Σήμερα η αυτονόμηση της νέας γενιάς δεν είναι αυτονόητη. Οι νέοι έως τριάντα ετών παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους ωστόσο οι εκτόξευση των τιμών των ενοικίων, δεν τους επιτρέπει να ανοίξουν τα «φτερά» τους και να ζήσουν την ελευθερία τους.
Οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί και οι τιμές στα ακίνητα κάνουν την έξοδο από το πατρικό να μοιάζει περισσότερο με άθλο παρά με φυσικό βήμα ενηλικίωσης.
Κι όμως οι νέοι προσπαθούν να χτίσουν τη ζωή τους μέσα στα όρια του παιδικού τους δωματίου. Να δουλέψουν, να ερωτευτούν, να ονειρευτούν… με φόντο αφίσες και ράφια γεμάτα αναμνήσεις από το σχολείο.
Ανάμεσα στην επιθυμία και την πραγματικότητα, οι νέοι Έλληνες ζουν ως έφηβοι ακόμα και στην ενηλικίωση τους, πράγμα που επηρεάζει την ψυχολογία τους και την αυτοπεποίθηση τους, αφού πρέπει να προσαρμοστούν στους κανόνες του σπιτιού και στις παρατηρήσεις των γονιών τους.
Στην έρευνα που πραγματοποίησε η Έλενα Καραθάνου και παρουσίασε στο ΕΡΤnews Radio 105.8και στην εκπομπή «Πρωινές Διαδρομές» με τον Βασίλη Αδαμόπουλο και την Μαρία Γεωργίου, ξεδίπλωσαν όλες τις πτυχές του ζητήματος, τόσο οι άμεσα εμπλεκόμενοι, νέοι άνθρωποι και οι γονείς, όσο και παράγοντες της αγοράς ακινήτων, εκπρόσωποι κομμάτων αλλά και ψυχολόγοι.
«Δυστυχώς, είμαι 31 ετών κι ακόμα αναγκάζομαι να μένω με τους γονείς μου» παραδέχθηκε ο Γιώργος.
«Ο μισθός μου είναι κάπου στα 950 ευρώ καθαρά. Έχω κοιτάξει να είμαι ειλικρινής, να πάω να μείνω μόνος, αλλά τα ενοίκια σε μία θεωρητικά νορμάλ περιοχή για ένα στούντιο 40-50 τετραγωνικά, ένα δυάρι ας πούμε, είναι στα 500 ευρώ, με ένα σούπερ μάρκετ πολύ απλό των 150-200 ευρώ το μήνα, με κάποιους λογαριασμούς, ρεύμα, νερό και χωρίς να είμαι ειλικρινής κανένα περιττό έξοδο, περνούσα ήδη το μπάτζετ που παίρνω από τη δουλειά, οπότε θα χρειαζόταν όπως καταλαβαίνετε κι εσείς να βοηθήσουν και οι γονείς. Έχω σκεφτεί και το έχω κάνει και στο παρελθόν, να είμαι ειλικρινής, να μένω μαζί με συγκάτοικο, προσωπικά για μένα δεν είχε δουλέψει, δεν τα είχαμε βρει καθόλου και ήταν μία τρύπα στο νερό. Ίσως μόνο μπορούσα να το επιχειρήσω στο κομμάτι που κάποια στιγμή έχω μία μακροχρόνια σχέση και το τολμήσουμε, κάπως έτσι»ανέφερε, μιλώντας στην Έλενα Καραθάνου.
Έχω μια δουλειά στο αεροδρόμιο ως checkin agent. Ο μισθός είναι 1040 μεικτά. (…)
Ένα σπίτι περίπου 28 με 30 τετραγωνικά μέτρα ήταν 300 ευρώ το μήνα και ήταν μία τρύπα σε ημιυπόγειο, ξεφλούδιζε ο τοίχος, η μπογιά του, είχε υγρασίες, τα υδραυλικά ήταν χαλασμένα και γενικά ακόμα και για αυτό με τον βασικό μισθό λίγο δύσκολο να βγει ο μήνας. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Με ένα ακόμα στο πατρικό μου, εγώ, η μάνα μου και αρραβωνιαστικός της και εμείς λίγο δυσκολευόμαστε, γιατί είναι συνταξιούχοι» διηγήθηκε ο Μάρκος, ο οποίος ζει στο πατρικό του στα 29 του χρόνια.
«Έχω δύο γιους. Μένουν μαζί μας. Θέλουν να φύγουν κάποια στιγμή, να πάνε στο δικό τους σπιτικό αλλά είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση, γιατί μισθός τους δεν φθάνει για να συντηρήσουν ένα σπίτι, έτσι όπως έχουν πάει τα ενοίκια στα ύψη και αναγκαστικά κάθονται μαζί μας. Βοηθάμε κι εμείς όσο μπορούμε γιατί το ένα παιδί από τα δύο έχει και μία σχέση το μεγάλο. Μόνο αν μπορέσουν και οι δύο να έχουν μία οικονομική άνεση για να μπορέσουν να ζήσουν μόνοι τους, διαφορετικά πολύ μεγάλη ακρίβεια και είναι πολύ δύσκολο για να κάνουν σπιτικό» περιέγραψε η Δήμητρα, μητέρα ενός 26χρονου και ενός 32χρονου.
«Αρκετοί νέοι εκεί γύρω στην ηλικία των 30 ετών επιστρέφουν στους γονείς τους ή μένουν με τους γονείς τους ή δεν έφυγαν ποτέ από το σπίτι. Δυστυχώς, αυτό είναι μία συνθήκη που τους δημιουργεί πολλές φορές αδιέξοδα. Αισθάνονται ότι γυρίζουν πάλι, παλινδρομούν σε μία οικογενειακή συνθήκη που αυτοί μετατρέπονται σε παιδιά εφήβους, ενώ είναι ενήλικες» τόνισε η ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου.
«Σε ένα περιβάλλον διαβιούν, το οποίο εμπεριέχει ενδεχομένως άτυπους κανόνες ή και πιθανά υφίστανται και τις παρατηρήσεις των γονέων. Αυτό όλο τους δημιουργεί πίεση, άγχος, σε αρκετές περιπτώσεις και καταθλιπτικά στοιχεία, διότι αισθάνονται πιεσμένοι, ανασφαλείς, χαμηλή αυτοεκτίμηση, νιώθουν ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν και αισθάνονται αποτυχημένοι. Σε αρκετές περιπτώσεις η παρεμβατικότητα τους ή παρατηρήσεις τους υπερπροστασία τους μπορεί να τα πάνε πίσω και να τους αυξήσουν την αγωνία και την ανασφάλεια» συμπλήρωσε η κ. Καππάτου.
«Στην Ελλάδα πάντοτε οι νέοι άνθρωποι παρέμεναν μέχρι μεγάλη ηλικία, τουλάχιστον μέχρι τα 30, κοντά με την υπόλοιπη οικογένεια. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε μόνο την ακρίβεια. Είναι μια ελληνική ιδιαιτερότητα» σημείωσε ο δικηγόρος, αντιπρόεδρος της ΠΟΜΙΔΑ, Πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ακινήτων Θεσσαλονίκης.
«Αυτή τη στιγμή ωστόσο, παρατηρούμε πολλούς από τους νέους, ανεξάρτητα με το αν συνεχίζουν να παραμένουν κοντά στην οικογένεια, πολλοί που θέλουν να απαγκιστρωθούν λίγο νωρίτερα επιλέγουν τη συγκατοίκηση με άλλους, είτε αυτά είναι ζευγάρια, είτε είναι απλά φοιτητικές παρέες, μόνο και μόνο για να μπορούν να μοιράζονται τα έξοδα τους» προσέθεσε ο κ. Χαϊδούτης.
«Οι συνθήκες διαβίωσης αυτή τη στιγμή στη χώρα μας είναι τέτοιες όσον αφορά τα υψηλά μισθώματα, τα οποία για 6η, για να μην πούμε 7η χρονιά, ανεβαίνουν κάνοντας αύξηση της τάξεως του 50-60% από το 2019 και μετά δημιουργούν ασφυκτικές καταστάσεις με αποτέλεσμα νέοι άνθρωποι να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν, σύμφωνα και με το κόστος ζωής το οποίο γενικότερα είναι αυξημένο και να μην μπορούν να μισθώσουν ένα σπίτι, κάτι το οποίο διαφαίνεται με την αργοπορημένη «έξοδό» τους από την πατρική οικία, η οποία γίνεται πολύ αργά» εξήγησε ο πρόεδρος του Συλλόγου Μεσιτών Αττικής, Ελευθέριος Ποταμιάνος.
«Όταν τα ενοίκια κατά μέσο όρο στα αστικά κέντρα, για ένα σπίτι 60-70 τετραγωνικά θες 600 και 700 ευρώ το μήνα, είναι πολύ δύσκολο με τους μισθούς οι οποίοι υπάρχουν να αντεπεξέλθει κάποιος νέος και προτιμά λοιπόν να μην πληρώνει αυτό το έξοδο και να μένει με τους γονείς ακόμη και σε μεγάλη ηλικία» προσέθεσε.
«Ουσιαστικά το ζήτημα της στήριξης των νέων ανθρώπων είναι κάτι το οποίο αφορά άμεσα την κυβερνητική πολιτική. Να πούμε αρχικά ότι τα στεγαστικά προγράμματα και ιδίως τα μεγάλα στεγαστικά προγράμματα, τα οποία έχουμε φέρει τα τελευταία χρόνια, κατευθύνονται προς τους νέους ανθρώπους κατά κύριο λόγο. Να θυμηθούμε ότι στο Σπίτι μου 1 οι δικαιούχοι ήταν ηλικίας 25 έως 39 ετών και στο Σπίτι μου 2 ήταν 25 μέχρι και 50 έφτασε. Τα προγράμματα, τα οποία έχουν συνολικά προϋπολογισμό 3 δισεκατομμύρια ευρώ στοχεύουν να τους διευκολύνουν προκειμένου να αγοράσουν την πρώτη τους κατοικία με χαμηλότοκο ή και μηδενικό σε κάποιες περιπτώσεις δανεισμό. Το ηλικιακό γκρουπ που κατά κύριο λόγο εξυπηρετήθηκε είναι άτομα έως 39 -40 ετών. Τα εισοδηματικά τους κριτήρια με τα οποία εντάχθηκαν είναι κατά κύριο λόγο 60% δηλαδή, 12 με 24.000 ευρώ, δηλαδή ένα ετήσιο εισόδημα το οποίο υπό άλλες συνθήκες και χωρίς το πρόγραμμα αυτό δεν θα σου επέτρεπε σε καμία περίπτωση να έχεις πρόσβαση σε χαμηλότοκο δανεισμό αλλά και σε αγορά πρώτης κατοικίας» ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας Δημογραφικής και Στεγαστικής Πολιτικής Κωνσταντίνος Γλούμης – Ατσαλάκης.
«Συνδυαστικά σε αυτά υπάρχουν και οι σημαντικές φοροελαφρύνσεις που έρχονται από την αρχή του 2026. Και πάλι απευθύνονται σε νέους ανθρώπους και ιδίως σε όσους επιθυμούν να δημιουργήσουν οικογένεια. Το μέτρο του μηδενικού φόρου μέχρι τα 25 έτη και έχουν εισόδημα έως 20.000 ευρώ. Να πούμε επίσης για τη μειωμένη φορολόγηση για τους νέους 26 έως 30 ετών, για 10 έως 20.000 ευρώ, όπου πλέον ο συντελεστής είναι στο 9%’ συμπλήρωσε.
«Η στέγη δεν είναι πολυτέλεια. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια το κόστος των ενοικίων έχει εκτοξευθεί πάνω από 35% και ειδικά για τους νέους που συνήθως είναι και οι χαμηλά αμειβόμενοι, μπορεί να φτάσει και πάνω από το 60% του εισοδήματός τους» τόνισε η αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Όλγα Μαρκογιαννάκη, ενώ κατηγόρησε την κυβέρνηση για πρωτοβουλίες της, όπως τα προγράμματα Σπίτι μου και Σπίτι μου 2, που «αντί να βελτιώσουν την κατάσταση, την κάνουν ακόμη πιο δύσκολη, καθώς έχουν αυξήσει τις τιμές ακόμη και στα παλαιότερα σπίτια της παλαιότερης ηλικίας».
«Σε τέτοιες συνθήκες μοιάζει πραγματικά αδύνατο στους νέους να καταφέρουν να μείνουν μόνοι τους, πόσο μάλλον να φτιάξουν μια οικογένεια. Στο ΠΑΣΟΚ έχουμε προτείνει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την επίλυση της στεγαστικής κρίσης, για τη δημιουργία μιας δεξαμενής κοινωνικών κατοικιών όπου θα κατασκευαστούν νέες, αλλά και με την ανακαίνιση παλαιότερων που θα τα διαθέτουν οι ιδιοκτήτες τους. Στη δεξαμενή αυτή με χαμηλά μισθώματα προτείνουμε επίσης την κατάργηση της Golden Visa για να πάρουν ανάσα τα αστικά κέντρα και τα νησιά όπου βλέπουμε το μεγάλο αυτό πρόβλημα, όπως και τον περιορισμό του Airbnb με τη συνεργασία των φορέων τοπικής αυτοδιοίκησης, ανάλογα με τη δυνατότητα που έχει κάθε περιοχή να αντέξει τις αντίστοιχες κλίνες. Η στέγη δεν δημιουργεί πρόβλημα μόνο στους νέους, αλλά είναι και ένα τεράστιο πρόβλημα που επιτείνει το δημογραφικό. Γι’ αυτό πρέπει να παρθούν μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση και συνολικά για την αντιμετώπιση της ακρίβειας που αφορά κάθε τομέα της καθημερινότητας, από το σούπερ μάρκετ μέχρι τους λογαριασμούς, θα πρέπει να γίνουν άμεσα έλεγχοι στην αγορά για να σπάσουν τα ολιγοπώλια, τα οποία βλέπουμε και στην ενέργεια και στα τρόφιμα και στην Υγεία, σε όλους τους βασικούς κλάδους της οικονομίας» συμπλήρωσε.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος