που ένα πράγμα δείχνουν: Να απαλλαγούμε οριστικά από μια κοινωνία που έχει ευαγγέλιο την εξουσία των εκμεταλλευτών και καταπιεστών!

Να φτιάξουμε μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια, διαφθορά και πολέμους.